Με σκληρά λόγια αναφέρεται στον Μανώλη Γλέζο, ο Χάρρυ Κλυνν σχολιάζοντας τη συγγνώμη που ζήτησε από το ελληνικό λαό γιατί συνήργησε στον συμβιβασμό.
Ο γνωστός ηθοποιός και παραλίγο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από το προσωπικό του ιστολόγιο, αναφέρει για τον Μανώλη Γλέζο: “Έχεις λάθος σύντροφε, μεγάλο λάθος, και ο τρόπος που χειρίζεσαι το λάθος αυτό δε βλάπτει, ασφαλώς, τον εαυτό σου, κάθε άλλο… Τον «περνάει ένα ακόμα χέρι» στίλβουσας μονωτικής πορσελάνης, που αγιοποιεί ακόμα πιο πολύ την εικόνα του «ιερού μεταξοσκώληκα», που κανείς δε δικαιούται να τον ανακαλεί στην τάξη, να διαφωνεί με τα λεχθέντα του, και σε τελευταία ανάλυση να τον αμφισβητεί… Παρ’ όλα αυτά, αυτό που γίνεται-γίνεται, και αυτό που είναι-είναι. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο”.
…”Κακός σύμβουλος ο πολιτικός ναρκισσισμός σύντροφε. Ασφαλώς, έχεις τη γνώμη σου, αλλά καλά θα κάνεις να την κρατήσεις για τον εαυτό σου. Σε πληροφορώ, όμως, ότι αυτό το είδος των επικοινωνιακών «ακροβατισμών» δεν το έχει ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ του 50%, ούτε και που το φοβάται… Αυτό μας έλειπε… “, συνεχίζει: “Τα μόνα μπράβο που θα εισπράξεις στην προκειμένη περίπτωση, θα είναι από τα κατάλοιπα της Σαμαρικής ακροδεξιάς και τα χειροκροτήματα από κάποια αποστεωμένα κομουνιστοειδή κρουπούσκουλα που υπάρχουν, για να λένε μόνο ότι υπάρχουν. Αυτά τα λίγα είχα να σου πω σύντροφε, και πολύ θα λυπηθώ αν μάθω ότι δε σε στεναχώρησα… Πολύ θα λυπηθώ ακόμα και για την Αριστερά και για μένα και για τον Μανώλη Γλέζο”.
Ολόκληρη η ανάρτησή του
“Σύντροφε Μανώλη
Διαφωνήσαμε για το ίδιο περίπου θέμα πριν από 15-20 χρόνια, και να που διαφωνούμε για το ίδιο θέμα και πάλι σήμερα. Πριν από 15-20 χρόνια, όμως, ήταν «αλλιώς», και το «αλλιώς» εκείνο, δεν έχει καμιά, απολύτως, σχέση με το «αλλιώς» του σήμερα. Αλλά, απ’ ότι φαίνετε, ο χρόνος αδυνατεί να παίξει ρόλο στην εξέλιξη της «Αριστεράς» , που έμαθε να βαυκαλίζεται, «κολλημένη» σε «παρελθόντα κλέη», σε ανδριάντες και παράσημα, σημαίες, τακτικές και ονόματα παρελθουσών εποχών… Έχεις λάθος σύντροφε, μεγάλο λάθος, και ο τρόπος που χειρίζεσαι το λάθος αυτό δε βλάπτει, ασφαλώς, τον εαυτό σου, κάθε άλλο… Τον «περνάει ένα ακόμα χέρι» στίλβουσας μονωτικής πορσελάνης, που αγιοποιεί ακόμα πιο πολύ την εικόνα του «ιερού μεταξοσκώληκα», που κανείς δε δικαιούται να τον ανακαλεί στην τάξη, να διαφωνεί με τα λεχθέντα του, και σε τελευταία ανάλυση να τον αμφισβητεί… Παρ’ όλα αυτά, αυτό που γίνεται-γίνεται, και αυτό που είναι-είναι. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Βλάπτεις, δυστυχώς, σοβαρά την Αριστερά σύντροφε, την τραυματίζεις, κι εκεί που είναι να σηκωθεί για να σταθεί στα πόδια της, μπανγκ-μπανγκ την ξαναρίχνεις στο χώμα. Κουράστηκαν οι πολίτες να ακούνε πόσο δίκαιο έχεις εσύ και πόσο άδικο έχουν οι άλλοι… Πόσο «ήρωας» είσαι εσύ και πόσο δεν είναι οι άλλοι.
Ο κάθε αγωνιστής με τον τρόπο του, ήρωας είναι κι αυτός σύντροφε. Το λυπηρό είναι ότι αυτήν την καινούρια, τη σύγχρονη Αριστερά, την «κυβερνώσα» όπως την αποκαλούνε, όσο κι αν προσπαθήσεις δε θα μπορέσεις μάλλον να την κατανοήσεις… Λείπουν πολλοί κρίκοι από την αλυσίδα σου! Σαν Μικέλε σύντροφε… Η βάρκα πλέει προς την άλλη όχθη και οι συνομιλίες των συντρόφων ηχούν παράξενα στ’ αυτιά μας… Λόγια αλλόκοτα, ακαταλαβίστικα για ΄μας… Τη συνέχεια την ξέρεις, και το τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει, με όλο το συμβολισμό που εμπεριέχει, όταν είσαι μόνος σου, χωρίς την παρέα του ήρωα Γλέζου, κι αυτό το ξέρεις. Κακός σύμβουλος ο πολιτικός ναρκισσισμός σύντροφε. Ασφαλώς, έχεις τη γνώμη σου, αλλά καλά θα κάνεις να την κρατήσεις για τον εαυτό σου. Σε πληροφορώ, όμως, ότι αυτό το είδος των επικοινωνιακών «ακροβατισμών» δεν το έχει ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ του 50%, ούτε και που το φοβάται… Αυτό μας έλειπε…
Τα μόνα μπράβο που θα εισπράξεις στην προκειμένη περίπτωση, θα είναι από τα κατάλοιπα της Σαμαρικής ακροδεξιάς και τα χειροκροτήματα από κάποια αποστεωμένα κομουνιστοειδή κρουπούσκουλα που υπάρχουν, για να λένε μόνο ότι υπάρχουν. Αυτά τα λίγα είχα να σου πω σύντροφε, και πολύ θα λυπηθώ αν μάθω ότι δε σε στεναχώρησα… Πολύ θα λυπηθώ ακόμα και για την Αριστερά και για μένα και για τον Μανώλη Γλέζο.
Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης (Χάρρυ Κλυνν)
Σημείωση: γρουπούσκουλα και όχι κρουπούσκουλα σημαίνει: α) μικρή ομάδα και β) Στην πολιτική, υπάρχει μια τάση πολλαπλασιασμού των ακραίων αριστερών και δεξιών παρατάξεων σε μικρές ομάδες, συχνά γνωστές από το γαλλικό όρο “groupuscules”. Χαρακτηρίζονται συνήθως από εξαιρετικά άκαμπτες ιδεολογίες”.
