Μια παρέμβαση με έντονο ιδεολογικό και ιστορικό υπόβαθρο πραγματοποίησε «Ομάδα Χανιωτών» που τάσσεται στο πλευρό των αγροτών, ερμηνεύοντας τις τρέχουσες κινητοποιήσεις όχι ως μια απλή συντεχνιακή διεκδίκηση, αλλά ως την τελευταία γραμμή άμυνας απέναντι στην υφαρπαγή της γης. Στην ανακοίνωσή τους, οι πολίτες υποστηρίζουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα παγκόσμιο σχέδιο συγκέντρωσης της αγροτικής ιδιοκτησίας, το οποίο απειλεί να μετατρέψει τον ανεξάρτητο μικροπαραγωγό σε υπάλληλο («φαμέγιο») μεγάλων συμφερόντων.
Η πρωτοβουλία των πολιτών συνδέει άμεσα τα συμφέροντα της ευρύτερης κοινωνίας με τον αγώνα των παραγωγών, υποστηρίζοντας πως η επιβίωση του πρωτογενούς τομέα αποτελεί ανάχωμα στην πλήρη εξάρτηση της διατροφικής αλυσίδας από πολυεθνικούς ομίλους. Μέσα από μια ιστορική αναδρομή που αντιπαραβάλλει το ευρωπαϊκό φεουδαρχικό μοντέλο με την κρητική παράδοση της μικροιδιοκτησίας, το κείμενο αναλύει τους μηχανισμούς που, όπως καταγγέλλεται, οδηγούν στη φτωχοποίηση και τον αφανισμό του αγροτικού κόσμου.
Το ιστορικό «κεκτημένο» της μικροιδιοκτησίας
Σύμφωνα με την ανάλυση της Ομάδας, η ευρωπαϊκή ιστορία γης χαρακτηρίζεται διαχρονικά από τη συγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια – από τους Πρώσους γαιοκτήμονες και τους Άγγλους λόρδους, έως τους Γάλλους κόμητες και τις σύγχρονες ολλανδικές πολυεθνικές τροφίμων. Στον αντίποδα, ο βαλκανικός χώρος και ειδικότερα η Κρήτη, χάρη στην «παράδοση συνεταιριστίας» και το πείσμα για ελευθερία, διατήρησαν ως κυρίαρχο μοντέλο τον ανεξάρτητο μικροπαραγωγό.
Οι συντάκτες του κειμένου επισημαίνουν ότι η δικαιότερη κατανομή γης στην Κρήτη, σε σύγκριση με χώρες όπως η Γαλλία ή η Γερμανία, δεν ήταν δεδομένη αλλά αποτέλεσμα μακρόχρονων αγώνων. Γίνεται ειδική μνεία στις εξεγέρσεις κατά των Ενετών φεουδαρχών και των Οθωμανών αγάδων, αλλά και στην «ατομική αντίσταση» του Κρητικού αγρότη που απέτρεψε την παγίωση των τσιφλικιών. Αυτή ακριβώς η ανεξαρτησία και η αξιοπρέπεια του μικροπαραγωγού, τονίζεται, βρίσκονται σήμερα στο στόχαστρο του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Οι σύγχρονοι μηχανισμοί πίεσης
Η ανακοίνωση προχωρά σε έναν παραλληλισμό των σύγχρονων θεσμών με παλαιότερες δομές εξουσίας, παρομοιάζοντας τα κέντρα λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών και τις πολυεθνικές με τους ιστορικούς κατακτητές, οι οποίοι επιδιώκουν εκ νέου τη διανομή της γης σε λίγους.
Οι πολίτες περιγράφουν μια συντονισμένη προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης του αγρότη μέσω συγκεκριμένων πρακτικών:
-
Τεχνητή μείωση των τιμών παραγωγού.
-
Άρνηση απορρόφησης της παραγωγής.
-
Υπερχρέωση μέσω του τραπεζικού συστήματος.
-
Επικοινωνιακή απαξίωση μέσω της τηλεόρασης και μερίδας της διανόησης, η οποία καλλιεργεί έναν «αντιφατικό ρατσισμό» εις βάρος των αγροτών.
Στόχος αυτών των πρακτικών, σύμφωνα με την ανακοίνωση, είναι να οδηγηθεί ο παραγωγός σε οικονομική απόγνωση και κρίση αυτοσεβασμού, ώστε να αναγκαστεί να εκχωρήσει τη γη του έναντι ευτελούς τιμήματος.
Η επόμενη μέρα και η πρόταση διεξόδου
Το κείμενο προειδοποιεί για τις επιπτώσεις που θα έχει στην κοινωνία η πλήρης κυριαρχία των εταιρειών στην παραγωγή τροφίμων. «Όταν πια οι εταιρείες θα παράγουν και θα πουλούν, οι τιμές των σήμερα περιφρονημένων προϊόντων θα εκτιναχθούν στα ύψη», σημειώνεται χαρακτηριστικά, σκιαγραφώντας ένα μέλλον όπου η γη θα ανήκει σε λίγους και θα καλλιεργείται από κακοπληρωμένους ακτήμονες εργάτες.
Ως απάντηση σε αυτό που περιγράφεται ως «συνειδητό σχέδιο» και «μηχανικό αποτέλεσμα της ελεύθερης αγοράς», η Ομάδα Χανιωτών δεν προκρίνει την επιστροφή στο παρελθόν, αλλά τη φυγή προς τα εμπρός. Προτείνεται η υιοθέτηση ενός μοντέλου ομαδικής οργάνωσης της παραγωγής, της συσκευασίας και της διανομής, βασισμένου στην εθελοντική συμμετοχή και την άμεση δημοκρατία.
Καταλήγοντας, οι πολίτες απευθύνουν κάλεσμα αντίστασης, τονίζοντας την ανάγκη για διορατικότητα, ώστε να αποτραπεί η απώλεια της γης σήμερα, η οποία θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακτηθεί στο μέλλον.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο:
Η μετατροπή του αγρότη σε φαμέγιο: Το παγκόσμιο όνειρο της εξουσίας
Στην Ευρώπη εδώ και αιώνες έχουν αρπάξει τη γη από τους αγρότες. Πρώσοι γαιοκτήμονες, Εγγλέζοι λόρδοι, Γάλλοι κόμητες, Ιταλοί νόμπιλοι, Ισπανοί φεουδάρχες, Ρώσικες κρατικοποιήσεις, Ολλανδικές πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων, είναι οι κατά τόπους απάνθρωπες όψεις του ίδιου φαινομένου.
Στα Βαλκάνια όμως, η παράδοση συνεταιριστίας, το πείσμα κι η αγάπη για την ελευθερία, έχουν επιβάλει σαν κυρίαρχο μοντέλο τον ανεξάρτητο μικροπαραγωγό που αντιμετωπίζει βέβαια δυσκολίες, αλλά μπορεί να ζει με μια σχετική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Αυτός ο μικροπαραγωγός, αυτή η ανεξαρτησία κι αυτή η αξιοπρέπεια βρίσκονται τώρα ακριβώς στο στόχαστρο του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Και σχεδιάζουν την επιστροφή στο παρελθόν των τσιφλικιών, τώρα, που ο μόνος δρόμος είναι μπροστά προς το μέλλον, δηλαδή η εθελοντική, από τη βάση, άμεση δημοκρατία, ομαδική οργάνωση της παραγωγής – συσκευασίας – διανομής, για την αντιμετώπιση των εταιρειών, των τραπεζών και των μεσαζόντων.
**Η ΓΗ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ: ΤΟ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ**
Σε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες τσιφλικάδες δοκίμασαν κάθε φορά να μοιράσουν την Κρήτη οι Ρωμαίοι, οι Σαρακηνοί του Εμιράτου, οι Βενετοί, οι Τούρκοι.
Όχι βέβαια χωρίς αντίρρηση των αγροτών.
Εικαστικές αγροτικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις ενάντια στους Ενετούς φεουδάρχες, έντεκα ενάντια στους αγάδες του σουλτάνου. Και στα μεσοδιαστήματα αδιάκοπη ατομική αντίσταση του αγρότη με τους τρόπους του τραμπουκισμού τα αρπακτικά μεγαλοτσιφλίκια, αγά, νομπίλου ή αρχοντορωμαίου, που ‘μετακινούσε’ τ’ αστραλίκια κοινωνική – ταξική ρίζα των οικογενειακών.
Κι αν τώρα η κατανομή της γης στην Κρήτη είναι δικαιότερη απ’ αυτή της Γαλλίας ή της Γερμανίας, είναι χάρη σ’ αυτούς τους αγώνες αιώνων.
Σήμερα που η Βενετία λέγεται Ε.Ο.Κ., το Σαράι του Σουλτάνου συμβούλιο των Βρυξελλών και οι τσιφλικάδες πολυεθνικές τροφίμων, τράπεζες και βιομηχανίες λιπασμάτων, βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο κρίσιμο σημείο καμπής, με νέους τρόπους.
Με το τεχνητό ρίξιμο των τιμών, την άρνηση αγοράς της παραγωγής, τη χρέωση στις τράπεζες, αλλά και το αδιάκοπο πλασάρισμα από τηλεόραση και “διανόηση” ενός αντιφατικού ρατσισμού, επιχειρούν να φέρουν τον αγρότη σε οικονομική απόγνωση και κρίση αυτοσεβασμού, ώστε να του πάρουν τη γη για μερικά κομμάτια χαρτί που σίγουρα θα υποτιμηθούν.
Κι όταν πια οι εταιρείες θα παράγουν κι οι εταιρείες θα πουλούν, οι ξεριζωμένοι αγρότες κι όλοι οι υπόλοιποι θα δουν ν’ ανεβαίνουν στα ύψη οι τιμές των σήμερα περιφρονημένων τάχα προϊόντων τους.
**Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΓΟΡΑΣ**
Έτσι κι αλλιώς κράτος και κεφάλαιο εκμεταλλεύονται τον αγρότη. Τρώγοντας όμως έρχεται η όρεξη. Θέλουν όλη τη γη για λίγους μεγαλοαγιοκτήμονες και για τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων. Θέλουν οι ίδιοι να παράγουν (με μηχανήματα και κακοπληρωμένους ακτήμονες εργάτες γης), να συσκευάζουν και να πουλούν.
Αυτό είναι και συνειδητό οργανωμένο σχέδιο για να βγουν από τη μέση οι αγρότες, αλλά και μηχανικό αποτέλεσμα των νόμων της “ελεύθερης αγοράς”.
Ας αντισταθούν λοιπόν τώρα που είναι καιρός, για να μη χρειαστεί στο μέλλον να μασουρούν για να ξαναπάρουν τη γη που σήμερα ίσως χάσουν από έλλειψη διορατικότητας.
Ομάδα Χανιωτών που συμπαραστέκονται στον αγώνα των αγροτών γιατί ξέρουν πως αυτό γίνεται και προς το δικό τους συμφέρον 1992
Δεν μπορούν όλοι να πληρώσουν. Και το σεβόμαστε.
Αν βρίσκεσαι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, συνέχισε να μας διαβάζεις δωρεάν. Η ενημέρωση πρέπει να παραμένει προσβάσιμη για όλους.
Αν όμως μπορείς, στήριξέ μας σήμερα. Ορίστε δύο καλοί λόγοι για να το κάνεις:
- Η στήριξή σου ενισχύει άμεσα την ποιότητα και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας μας.
- Κοστίζει λιγότερο από έναν καφέ και η διαδικασία διαρκεί λιγότερο από 1 λεπτό.
Επίλεξε σήμερα να γίνεις συνδρομητής ή δωρητής.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
