Οι παίκτες μπαίνουν στο γήπεδο, ο διαιτητής σφυρίζει και ο αγώνας ξεκινάει. Ο τερματοφύλακας των μπλε είναι σε επιφυλακή. Οι κόκκινοι κάνουν επίθεση. “Στελάρα σου ‘ρχεται!” Ο “Στελάρας” αποκρούει και τα μπράβο πέφτουν βροχή.
Μια ακόμη επιτυχημένη απόκρουση, στις χιλιάδες που έχει καταφέρει στην ποδοσφαιρική του καριέρα. Γιατί ο Στέλιος Πετράκης δεν είναι ένας συνηθισμένος τερματοφύλακας. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο 17 ετών και σήμερα στα 77 του συνεχίζει ακάθεκτος.
Τον συναντήσαμε στο γήπεδο της Άμιλλας Μοδίου, στον Πλατανιά Χανίων. Εκεί που κάθε Τετάρτη και Σάββατο παίζει μπάλα με την ομάδα του, τον όμιλο βετεράνων ποδοσφαιριστών Χανίων Γουέμπλεϊ.
«Στο Γουέμπλεϊ είμαι τα τελευταία 35 χρόνια. Ξεκίνησα το 1968 στον Ίκαρο Χανίων, ακολούθησαν και άλλες ομάδες, Πανχανιακός, Μινώταυρος Μουρνιών, Ηρακλής Νεροκούρου, Διγενής Παλαιών Ρουμάτων και ήμουν πάντα τερματοφύλακας. Το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής πλέον, δεν το εγκαταλείπω», είπε ο Στέλιος Πετράκης στην ΕΡΤ Χανίων.
«Το ποδόσφαιρο με βοηθάει πάρα πολύ στη υγεία μου γιατί με κρατάει ακμαίο. Ήμουν καπνιστής και το σταμάτησα», συμπηρώνει. Όσο για την οικογένεια του; «Καμαρώνουν – τονίζει- και οι γιοι μου και η γυναίκα μου και ας λείπω δύο απογεύματα την εβδομάδα. Είμαστε αθλητική οικογένεια Ο γιος μου είναι διευθυντής σε μεγάλα ξενοδοχεία και εξακολουθεί να κάνει αγωνιστικό ποδήλατο, ενώ ο μικρός μου ήρθε 6ος στο παγκόσμιο. Παλιά παίζαμε σε χωμάτινα γήπεδα με βροχή, με καταιγίδα, ήμασταν οκτώ παίκτες όλη η ομάδα. Δεν εγκαταλείπαμε».
Ακόμα και σήμερα όμως, όπως μας είπαν οι συμπαίκτες του ο Στέλιος Πετράκης δεν λείπει σχεδόν ποτέ από το Γουέμπλεϊ. Η ομάδα των βετεράνων που λειτουργεί ως κανονικός σύλλογος, με καταστατικό, μέλη και 5μελες συμβούλιο διοργανώνει συχνά αγώνες για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αποτελείται από 38 ποδοσφαιριστές όλοι πάνω από 40 ετών και σχεδόν όλοι έχουν παρατσούκλια. Στο κέντρο ο 70χρόνος Γιώργος Λαγογιάννης με το παρατσούκλι “αρχηγός”, ο επιθετικός “Ντάρμπι”, ο χαφ “Άγγλος ασθενής”, ο αμυντικός “Αμερικάνος”, ο μεσοεπιθετικός “Τσίου”, ο αμυντικός “το τσεκούρι” είναι μερικά από αυτά.
Έχουμε καλή χημεία και περνάμε άψογα, αστειευόμαστε. Οι πλάκες είναι στην ημερήσια διάταξη. Όπως τότε που ο μεσοεπιθετικός Γιάννης Λιονάκης μου έφερε ένα ζευγάρι βατραχοπέδιλα για να μακρύνουν τα χέρια μου και να μην μπορούν να μου βάλουν γκολ. Όσο για το πόσο καιρό θα παίζει ακόμα ποδόσφαιρο; Ο Στέλιος Πετράκης ήταν σαφής: «Έχω ακόμα μέλλον».
