Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
Πολύ εύκολα ακούγονται σχόλια περί “Χούντας” και με αφορμή τον νέο ποινικό κώδικα. Ευτυχώς, ούτε δικτατορία έχουμε, ούτε φασισμό, ούτε κάποιο βοναπαρτιστικό καθεστώς. Αντίθετα, είμαστε μάρτυρες της κρίσης της αστικής δημοκρατίας: δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως πριν, γι’ αυτό λαμβάνει σκληρότερα μέτρα κι αποφάσεις.
Γι’ αυτό χρειάζεται ν’ ανατραπεί τώρα, που το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε άνοδο και είναι δυνατό όσο ποτέ άλλοτε. Αλλιώς, θα έρθει κάποτε ένα ωραίο πρωινό, με στρατό στους δρόμους και με εμβατήρια που θα ακούγονται από όλα τα μέσα, και δεν θα ξέρουμε από που μας ήρθε. Προσοχή, λοιπόν. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι τα δεδομένα δεν αλλάζουν ραγδαία ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε. Η ανησυχία και οι φόβοι μας όμως πρέπει να αποκτήσουν δημιουργική και αγωνιστική πνοή, ώστε οργανωμένα να βάλουμε ένα τέλος. Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσβατος και, δυστυχώς, θα έχουμε περισσότερα θύματα από όσα μέχρι τώρα έχουμε δει – θύματα της αστικής πολιτικής που προσπαθεί να ισοπεδώσει υγεία, παιδεία, πολιτισμό, θύματα της φτώχειας, του πολέμου και του ρατσισμού. Όποιος υποστηρίζει ότι η αλλαγή θα έρθει μέσω ήπιων μεταρρυθμίσεων και με μια απλή εναλλαγή κυβέρνησης – που εδώ που τα λέμε ούτε αυτό είναι τόσο απλό όσο φαίνεται – καλλιεργεί επικίνδυνες αυταπάτες. Είναι ανεπίτρεπτο να μεταθέτουμε σε κάποιο αόριστο μέλλον τις ευθύνες μας, αντί να αναλαμβάνουμε δράση στο σήμερα. Οι καλύτερες ζυμώσεις γίνονται μόνο στο πεδίο των αγώνων και των συγκρούσεων και όχι χαϊδεύοντας τους καλόγερους του Αγίου Όρους ή συμμετέχοντας στα βρώμικα παιχνίδια για την εκλογή του μνημονιακότερου και του πιο συμβιβασμένου των πολιτικών μας για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η παθητικότητα της κοινοβουλευτικής αριστεράς και η ήπια συμμετοχή σε αυτά τα φτηνά παιχνίδια αποπροσανατολισμού της πραγματικότητας πρέπει να σταματήσουν εδώ. Γι’ αυτό λοιπόν, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να πιάσουμε δουλειά και να τελειώνουμε με το σύστημα τους. Ο νέος ποινικός κώδικας θα είναι σκληρός και ιδιαίτερα αντιδημοκρατικός. Η «είδηση» του σχεδίου νόμου του νέου Ποινικού Κώδικα, ο οποίος αλλάζει στο σύνολό του για πρώτη φορά μετά την αρχική νομοθεσία των Βαυαρών (αλλαγές είχαν γίνει μόνο επί μέρους διατάξεων), είναι η κατάργηση των ισοβίων για τους καταχραστές δημοσίου χρήματος. Όμως, όσοι καταφέρονται ενάντια στην κυβερνητική πολιτική αμέσως θα αντιμετωπίζονται με τα ειδικά άρθρα που προβλέπονται (111, 112, 113, 114) και που αφορούν την προσβολή του πολιτεύματος τα οποία προβλέπουν ποινές κάθειρξης για όσους προσβάλλουν το πολίτευμα και μέσω Διαδικτύου! Αναφέρεται ότι «όποιος επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να καταλύσει, να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού ή να αποστερήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί προεδρική εξουσία, τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση ή τη Βουλή από την εξουσία, που έχουν κατά το Σύνταγμα, τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη από 15 ως 20 χρόνια». Ο κόσμος του Όργουελ και του Κάφκα ωχριά μπροστά σε αυτά τα σχέδια. Επίσης, η κήρυξη απεργίας στο Δημόσιο θα τιμωρείται με φυλάκιση ενός έτους. Όμως, ας έχουμε ξεκάθαρο και ας θυμόμαστε ότι προ λίγων ημερών έληξε η επιστράτευση των εργαζομένων στο Μετρό. Σημειώνουμε ότι, οι εργαζόμενοι του Μετρό οργανώνουν κινητοποίηση την Τρίτη 2 Σεπτέμβρη, στις 11πμ, στο υπουργείο Μεταφορών. Με ανακοίνωσή τους καλούν τους συνδικαλιστές και όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς να συμμετέχουν μαζικά στη συγκέντρωση. Οι εργαζόμενοι του Μετρό διαμαρτύρονται για τον εμπαιγμό της Διοίκησης που είχε υποσχεθεί ότι για οποιαδήποτε πρόσληψη θα προσλάμβανε από τους απολυμένους του Μετρό, αλλά αυτή η υπόσχεση ολοένα και αναβάλλεται. Σαν να μην έφτανε αυτό, με την ενοποίηση ΟΣΥ-ΣΤΑΣΥ, το διοικητικό προσωπικό θα μειωθεί από το 14% στο 7%. Αντί για προσλήψεις δηλαδή έρχονται νέες απολύσεις. Τιο δείχνει αυτό για την επιστράτευση; Ότι όπου και να χρησιμοποιήθηκε ως μέσω καταστολής δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα – αλλιώς δεν θα υπήρχαν κινητοποιήσεις από τους συγκεκριμένους εργαζόμενους. Γι’ αυτό ανακαλύπτουν νέα σκληρότερα μέτρα καταστολής των εργατικών αγώνων, δείχνοντας μια κυβέρνηση και μια τάξη που προσπαθούν να επιβάλλουν την θέληση τους πάνω στους ανυπότακτους. Γιατί προτείνεται προς ψήφιση, ένα νέο, σκληρότερο, αντισυνδικαλιστικό και αντεργατικό μέτρο; Γιατί το προηγούμενο απέτυχε να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα. Φοβούνται. Συνεχίζουμε λοιπόν, και τη νέα χρονιά απεργιακά. Αλλά οργανωμένα και με διάρκεια, ε; Χρειάζεται να ενταθεί η απεργιακή σύγκρουση, να αντιμετωπιστεί ριζικά η εκστρατεία απολύσεων της κυβέρνησης με την «αξιολόγηση», να οργανωθεί η πανελλαδική-εργατική συγκέντρωση στη ΔΕΘ, να εκφραστούν όλες οι εργαζόμενες ομάδες και τα συνδικάτα και παράλληλα να ανοίξουν όλα τα ζητήματα ενάντια στο ρατσισμό και τον φασισμό, ιδιαίτερα τώρα που κλείνει και ένας χρόνος από τη φασιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα και επίσης, ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, σχετικά με την γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα και με την εμφύλια διαμάχη στην Ουκρανία. Εκτιμώντας σωστά τις διαθέσεις και τα συστημικά προβλήματα των αντιπάλων μας και αξιοποιώντας τις δυνατότητες μας στο έπακρον για την ανατροπή. Για να απελευθερώσουμε τα καταπιεσμένα δικαιώματα μας για Ψωμί, γη, παιδεία και ελευθερία. Αλλά θα επανέλθουμε.