Επηρεάστηκα βαθιά απ’ τη φιλοσοφία
Του Καζαντζάκη την γραφή και ιδεολογία.
παίρνω χαρτί και ένα στυλό να γράψω να τιμήσω,
Τον Κρητικό τον Δάσκαλο μα πώς να τον υμνήσω;
Απού η ζωή του δε χωρεί σε σύνορα ανθρώπου,
Ο πιο Μεγάλος στοχαστής αυτού εδώ του τόπου.
Στην Κρήτη το όμορφο νησί της τύχης ήταν μοιραίο,
Να γεννηθεί ένα μυαλό μεγάλο και σπουδαίο.
Η Κρήτη υπέφερε πολύ την εποχή εκείνη,
Ο Τούρκος ο κατακτητής σκορπούσε την οδύνη.
Ήταν γραφτό και άγραφο ο Νίκος να αγριέψει,
Και στην καρδιά και στο μυαλό το χάρο να παλέψει.
Αντέδρασε στις συμβουλές του Καπετάν Μιχάλη*,
Που ήθελε τον βουλευτή στης Κρήτης το ακρογιάλι.
Ν. Κ= Άσε πατέρα άσε με την ξενιτιά να πάρω,
Να φέρω γνώσεις πιο πολλές για το γνωστό το χάρο.
Δεν δέχομαι τα σύνορα δε με χωρούν οι τόποι,
Με πνιγούνε τα όρια που θέσπισαν οι άνθρωποι.
Θέλω να νιώσω στη Στιγμή μια γεύση Αθανασία,
Εκεί θαρρώ πως κρύβεται Άξια Ψυχής ουσία.
Χρέος μου ανέλπιδα και ήσυχα ,είναι η λευτεριά μου,
Μηδέ ελπίδες και χαρές να φράξουν την καρδιά μου.
Πολέμα από τα πράγματα πολέμα από τη σάρκα,
Πολέμα και από την αρετή να του Θεού η Βάρκα.
Ακούσετε την ,την καρδιά είναι η κραυγή σας τώρα,
Μην λησμονάτε την ψυχή μες στη ζωή τη μπόρα.
Γιατί η ψυχή και η καρδιά λένε μοναχά αλήθεια,
Και η ζωή είναι μικρή μια αστραπή τη νύκτα.
Κ.Μ= Δεν θέλω εγώ φιλόσοφο σε τούτο το κονάκι,
Εγώ σε θέλω βουλευτή σαν Νίκο Καζαντζάκη.
Τα Κρητικά τα χώματα δε θα εγκαταλείψεις,
Οι πρόγονοι σου κείτονται, κοίτα να τσ” αναλήψεις.
Ν.Κ=Πατέρα τα σεβάστηκα όσα έκανες για μένα,
Άλλα η ψυχή και η καρδιά άλλα χουνε γραμμένα.
Θεέ μου και κάνε με θεό ήταν η προσευχή μου,
Μικρό παιδί σαν ήμουνα, αυτή ήταν η ευχή μου.
Το ξερώ είναι αλαζονικό ,μα πώς να την σιωπήσω,
Τη φλόγα απού έχω μέσα μου δε θα τη συγκρατήσω.
Κ. Μ=Σα θέλεις τότε Νίκο μου ,να ζήσεις εις τα ξένα,
Ευχή Πατέρα δίνω σου, να ακολουθεί εσένα.
Φέρε τη πολυπόθητη λευτεριά, στη Κρήτη με τη γνώση,
Μην λησμονήσεις το Νησί που σου δώσει τη βρώση.
Αυτός ήταν ο Στοχαστής τση Κρήτης το καμάρι,
Μα οι Εκκλησία δε ήθελε τσι ιδέες του ξαμάρι.
Καλαμαράδες ,επίσκοποι ,σμίξαν τον πολεμάνε
Άθεο και Κομμουνιστή ,πόλεμο ξεκινάνε..
Μα εκείνος στέκεται όρθιος, την πένα του ορίζει,
Και γράφει των επιστολή ,πράμμα δεν τον φοβίζει:
“Κύριε Ιησού Χριστέ, στο δικαστήριο σου
Εκεί θα κάνω έφεση και κάνε με Δικό σου.
Συνείδηση έχω καθαρή δεν σας φοβάμαι τόσο,
Και όλα εκείνα που “έγραψα” σε εσάς θα παραδώσω.
Κατέχω εγώ καλά πως για να με αναστήσουν,
Θα καρφωθώ σε ένα σταυρό όλοι θα με λακτίσουν.”
Αυτός ήταν ο Δάσκαλος μέσα από τα δικά μου μάτια,
Τα έργα του που διάβασα, αξίας είναι διαμάντια.
Είθε και εγώ σα μια σταλιά ,να βάλω πετραδάκι,
Και όλοι να μάθουν τη ψυχή του Νίκου Καζαντζάκη.!
*(Καπετάν Μιχάλης ήταν ο πατέρας του Καζαντζάκη)
