Ποτέ δε διαβάζω τις αθλητικές σελίδες στις εφημερίδες. Διάβασα όμως στο σαλόνι της «Πυξίδας της Πόλης» την άποψη του οπαδού της ομάδας του Πλατανιά και χαμογέλασα με συμπάθεια στην άλογη κι άδολη παιδική χαρά που ξεχείλιζε τον συντάκτη του κειμένου.
Μετά άκουσα ότι χρειάζονται πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ για το χλοοτάπητα του χανιώτικου γηπέδου, αφού όλοι μια οικογένεια είμαστε, χωρισμένοι από τον Καλλικράτη και πλακωμένοι από την κρίση χρέους.
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη, και μια και το έφερε κι η κουβέντα, εσείς που τιμολογείτε τον Ο.Π.Α.Π. για να τον ξεπουλήσετε, κι εσείς θλιβεροί μου εκπρόσωποι στη Βουλή των Ελλήνων που θα υπερψηφίσετε το ξεπούλημα, μην ξεχάσετε να συνυπολογίσετε στη χασούρα κι όλα αυτά τα εκατομμύρια των χορηγιών που μοίραζαν μέχρι σήμερα οι κατά τόπον πολιτευτάδες, μέσο του Οργανισμού. Πηγαίνετε τώρα να φτιάξετε πάλι γήπεδο, χωρίς αποδυτήρια, χωρίς υπόγειο πάρκινγκ, χωρίς εμπορικό κέντρο, χωρίς ελεύθερους περιφερειακούς δρόμους, ένα καφενείο, ένα μπιστρό ή ένα πολιτισμένο στέκι για να μαζεύεται ο κόσμος από τις γειτονιές και τα χωριά και να γιορτάζει με βραδιές κάστανου και κρητικής τσικουδιάς, τις νίκες της ομάδας. Ένα πάρκο αθλητικού πολιτισμού, φάρο στο σκοτάδι της σκυφτής μας ζωής.
Ένα πάρκο αθλητικού πολιτισμού, που θα υποδεχόταν τις άλλες ομάδες από το χειμώνα της Σιβηρίας ή το κατακαλόκαιρο της Αυστραλίας, για φυσιοθεραπεία και προπόνηση κάτω από τον δεκεμβριανό ήλιο των Χανίων. Μαζί θα έφερνε και τις οικογένειες και τους φίλους των ομάδων, για να ακολουθούν προγράμματα περιηγήσεων στην κρητική ενδοχώρα. Πάνε αυτά τώρα. Όνειρα θερινής νυκτός…
Αντί για τέτοια, είδα με τα μάτια της φαντασίας μου την όμορφη πλατεία της Σούδας, ισοπεδωμένη από τον Πανορμίτη της ελληνικής super league… Φαντάστηκα τους Χανιώτες οπαδούς του Πλατανιά, δηλαδή τους τρελαμένους εκείνους καλογυμνασμένους νεαρούς, που επειδή δε βρίσκουν διέξοδο στις μετα-εφηβικές ορμές τους, συγκρούονται με οργισμένους ομόδοξους αντίπαλους, ορκισμένους στο όνομα του Ολυμπιακού ή του Άρη Θεσσαλονίκης ή άλλου Θεού. Για να κάνω ακόμα χειρότερα τα πράγματα, έβαλα στο σενάριο και συγκρούσεις των Χανιωτών με τους Καστρινούς, στο όνομα ενός αμφισβητούμενου οφ-σάιντ…
Ύστερα έψαξα επί τούτου στην εφημερίδα το καινούριο δυναμικό, το ρόστερ επί το ελληνικότερο, της ομάδας του Πλατανιά και με θλίψη παρατήρησα την πληθώρα των λεγεωνάριων που μάζεψε η διοίκηση της ομάδας για να συμμετάσχει ο Πλατανιάς, επάξια, στο πρώτο τη τάξει κλαμπ της παράγκας του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Εγώ θα προτιμούσα, τα λεφτά που θα ξοδευτούν για τους μισθούς και τα έξοδα των λεγεωνάριων, να χρησιμοποιούνταν με φειδώ για χρήσιμες υποδομές. Για την εντατικοποίηση μιας παγχανιακής ακαδημίας ποδοσφαίρου, που θα έδινε την ευκαιρία σε κάποιους από τους παραπάνω αναφερθέντες καλογυμνασμένους νεαρούς, να εκφράσουν διαφορετικά τις ορμές τους.
Η ομάδα του Πλατανιά, επανδρωμένη με παιδιά από τις γειτονιές και τα χωριά μας, δε θα μπορούσε, κατά πάσα πιθανότητα, να αποφύγει τον υποβιβασμό κατά την επόμενη ποδοσφαιρική περίοδο, αλλά θα μπορούσε ίσως να διεκδικήσει επάξια ένα χρυσό μετάλλιο ήθους και, ποιος ξέρει αν κατάφερνε να τροφοδοτήσει, αύριο-μεθαύριο, τις εθνικές ομάδες των εφήβων με παιδιά από αυτά που ζουν σε τούτον τον Τόπο.
Υ.Γ. Στη Δυτική Τάφρο της πόλης των Χανίων, κάποιοι μαυριδεροί μετανάστες, νόμιμοι ή παράνομοι, κανείς δεν ξέρει να μας πει, έπαιζαν ποδοσφαιρικό δίτερμα. Κι αυτοί ζουν σε τούτον τον Τόπο. Εκεί, μπορεί να βρίσκονταν τίποτα Αλγερινοί ή άλλοι έφηβοι που αν κάποιος τους έδινε σήμερα κάποια σημασία, ίσως θα μπορούσε μεθαύριο να τους πουλήσει για μπόλικα λεφτά στο τρελοκομείο του ποδοσφαιρικού χρηματιστηρίου. Ήρθαν οι μπουλντόζες της αρχαιολογίας, το ξεπάτωμα του πάρκου από την πάνω μεριά και μετά ο Αγροτικός Αύγουστος, για να βουλώσομε κι αυτήν τη μικρή τρύπα αυθόρμητου πολιτισμού…
http://my-pillow-book.blogspot.gr/2012/08/superleaguegreece.html