Με αφορμή και όσα τραγελαφικά κι όμως πραγματικά έχουν συμβεί με το θέμα της αποπομπής του Λιμενάρχη Χανίων για ανύπαρκτη αφορμή δημιουργούνται πολλά ευρύτερα ερωτήματα.
Ας υπενθυμίσουμε ότι ο Λιμενάρχης Χανίων Νεκτάριος Γιαννουλάκης κλήθηκε σε ΕΔΕ για περιστατικό ξυλοδαρμού μέσα στο πλοίο “ΑΡΙΑΔΝΗ”. Όμως, όπως προκύπτει από έγγραφα, ο Λιμενάρχης τήρησε απόλυτα τη νόμιμη διαδικασία, κάτι που άλλωστε επισήμανε και η δικηγόρος του θύματος. Μετά από όλα αυτά, αντί το Υπουργείο Ναυτιλίας και ο κ. Κικίλιας να αναιρέσουν την απόφαση, αντ’ αυτού στάλθηκε και ο Γενικός Επιθεωρητής του Λιμενικού Σώματος Υποναύαρχος Χρήστος Παπακωνσταντίνου στα Χανιά για να κάνει έλεγχο στο Λιμεναρχείο Χανίων. Με απλά λόγια, ψάχνουν να βρουν το οτιδήποτε για να αιτιολογήσουν την αποπομπή ενός ανθρώπου που απέδειξε στο πεδίο την ικανότητά του!
Με αυτά και με αυτά, μας ήρθε στο μυαλό μία άλλη πρόσφατη υπόθεση που η κυβέρνηση έβαλε λιτούς και δεμένους για να γίνει το δικό της. Αναφερόμαστε φυσικά στις απροκάλυπτες παρεμβάσεις για να αποτραπεί η εκλογή Αμφιλόχιου στη θέση του Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου.
Όπως διαφάνηκε στην πορεία των πραγμάτων, η κυβέρνηση επιθυμούσε άλλο πρόσωπο στην κεφαλή της Μητρόπολης στα Χανιά, με την προτίμησή της να συμβαδίζει με την προτίμηση και της αποκαλούμενης “μαφίας της Κρήτης”.
Σε δημοσίευμα της έγκριτης δημοσιογράφου εξ Ηρακλείου Ευαγγελίας Καρεκλάκη αναφερόταν ξεκάθαρα ότι ο λόγος για όλα αυτά είναι ότι ο Αμφιλόχιος δεν έχει τις “ευλογίες” ισχυρής πολιτικής οικογένειας και πολιτικών παραγόντων, ήταν επειδή πρώτα και κύρια επειδή τόλμησε και έβγαλε έναν φλογερό λόγο στην Κάντανο παρουσία του Γερμανού προέδρου Σταϊνμάιερ για την στάση της Γερμανίας την περίοδο των μνημονίων και για τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Ο φόβος ήταν ότι ο Αμφιλόχιος επειδή είναι ένας Μητροπολίτης με ισχυρή προσωπικότητα θα είναι ανεξέλεγκτος. Ο Αμφιλόχιος όμως θα καλόταν να ξεκαθαρίσει και όσα απίστευτα συμβαίνον με την εκκλησιαστική περιουσία…
Άραγε, είναι δυνατόν να βλέπουμε τόσο ακραίες και ξεδιάντροπες μεθοδεύσεις και παρεμβάσεις στην ίδια τη λειτουργία της Εκκλησίας της Κρήτης επειδή ένας Μητροπολίτης δεν αρέσει στην κυβέρνηση;
Μήπως, το πρόβλημα δεν ήταν απλά ο Αμφιλόχιος αλλά και η θέση που κλήθηκε να λάβει, δηλαδή η θέση του Μητροπολίτη στην πόλη των Χανίων, μία πόλη με πολλές ιδιαιτερότητες και καυτά ζητήματα που καλό θα ήταν να υπάρχει ένας πιο ελεγχόμενος ιερωμένος;
Άλλωστε, και στο παρελθόν έχουμε δει την εκφρασμένη δυσαρέσκεια κυβερνήσεων όταν στα Χανιά υπήρχαν άνθρωποι με δυναμικές προσωπικότητες που δε φοβόντουσαν να εκφράσουν θέση για σημαντικά ζητήματα.
Ποιος άραγε δε θυμάται την αποδόμηση που πολλοί είχαν δοκιμάσει εις βάρος του πρώην νομάρχη Γιώργου Κατσανεβάκη επειδή τολμούσε να μιλά για τα ζητήματα των στρατιωτικών βάσεων;
Για τους κυβερνώντες φαίνεται, είναι πρόβλημα όταν οι τοπικοί άρχοντες είναι άνθρωποι με προσωπικότητα, που μπορούν να υψώσουν ανάστημα…
Όπως ανάστημα ύψωσε και ο Λιμενάρχης Χανίων Νεκτάριος Γιαννουλάκης που πέραν του απόλυτα επιτυχημένου συντονισμού των επιχειρήσεων διάσωσης μεταναστών κατά την περίοδο που κατέφθαναν κατά χιλιάδες στα Χανιά, δεν παρέλειψε να επισημάνει τις κακές συνθήκες κράτησης των μεταναστών δείχνοντας ανθρωπισμό και ευαισθησία αλλά επισημαίνοντας επίσης και τους κινδύνους και για τους λιμενικούς από την κατάσταση που διαβιώνουν οι μετανάστες.
Φαίνεται ότι αυτή η στάση ενόχλησε την κυβέρνηση που εκείνη την περίοδο επένδυε πολιτικά στην πόλωση του μεταναστευτικού ασπαζόμενη ένα ακροδεξιό αφήγημα σύμφωνα με το οποίο οι μετανάστες και οι πρόσφυγες ήταν οργανωμένοι εισβολείς και εφαρμόζοντας μέτρα πέρα του Διεθνούς Δικαίου.
Μέτρα που απέτυχαν στην πράξη αφού απότυχαν να ανακόψουν τις ροές μεταναστών και αντ’ αυτού το μόνο που πέτυχαν ήταν να δημιουργήσουν σοβαρούς κινδύνους για τις ζωές τόσο των μεταναστών όσο και των λιμενικών, λόγω των απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης που δημιούργησαν.
Άραγε, και σε αυτή την περίπτωση όπως και στην περίπτωση Αμφιλόχιου που πέρασε και μεταμεσονύχτια τροπολογία σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, η κυβέρνηση αναζήτησε και βρήκε τρόπο να ξεφορτωθεί μια “ενοχλητική” φωνή; Έστω και αν η αφορμή ήταν πραγματικά ανύπαρκτη;
Αυτό που πρέπει να προβληματίζει την κοινωνία αλλά και την κυβέρνηση είναι ότι τάσσεται απέναντι σε ανθρώπους που θα έπρεπε να βρίσκεται δίπλα τους.
Άραγε, τι μήνυμα στέλνει στους λιμενικούς αλλά και σε κάθε δημόσιο υπάλληλο και σε κάθε κρατικό φορέα, εκλεγμένο ή μη, όταν αυτοί που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, όταν αυτοί που υψώνουν ανάστημα, τελικώς μπαίνουν στο στόχαστρο αυτών που θα έπρεπε να τάσσονται δίπλα τους και να στηρίζουν το έργο τους;
Η αποπομπή του λιμενάρχη Χανίων Νεκτάριου Γιαννουλάκη δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό διοικητικής παρεξήγησης. Είναι ένα πολιτικό σύμπτωμα. Ένα ακόμη επεισόδιο σε μια σειρά γεγονότων που αποκαλύπτουν έναν αυξανόμενο φόβο απέναντι σε όσους δεν ελέγχονται, δεν συμμορφώνονται, δεν σιωπούν.
Η περίπτωση Γιαννουλάκη, όπως και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, αναδεικνύούν ένα κοινό νήμα:
Η κυβέρνηση φοβάται τους ανθρώπους με προσωπικότητα, ανθρώπους που δεν μπορεί να ελέγξει. Ειδικά στα Χανιά, στο νομό από όπου κατάγεται ο πρωθυπουργός, αλλά και χώρος με ιδιαίτερη βαρύτητα για γνωστούς λόγους, η κυβέρνηση θέλει πειθήνιους ή, τέλος πάντων, ανθρώπους τους οποίους θα ελέγχει.
Φοβάται τους λειτουργούς που έχουν άποψη. Και κάθε φορά που συναντά τέτοιους ανθρώπους, επιλέγει να τους περιθωριοποιήσει, να τους πειθαρχήσει ή να τους αντικαταστήσει.
Αλλά τι μήνυμα δίνει έτσι στους υπόλοιπους;
Ότι η τυφλή υπακοή ακόμη και ενάντια στο δημόσιο συμφέρον, ακόμη και ενάντια στο ρόλο που έχεις αναλάβει ως δημόσιος λειτουργός, είναι αρετή και η ακεραιότητα τιμωρείται;
Ότι ο επαγγελματισμός μετριέται μέσω κομματικών φίλτρων;
Η υπόθεση του λιμενάρχη Χανίων δεν αφορά μόνο έναν άνθρωπο ή μια υπηρεσία. Αφορά το ίδιο το κράτος δικαίου. Γιατί όταν οι θεσμοί χρησιμοποιούνται ως εργαλεία πολιτικής εκδίκησης, τότε το μήνυμα προς κάθε δημόσιο λειτουργό είναι ένα στο οποίο στο επίκεντρο βρίσκεται ο φόβος.
Κι αυτό δεν είναι απλώς διοικητικός αυταρχισμός. Είναι θεσμική διάβρωση. Είναι η σταδιακή μετατροπή της δημόσιας διοίκησης σε προέκταση του εκάστοτε υπουργού.
Είναι η αθόρυβη υπονόμευση της ανεξαρτησίας που κρατά όρθιο το κράτος και την κοινωνία…
Η κοινωνία –και ιδιαίτερα η τοπική κοινωνία των Χανίων– έχει δείξει ότι αναγνωρίζει το δίκαιο. Ο λιμενάρχης Γιαννουλάκης έχει ήδη δεχθεί κύμα συμπαράστασης από θεσμούς, πολίτες και φορείς. Γιατί οι πολίτες αντιλαμβάνονται κάτι που οι κυβερνώντες φαίνεται να έχουν ξεχάσει:
Ότι οι έντιμοι και ακέραιοι άνθρωποι, δεν είναι το πρόβλημα.
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
