Eίναι σημείο των καιρών μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε απόλυτη σύγχυση και το περιστατικό με κάποιους μαθητές του ΕΠΑΛ Ρεθύμνου που θεώρησαν σκόπιμο να εισβάλλουν στο κτίριο του ΤΕΙ που βρισκόταν υπό κατάληψη και να κάψουν μία αλβανική σημαία τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο.
Δεν ξέρουμε ποιος τους καθοδήγησε ή αν πήραν μόνοι τους αυτή την “όμορφη” πρωτοβουλία όμως σίγουρα η ενέργειά τους ήταν ηλίθια, ακραία και πολύ επικίνδυνη.
Οι μαθητές επέλεξαν να εισβάλλουν στο υπό κατάληψη κτίριο, προφανώς θέλοντας να δώσουν ένα μήνυμα στους “εχθρούς” καταληψίες ότι μέσα στον χώρο σας καίμε την αλβανική σημαία και τραγουδάμε τον εθνικό ύμνο.
Αναρωτιόμαστε, τι θα γινότανε αν βρισκότανε έστω και ένας ηλίθιος από την πλευρά των φοιτητών στο υπό κατάληψη κτίριο και είχαμε κάποιο σοβαρό επεισόδιο; Ευτυχώς, διατηρήθηκε η ψυχραιμία και τα πράγματα έμειναν εκεί.
Όμως, ακόμη και αν ξεχάσουμε την ηλιθιότητα της επιλογής αυτής να κάψουν τη σημαία μέσα στο κτίριο που τελούσε υπό κατάληψη, ενέργεια που βασίζεται σε εμφυλιοπολεμικές λογικές, και η ενέργεια του καψίματος της σημαίας είναι ηλίθια.
Τι θα γίνει, δηλαδή, αν μετά άλλοι ηλίθιοι στη γειτονική χώρα αρχίσουν να καίνε σημαίες της Ελλάδας; Σε αυτή τη μάχη των ηλιθίων ποιος μπορεί να βγει νικητής;
