Αυτό το πράγμα με την Αριστερά δεν πρόκειται ποτέ να το καταλάβουμε. Η ανάγκη που αισθάνονται άνθρωποι που ανήκουν στην Αριστερά όχι απλά να εναντιώνονται με πάθος αλλά να μισούν κυριολεκτικά και να θέλουν να ακυρώσουν ανθρώπους με τους οποίους υπήρξαν σύντροφοι, επειδή οι συνθήκες αλλάζουν δεν υπάρχει σε άλλο χώρο.
Το βλέπουμε τώρα ξανά με τον Παύλο Πολάκη. Ως εφημερίδα έχουμε ασκήσει πολλές φορές κριτική και μάλιστα εντονότατη για τον τρόπο που πολιτεύεται ο Χανιώτης πολιτικός αλλά και για την ουσία αυτών που λέει και κάνει. Όμως είναι άλλο αυτό και άλλο αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες από μερίδα συντρόφων του στον ΣΥΡΙΖΑ και οπαδών του Κασσελάκη.
Τώρα ανακαλύπτουν ότι δεν υπήρξε ποτέ αριστερός, ότι είναι ομοφοβικός, ότι είναι περίπου ακροδεξιός. Τον λένε πουλημένο και κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να τον ματαιώσουν ως χαρακτήρα.
Άραγε, όλοι αυτοί που τώρα ανακαλύπτουν ότι ο Πολάκης είναι ακροδεξιός, έχει περίεργες θέσεις και είναι πουλημένος δεν τα ήξεραν πριν 3 μήνες; Πριν 1 χρόνο, όταν υπήρξε ο κύριος και ίσως ο μοναδικός αρχικά υποστηρικτής του στη μάχη των εσωκομματικών εκλογών, δεν τα ήξεραν;
Όταν με το δικό του σπρώξιμο εκλέχθηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης ασπαζόμενος όλη την ατζέντα Πολάκη περί ξεκαθαρίσματος εντός του κόμματος και μάχη με τη διαπλοκή, δεν τα ήξεραν.
Η ανθρωποφαγία δεν ταιριάζει σε ένα κόμμα που υποτίθεται έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και την προάσπισή του.