«Από το 2012 και μετά, είχα αναπτύξει μια εξαιρετική σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν ήταν βουλευτής, στη συνέχεια υπουργός και, τέλος, επικεφαλής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, έγραψα ένα κείμενο υποστήριξης γι’ αυτόν στον Εθνικό Κήρυκα, όταν διεκδικούσε την ηγεσία του κόμματος. Είχα -και εξακολουθώ να έχω- μεγάλο σεβασμό για εκείνον προσωπικά».
Ένα άρθρο συζητείται πολύ στην Κουμουνδούρου από την στιγμή που ο Στέφανος Κασσελάκης κατέθεσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία του κόμματος.
Είναι άρθρο που έχει γραφεί στις 14 Ιουλίου 2023, ενάμισι δηλαδή μήνα πριν, στο e-Kathimerini.com και οι επικριτές του επικεντρώνουν στη σχέση του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
«Από το 2012 και μετά, είχα αναπτύξει μια εξαιρετική σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν ήταν βουλευτής, στη συνέχεια υπουργός και, τέλος, επικεφαλής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, έγραψα ένα κείμενο υποστήριξης γι’ αυτόν στον Εθνικό Κήρυκα, όταν διεκδικούσε την ηγεσία του κόμματος. Είχα -και εξακολουθώ να έχω- μεγάλο σεβασμό για εκείνον προσωπικά», είναι το πλέον κρίσιμο σημείο του άρθρου, το οποίο και συζητείται!
Τα «Παιχνίδια Εξουσίας» δημοσιεύουν εκτεταμένα αποσπάσματα -Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ
Πριν από τρεις μήνες, πήρα την απόφαση να ασχοληθώ ενεργά με τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές ως ένα σύντομο διάλειμμα μεταξύ δύο κεφαλαίων της επιχειρηματικής μου καριέρας. Ως ομογενής που μετεγγράφηκα σε οικοτροφείο στη Μασαχουσέτη, έχω ζήσει εκτός Ελλάδας το 60% της ζωής μου. Ευτυχώς, δεδομένης της φύσης των επιχειρηματικών μου δραστηριοτήτων στη ναυτιλία τα τελευταία έξι χρόνια, μπόρεσα να επανασυνδεθώ με την Ελλάδα σε μια πιο «κανονικό επαγγελματικό πλαίσιο» και μπόρεσα να διαμορφώσω τις δικές μου απόψεις για τις αλλαγές που χρειάζεται η χώρα.
Τον Απρίλιο, έγινα υποψήφιος βουλευτής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια τιμητική θέση εκπροσωπώντας τους ομογενείς. Η απόφαση αυτή δεν ήταν απερίσκεπτη: Από το 2012 και μετά, είχα αναπτύξει μια εξαιρετική σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν ήταν βουλευτής, στη συνέχεια υπουργός και, τέλος, επικεφαλής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, έγραψα ένα κείμενο υποστήριξης γι’ αυτόν στον Εθνικό Κήρυκα, όταν διεκδικούσε την ηγεσία του κόμματος. Είχα -και εξακολουθώ να έχω- μεγάλο σεβασμό για εκείνον προσωπικά.
Τα τελευταία δύο χρόνια, ήρθα επίσης σε επαφή με την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Μου αφιέρωσε χρόνο για να κατανοήσει την ιστορία και τις αξίες μου και με κάλεσε να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς κανένα αντάλλαγμα. «Χρειαζόμαστε ανθρώπους σαν εσένα εδώ».
Εντάχθηκα στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή πίστευα ότι με τον Τσίπρα θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε το αντίστοιχο Δημοκρατικό Κόμμα της Ελλάδας, ένα κόμμα που θα μπορούσε να εφαρμόσει ένα μείγμα πολιτικών αλλαγών που θα κυμαίνονταν από νομοσχέδια με διακομματική στήριξη για την οικονομία και τη μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης μέχρι προοδευτική προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της στέγης, της φτώχειας κ.λπ. Πέρασα αρκετό χρόνο με τον Τσίπρα τον Ιούνιο, κάνοντας εκστρατεία σε όλη τη χώρα, και δεν μετανιώνω καθόλου που αφιέρωσα το χρόνο, την ενέργεια και τα προσωπικά μου κεφάλαια για να υποστηρίξω τη «Δημοκρατική» μας υπόθεση.
Ο Τσίπρας έχει στο μεταξύ παραιτηθεί. Έτσι, βρίσκομαι τώρα σε κενό: όχι επειδή δεν έχω πλέον επίσημο πολιτικό ρόλο – έχω επανειλημμένα και δημόσια πει ότι ποτέ δεν επιθυμούσα μετεκλογικό ρόλο – αλλά επειδή δεν μπορώ να διακρίνω στον ορίζοντα Δημοκράτες που θα κυβερνήσουν και που, όπως ακριβώς και στις ΗΠΑ, θα προσφέρουν μια ευρεία γκάμα και ένα έμπειρο δυναμικό [«ρόστερ»] για τη διαχείριση της γραφειοκρατίας.
Χρειάζεται βέβαια πραγματική ενδοσκόπηση στο εσωτερικό του κόμματος, αλλά αν η πρόθεση είναι να ξανακυβερνήσει, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει απλώς να αντιγράψει τη συνταγή των ΗΠΑ το συντομότερο δυνατό. Να αγκαλιάσει χωρίς περιστροφές και το πολιτικό κέντρο, να ξεκαθαρίσει ότι η συνετή δημοσιονομική διαχείριση είναι αδιαπραγμάτευτη και να αναδείξει το διοικητικό ταλέντο του μελλοντικού υπουργικού συμβουλίου του.