Ενώ συνεχίζεται για τρίτη εβδομάδα η απεργία πείνας Παλαιστινίων κρατουμένων
Της Ελένης Μαυρούλη
Δεν έχει τελειωμό η κατρακύλα της ελληνικής κυβέρνησης όσον αφορά το Παλαιστινιακό. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την καταψήφιση εκ μέρους της Ελλάδας ψηφίσματος που υιοθετήθηκε από την Unesco και καταδικάζει «όλα τα νομικά και διοικητικά μέτρα και πράξεις που γίνονται από το Ισραήλ, την κατοχική δύναμη, τα οποία έχουν αλλάξει ή αποσκοπούν ν’ αλλάξουν το χαρακτήρα και το καθεστώς της Ιερής Πόλης της Ιερουσαλήμ, και ειδικότερα τον «βασικό νόμο» (σειρά κανόνων) όσον αφορά την Ιερουσαλήμ», χαρακτηρίζοντάς τα «κενά » και ζητώντας την άμεση απόσυρσή τους;
Κατά την ψηφοφορία, 22 κράτη ψήφισαν υπέρ, 23 απείχαν και 10 καταψήφισαν. Εκτός της Ελλάδας, καταψήφισαν ΗΠΑ, Ιταλία, Βρετανία, Ολλανδία, Λιθουανία, Παραγουάη, Ουκρανία, Γερμανία και Τόγκο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική διπλωματία υιοθετεί αρνητική στάση απέναντι στην Παλαιστίνη. Τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν με συντριπτική πλειοψηφία η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε να κυματίζει πλέον και η παλαιστινιακή σημαία στον ΟΗΕ, η Ελλάδα απείχε. Ήταν η πρώτη επίσημη πράξη αποστασιοποίησης από τη διπλωματική θέση που επί δεκαετίες τηρούσε η Αθήνα, η οποία συχνά, ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, κατέληγε σε υιοθέτηση ίσων αποστάσεων απέναντι στο θύτη και στο θύμα αλλά τουλάχιστον δεν ήταν εχθρική απέναντι στο θύμα.
Είναι σαφές ότι η «στροφή» αυτή υπαγορεύεται από τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο των συμφωνιών σύσφιγξης των σχέσεων με το Ισραήλ, που δεν έπαψε ποτέ να είναι στυγνή κατοχική δύναμη και να περιφρονεί προκλητικά το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, και κατ’ επέκταση τις αμερικανικές επιθυμίες και σχεδιασμούς. Αναρωτιέται, δε, κανείς αν ισχύει άλλο διεθνές δίκαιο για την κατεχόμενη Παλαιστίνη και άλλο για την κατεχόμενη Κύπρο, καθώς τόσο ο Αραβικός Σύνδεσμος όσο και ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης, παρά τις πιέσεις των τουρκικών ηγεσιών, δεν έχουν αναγνωρίσει το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και παραλληλίζουν τις δύο περιπτώσεις, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
Η καταψήφιση από ελληνικής πλευράς της απόφασης της Unesco γίνεται ακόμη πιο απεχθής καθώς συμπίπτει με την τρίτη εβδομάδα απεργίας πείνας περισσοτέρων των 1.500 Παλαιστινίων κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές, οι οποίοι διεκδικούν στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες κράτησης και σεβασμό των βασικών τους δικαιωμάτων (πρόσβαση σε γιατρό, επικοινωνία με συνηγόρους και την οικογένειά τους, να μην βασανίζονται). Η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, αποφάσισε να εκφράσει τη στήριξή της προς τον αγώνα αυτόν, καταψηφίζοντας τα αυτονόητα και το διεθνές δίκαιο!
Υπενθυμίζεται ότι η Ιερουσαλήμ υπόκειται σε ειδικό καθεστώς με συνθήκη που υπογράφηκε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η πόλη βρισκόταν υπό βρετανική διοίκηση, και η οποία διατηρήθηκε και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με τη συνθήκη, η πόλη υπόκειται σε ειδικό καθεστώς λόγω του ότι φιλοξενεί ιερούς τόπους τριών θρησκειών (μουσουλμανισμός, ιουδαϊσμός, χριστιανισμός με τις διάφορες εκκλησίες του) και την επίβλεψή της έχει ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ στην πόλη. Το καθεστώς αυτό, τυπικώς, δεν άλλαξε ούτε κατά τον έλεγχό της από την Ιορδανία και το Ισραήλ μετά την ίδρυση του δεύτερου, ούτε μετά την κατοχή της από το Ισραήλ, το 1967.
Εξαρχής, όμως, για τις ισραηλινές κυβερνήσεις η Ιερουσαλήμ παρουσιαζόταν ως η «αιώνια πρωτεύουσα» του Ισραήλ, στην οποία είχε απόλυτα δικαιώματα. Από την κατάρρευση της «ειρηνευτικής διαδικασίας» και μετά, η ισραηλινή πολιτική, σταδιακά και μεθοδικά, έχει γίνει ακόμη πιο επιθετική ως προς τον έλεγχο της πόλης. Από την έναρξη της κατοχής και μετά, η συστηματική προσπάθεια εκδίωξης των Παλαιστινίων κατοίκων της που ζουν στο ανατολικό κατεχόμενο τμήμα, όπου και βρίσκονται οι ναοί και οι ιεροί τόποι όλων των τριών θρησκειών, είναι διαρκής και κλιμακούμενη (κατεδαφίσεις σπιτιών, παραμέληση της καθαριότητας, αποκλεισμοί, αφαίρεση άδειας διαμονής μέσα στο σπίτι τους κ.λπ.) Από την πλευρά τους, οι Παλαιστίνιοι διεκδικούν το ανατολικό κατεχόμενο τμήμα της πόλης ως πρωτεύουσα για το κράτος τους, δηλαδή την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ.
Για όλους αυτούς τους λόγους (πολιτικούς, διπλωματικούς και θρησκευτικούς –καθώς η μετατροπή της Ιερουσαλήμ σε ισραηλινή πρωτεύουσα δεν εξοργίζει μόνο τους Παλαιστινίους αλλά και το σύνολο του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου δεδομένης της παρουσίας εκεί του τεμένους αλ Άκσα του τρίτου ιερότερου τόπου για το Ισλάμ μετά την Μέκκα και την Μεδίνα-) όλες οι ξένες πρεσβείες στο Ισραήλ φιλοξενούνται στο Τελ Αβίβ. Εδώ και λίγους μήνες, από την έναρξη της θητείας Τραμπ το θέμα έχει ανακινηθεί καθώς στελέχη της κυβέρνησής του έχουν ανοιχτά μιλήσει για μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, κίνηση που εύκολα μπορεί να πυροδοτήσει ακόμη μεγαλύτερη ανάφλεξη σε όλη την περιοχή.
Σημειώνεται επίσης ότι η Unesco είναι ο μοναδικός οργανισμός του ΟΗΕ που έχει δεχτεί ως ισότιμο μέλος την Παλαιστίνη προκαλώντας την οργή του Ισραήλ και των συμμάχων του, όπως οι ΗΠΑ, οι οποίες μπλοκάρουν σταθερά κάθε καταδικαστική απόφαση σε βάρος της ισραηλινής κατοχής όπου και αν συζητιέται, με εξαίρεση την πολλοστή καταδικαστική απόφαση για τους ισραηλινούς εποικισμούς του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στα τέλη του 2016, όπου η αμερικανική αντιπροσωπεία, με οδηγίες της απερχόμενης προεδρίας Ομπάμα, απείχε, για πρώτη φορά στα χρονικά, από τη σχετική ψηφοφορία με αποτέλεσμα να υιοθετηθεί το συγκεκριμένο ψήφισμα.
