Του Ειρηναίου Μαράκη
Η Πρωτοχρονιά να βρει στα ελικόπτερα την κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου. Να ποιά είναι η ευχή αυτή την περίοδο και για όλους τους εργαζόμενους αυτού του τόπου.
Μια ευχή που σύντομα μπορεί να γίνει πραγματικότητα: οι φίλοι και οι προστάτες της Τρόικας κυνηγημένοι από την Ιστορία και από την οργή του κόσμου, τρέχουν να προλάβουν να σώσουν τα χαμένα, να εφαρμόσουν τα μνημόνια και δεν φτάνουν. Γι’ αυτό και οι διάφορες τροπολογίες μέσα σε άσχετα θέματα που έχουν περάσει από τη Βουλή το τελευταίο διάστημα. Μια κυβέρνηση σε μόνιμη και επιδεινούμενη κρίση, ένα πολιτικό σύστημα σε αδυναμία, αβέβαιο για τις δυνατότητές του να υλοποιήσει το πρόγραμμα που θέλει. Μια κρίση, οικονομική και πολιτική, που δεν μπορεί να ανατραπεί παρά μόνο με τους μαζικούς αγώνες των εργαζόμενων αυτού του τόπου και με κανένα άλλο τρόπο. Το βλέπουμε καθαρά ότι προσπαθούν με δόλιους τρόπους να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ποντάροντας στην χιλιοειπωμένη προπαγάνδα του Grexit, της συντέλειας του κόσμου και του τέλους του χρόνου, ποντάροντας στις ψήφους των νεοναζί και διάφορων επίορκων βουλευτών για να κρατηθούν στην εξουσία. Κι όμως δεν φτάνει να πέσει αυτή η κυβέρνηση αλλά απαιτείται να μπει ένα τέλος σε αυτό το σύστημα που παράγει σκάνδαλα και είναι ζωντανό νεκρό στην υπηρεσία της αποδόμησης της δημόσιας ζωής και του ξεπουλήματος κάθε εργασιακού και κοινωνικού δικαιώματος. Ακόμη και αυτή τη στιγμή, η άρχουσα τάξη και οι άνθρωποί της έρχονται να μας θυμίσουν πόσο βαθιές αλλαγές πρέπει να κάνουμε για να δικαιωθούν οι προσδοκίες του κόσμου που παλεύει.
Πρώτα απ’ όλα να βάλουμε τέρμα στη δυνατότητα της τάξης των Αποστολόπουλων να «συμβουλεύει» και να εξαγοράζει κόμματα και κυβερνήσεις. Αυτός που σύμφωνα με την καταγγελία Χαϊκάλη προσπάθησε να τον εξαγοράσει, ήταν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Καμμένου χάρη στους δεσμούς του με το τραπεζικό σύστημα και να τελειώσουμε με το δικαστικό κατεστημένο που προσφέρει προστασία σε αυτά τα κυκλώματα αλλά που παράλληλα διώκει εργαζόμενους, μετανάστες καικοινωνικά κινήματα ππυ παλεύουν ενάντια στα μνημόνια, το φασισμό και το ρατσισμό. Ξέραμε ήδη για την τύφλα της δικαστικής εξουσίας απέναντι στα εγκλήματα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Τώρα μαθαίνουμε ότι ακόμη και όταν ένας βουλευτής καταγγέλλει τους ανθρώπους του χρήματος, η δικαιοσύνη μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα. Ας μην ξεχνάμε ότι από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η επίσπευση της προεδρικής εκλογής, τέθηκε το ζήτημα – μεταξύ άλλων και από τους δικηγόρους της Πολιτικής Αγωγής του αντιφασιστικού κινήματος – της συμμετοχής των χρυσαυγιτών βουλευτών στη συγκρότηση της προεδρικής πλειοψηφίας. Η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική εγκληματική οργάνωση και όχι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα: αυτή είναι η θέση όσων παλεύουμε ενάντια στη συγκεκριμένη οργάνωση εδώ και πάνω από εικοσιπέντε χρόνια και σ’ αυτήν έχει αναγκαστεί πλέον να προσχωρήσει και η δικαστική εξουσία με την απαγγελία κατηγοριών για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης σύμφωνα με το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα σε ολόκληρη την ηγεσία της οργάνωσης. Από την πολιτική αυτή θέση προκύπτει – και αντιγράφουμε εδώ από το δελτίο τύπου των δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής – ότι: “Κανένα πολιτικό κόμμα, κανένας βουλευτής αλλά και κανένας υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να κάνει αποδεκτή την ψήφιση του ανώτατου πολιτειακού οργάνου με τη στήριξη βουλευτών εκλεγμένων με τη Χρυσή Αυγή. Η άρνηση συγκρότησης της ενισχυμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας των 180 μαζί με νεοναζιστές βουλευτές, κατηγορούμενους για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, θα πρέπει να αποτελεί το αδιαπραγμάτευτο όριο όλων των πολιτικών κομμάτων και των ανεξάρτητων βουλευτών, οποιαδήποτε και αν είναι η θέση τους για το μέλλον της χώρας”.
Η θέση αυτή αφορά όλα τα κόμματα και ολόκληρη τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν απευθύνεται δηλαδή μονόπλευρα σε ένα μόνο κόμμα, έστω κι αν η Νέα Δημοκρατία είναι εκείνο το κόμμα που έχει ήδη συγκροτήσει κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες με τη Χρυσή Αυγή σε υπό συζήτηση νομοσχέδια, μάλιστα όπως γνωρίζουμε σήμερα με απευθείας συνεννόηση του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκου με την ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης. Και τι σημαίνει σε ολόκληρη τη διαδικασία εκλογής; Οι πλειοψηφίες που απαιτεί το άρθρο 32 του Συντάγματος για την ψήφιση Προέδρου της Δημοκρατίας είναι: τα δύο τρίτα του όλου αριθμού των βουλευτών (200 ψήφοι) στις δύο πρώτες ψηφοφορίες, τα τρία πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών (180 ψήφοι) στις δύο επόμενες ψηφοφορίες με την – πολιτικά κρίσιμη – μεσολάβηση εθνικών εκλογών σε περίπτωση μη-εκλογής Προέδρου ανάμεσα στις δύο, η απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (151 ψήφοι) στην προτελευταία ψηφοφορία και η σχετική πλειοψηφία των βουλευτών (ακόμα δηλαδή και λιγότερες των 151 ψήφων) στην τελευταία ψηφοφορία. “Άρνηση συγκρότησης προεδρικής πλειοψηφίας με τη στήριξη βουλευτών εκλεγμένων με τη Χρυσή Αυγή” λοιπόν σημαίνει οτι αν, λόγου χάρη, ο Σταύρος Δήμας συγκεντρώνει 178 ή 179 ψήφους και η εκλογή του εξαρτάται από τις ψήφους του Μπούκουρα και του Αλεξόπουλου, τα κόμματα που τον προτείνουν, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, και αυτονόητα και ο ίδιος ο υποψήφιος Πρόεδρος, για στοιχειώδεις λόγους αξιοπρέπειας, νομιμοποίησης και κύρους, θα δηλώσουν εκ των προτέρων ότι αρνούνται τον συνυπολογισμό των χρυσαυγίτικων ψήφων (πρακτικοί τρόποι υπάρχουν), με αποτέλεσμα η διαδικασία εκλογής να συνεχιστεί όπως ο νόμος ορίζει. Σημαίνει όμως περαιτέρω ότι και σε περίπτωση που, ξανά λόγου χάρη, ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει στη νέα Βουλή μια σχετική πλειοψηφία, δεν θα αποδεχτεί ποτέ να συνυπολογιστούν ψήφοι βουλευτών εκλεγμένων με τη Χρυσή Αυγή στη συγκρότηση προεδρικής πλειοψηφίας, έστω κι αν αυτές οφελούν τότε τον δικό του υποψήφιο! Πρόκειται δηλαδή για μία πολιτική θέση που θα πρέπει να δεσμεύει όλα τα κόμματα, σε όλες τις φάσεις της προεδρικής εκλογής, σηματοδοτώντας ένα απλό μήνυμα: η Χρυσή Αυγή δεν είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα και δεν πρόκειται ποτέ να ασκήσει κρατική εξουσία. Το γεγονός ότι το Σύνταγμα του 1975 δεν προβλέπει την απαγόρευση κομμάτων δεν αποκλείει (τουναντίον επιτάσσει!) μια πολιτική εκστρατεία απονομιμοποίησης της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, από όσους τουλάχιστον αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα να την αντιπαλέψουν.
Η άρνηση συγκρότησης προεδρικής πλειοψηφίας μαζί με βουλευτές εκλεγμένους με τη Χρυσή Αυγή θα αποτελεί τον κορυφαίο συμβολισμό αυτής της διαρκούς πολιτικής εκστρατείας “από τα κάτω” απονομιμοποίησης της ναζιστικής συμμορίας που ενδύθηκε τον μανδύα πολιτικού κόμματος. Με λίγα λόγια, η αντίσταση στη φασιστική απειλή στη χώρα μας είναι απολύτως αναγκαία. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι να την υποτιμούμε αποδεχόμενοι τη νομιμοποίηση των βουλευτικών ψήφων της Χρυσής Αυγής ή χειρότερα να τη μετατρεπουμε σε μικροπολιτικό παιχνίδι που τελικά ακυρώνει την όποια λεκτική αντιφασιστική διακήρυξη. Τέλος, χρειάζεται να βάλουμε τέρμα στα παιχνίδια των βαρόνων των ΜΜΕ που προσπαθούν να εξευτελίσουν το σκάνδαλο μιλώντας για «άτομα που βιντεοσκοπούν κρυφά ο ένας τον άλλο» για να μειώσουν την αξία των καταγγελιών Χαϊκάλη, ενώ την ίδια στιγμή αναγορεύουν σε πρότυπα πολιτικού ήθους περιπτώσεις σαν τον Ψαριανό και τον Λυκούδη.
Αυτά και μόνο είναι αρκετά ως παραδείγματα που αναδεικνύουν γιατί πρέπει να μετατρέψουμε την ανατροπή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ σε αντικαπιταλιστική ανατροπή. Να διώξουμε τους Σαμαροβενιζέλους από την κυβέρνηση και να αρχίσουμε να ξηλώνουμε όλους τους μηχανισμούς που τους στήριξαν και τους στηρίζουν μέχρι την τελευταία στιγμή. Το βρώμικο παιγνίδι των μηχανισμών να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα τελειώσει εδώ και δεν πρόκειται να πέσει ούτε με προσευχές στον ανύπαρκτο Άγιο Βασίλη, ούτε περισσότερο με λογικές ανάθεσης, ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ και όλα θα αλλάξουν. Να μην τρέφουμε αυταπάτες. Και βέβαια να είμαστε ξεκάθαροι ότι κανένα θεσμός δεν θα βάλει τέλος σε αυτή την κατρακύλα ακόμα και μετά τις εκλογές. Οι τραπεζίτες, το ΔΝΤ, η ΕΕ δείχνουν από τώρα ότι δεν παραιτούνται από κανέναν εκβιασμό και καμιά εξαγορά. Μόνο με τη συλλογική και οργανωμένη δύναμη της εργατικής τάξης μπορούμε να βρούμε το δίκιο μας. Όμως το εργατικό κίνημα είναι εδώ, πιο δυνατό από ποτέ. Παλεύει για την ανατροπή της κυβέρνησης και των μέτρων της χωρίς καμιά αναμονή. Και για αυτό έχει έρθει η ώρα να πάρουμε πίσω όλα όσα μας λεηλάτησαν και να οργανώσουμε το κίνημα για να δώσουμε εκείνες τις αναγκαίες αντικαπιταλιστικές απαντήσεις στους εκβιαστές των αγορών. Να διεκδικήσουμε τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, την απαγόρευση των απολύσεων και την κρατικοποίηση των τραπεζών, τα οποία αποτελούν μια ρεαλιστική διέξοδο από την κρίση, τους εκβιασμούς των “αγορών” και τις επιταγές της τρόικας και των Σαμαροβενιζέλων προς όφελος εργαζομένων και του λαού.
Πάνω σε αυτά θα επανέρθουμε με νεότερη παρέμβασή μας που θα παρουσιάζει το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό μνημόνιο για να πάρουμε πίσω τις δουλειές μας και όλα όσα μας στέρησαν.