Όταν ξεκίνησα να διαβάζω τα βιβλία της Αλκυόνης Παπαδάκη ήμουν περίπου 20 χρονών. Κρυβόμουν πάνω στη ταράστσα του σπιτιού μου μακριά απ’ όλους και μέσα από τα μυθιστορήματα της χανόμουν στις ιστορίες που περιέγραφε. Αμέσως έγινα φανατικός θαυμαστής της περνώντας πολλές ωραίες ώρες συντροφιά με τους ήρωες των βιβλίων της.
Είναι μία ταλαντούχα και ευρηματική συγγραφέας που όταν την συναντάς γοητεύεσαι από την απλότητα και τη γλυκύτητά της. Η ίδια θεωρεί ότι δεν υπάρχει απόλυτο στην ανθρώπινη ζωή παρά μονάχα απόλυτος είναι ο θάνατος. Η γραφή της έχει μία αυθεντικότητα περιγράφοντας ιστορίες της καθημερινότητας μας και της αληθινής μας ζωής με ένα τρόπο που μόνο εκείνη κατέχει τόσο καλά.
Ξεκίνησε να γράφει στα 19 της χρόνια. Μέχρι σήμερα έχει γράψει 17 ψυχολογικά μυθιστορήματα και έχει χιλιάδες πιστούς αναγνώστες. «Βαρκάρισσα της χίμαιρας», «Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή», «Στο ακρογιάλι της ουτοπίας», «Το κόκκινο σπίτι», «Η μπόρα», «Το χρώμα του φεγγαριού», «Σκισμένο ψαθάκι», «Αμάν… αμάν!», «Οι κάργιες», «Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα», «Το τετράδιο της Αλκυόνης», «Στον ίσκιο των πουλιών», «Το ταξίδι που λέγαμε», «Αν ήταν όλα… αλλιώς», «Τι σου είναι η αγάπη τελικά…», «Σ’ ένα γύρισμα της ζωής» και «Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια». Οι τίτλοι των βιβλίων της μπορεί να έχουν μία ποιητική χροιά, αλλά η ματιά της φιλοδοξεί να είναι ρεαλιστική όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η έμπνευση για αυτήν σημαίνει να περπατάει στον δρόμο και το μυαλό της να δουλεύει σαν κάμερα. Παρακολουθεί τους ανθρώπους πώς αντιδρούν στα γεγονότα της ζωής και ψάχνει τι υπάρχει από πίσω, στα σκοτεινά. Ποιο είναι το σχήμα που παίρνει η ψυχή τους.
Αγαπημένο μου βιβλίο από τη βιβλιογραφία της είναι το «Αν ήταν όλα… αλλιώς» από τις εκδόσεις Καλέντη. Η Σαραγώ, κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, χάνει την μητέρα της πολύ μικρή και ο πατέρας της πλούσιος καπετάνιος, γαιοκτήμονας εργοστασιάρχης και τοκογλύφος την μεγαλώνει σαν πριγκίπισσα, αλλά η Σαραγώ ερωτεύεται τον φτωχό και τεμπέλη Γιάγκο και πηγαίνει ενάντια στον πατέρα της. Η ζωή της Σαραγώς ξεκινάει στο φτωχόσπιτο του Γιάγκου και με την συντροφιά της Κουλίτσας. Μιας ξαδέλφης του, που μάζεψε η μάνα του όταν ορφάνεψε. Η Σαραγώ σ’ αυτό το διάστημα και ενώ ο άντρας της έχει γίνει ένας τεμπέλης, βγάζει λεφτά από τα υφαντά της και με αυτά μεγαλώνει τον Φάκο, τον γιο τους, παρέα με την Κουλίτσα που το παιδί αυτό, είναι η ίδια της η ζωή. Οι ζωές μπλέκονται, οι ανατροπές έρχονται, τα λάθη θα πληρωθούν ένα προς ένα και η Σαραγώ πάντα συνεχίζει να στήνει ψεύτικους κόσμους στην ψυχή της.
Η αφήγηση όλων των ιστοριών τη συγγραφέως είναι μελαγχολική γεμάτο με πάθη. Οι ήρωες στην αφήγηση της είναι τόσο αληθινοί που γεννήθηκαν φτωχοί χωρίς ελπίδα να ξεφύγουν από τις υποβαθμισμένες περιοχές που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει. Η πένα της καταφέρνει να μας ξεναγεί στα χαμένα τοπία της εφηβείας, στους έρωτες και στις αγάπες των άδολων χρόνων.
Όνειρό της από μικρό παιδί ήταν να είναι μαζί με τους άλλους. Να γελάνε, να κλαίνε, να παίζουνε, να ονειρευόνται. Η ζωή της ήταν πάντα γεμάτη ανατροπές, αντιφατικές καταστάσεις, δύσκολες διαδρομές, ρίσκα και κλειστές στροφές. Στοιχεία που τα έχει μεταφέρει στην αφήγηση των ιστοριών της. Η διαφορά με άλλους έλληνες συγγραφείς της ίδιας κατηγορίας είναι ότι τα μυθιστορήματα της δεν έχουν έχουν ένα ακριβές τέλος. Κλείνουν με μία ελπίδα για τη ζωή που συνεχίζεται…
Φέτος, η Αλκυόνη Παπαδάκη μας πρόσφερε ένα ακόμα μυθιστόρημα με τίτλο «Θα Ξανάρθουν τα Χελιδόνια». Η νεαρή Ολάνθη προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε μια κοινωνία αντιθέσεων, εκεί όπου η σκληρότητα στέκεται δίπλα στη φιλευσπλαχνία, το γέλιο έρχεται μαζί με το δάκρυ, το μίσος φωλιάζει πλάι στην αγάπη. Κουβαλώντας ένα παρελθόν που ακόμη και η ίδια αγνοεί και με μοναδικό στήριγμά της τη φίλη της Μαλαματένια, ζει και ελπίζει σε έναν κόσμο γεμάτο δεινά. Η αφήγηση είναι ευχάριστη με ζωντανούς και παραστατικούς διαλόγους. Είναι μία αφορμή να ταρακουνηθούμε σαν άνθρωποι και να αναζητήσουμε την λύτρωση.
