Του Θέμη Τζήμα
Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις δεν περνούν τις καλύτερές τους ημέρες. Δε θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά. Μέσα σε μια γενική κατάσταση άνωθεν προωθούμενης παρακμής, μόνο οι ανόητοι νομίζουν ότι υπάρχουν πυλώνες και μάλιστα του στενού κρατικού πυρήνα, οι οποίοι μπορούν να μένουν ανέγγιχτοι.
Για να σταχυολογήσουμε μερικά μόνο περιστατικά και καταγγελίες των τελευταίων χρόνων: Έχουμε ΟΥΚάδες που ειδικεύονται στον ελεύθερο χρόνο τους στην τροφοδοσία της μαφίας, έναν Α/ΓΕΕΘΑ που τον καταγράφουν σε κασέτες και τον κατηγορούν για αγορά σπιτιού με μαύρο χρήμα, τον ίδιο Α/ΓΕΕΘΑ να πασχίζει να κάνει διεθνείς δημόσιες σχέσεις μόνος του, προηγούμενους και νυν ανωτάτους αξιωματικούς να «διαβουλεύονται» (δηλαδή να δέχονται εντολές) απευθείας από τον πρεσβευτή των ΗΠΑ, κομβικές βάσεις των ενόπλων δυνάμεων άλλοτε να κινδυνεύουν να ανατιναχθούν και άλλοτε να πλημμυρίζουν, κρίσιμο οπλισμό μας να ταξιδεύει στην Ουκρανία και μάλιστα χωρίς να αντικαθίσταται, προμήθειες να είναι τόσο βρώμικες και αχρείαστες, ώστε ο επόμενος υπουργός του ίδιου κόμματος να προσπαθεί να ακυρώσει έστω κάποιες από αυτές, συμβόλαια για πανάκριβα αεροπλάνα χωρίς τον οπλισμό τους και φυσικά περισσότερο από όλα, έχουμε τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να συμμετέχουν στον εγκληματικό πόλεμο εναντίον της Υεμένης ως συνεργός στη γενοκτονία του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.
Μέσα σε όλα αυτά είναι κοινό μυστικό από καιρό, ότι οι ναζιστές έχουν διεισδύσει στις τάξεις και των ενόπλων δυνάμεων. Άλλωστε η Χρυσή Αυγή είχε αντλήσει ευρωβουλευτές από τις τάξεις των τελευταίων. Κυρίως όμως, το ΝΑΤΟ (επαν)αξιοποιεί ήδη και μάλιστα στο έπακρον τις ναζιστικές εφεδρείες. Η αλήθεια είναι ότι ενώ σε άλλους χώρους οι ντροπές μας περισσεύουν, στη Βουλή δεν είχαμε ζήσει τέτοιο ευτελισμό όπως εκείνος με τον ναζιστή Αζοφίτη. Ούτε φυσικά θα ήταν καλό να ξεχάσουμε ότι η χειρότερη Πρόεδρος της Δημοκρατίας (η ίδια που καθόταν προσοχή μπροστά στον κ. Πάιατ) φρόντισε να εκφράσει επιτόπου το θαυμασμό της και για τις ναζιστικές μονάδες των Ουκρανών. Με άλλα λόγια, τώρα που η «Δύση» (δηλαδή οι ΗΠΑ και οι υποτακτικοί τους) ετοιμάζεται για πόλεμο, ο ναζισμός είναι επίκαιρος ξανά, όχι απαραιτήτως ως μοντέλο κυβέρνησης, αλλά σίγουρα ως μέθοδος στρατολόγησης ευρύτερα και ζύμωσης.
Με τούτα και με κείνα δεν μπορούμε να πούμε ότι μας εξέπληξε η είδηση ότι στην 115 Πτέρυγα Μάχης στα Χανιά βρίσκεται σε περίοπτη θέση πίνακας του Ιvan Berryman, ο οποίος απεικονίζει και τιμά τον πιλότο της ναζιστικής Λουφτβάβε Adolf Galland. Προσέξτε: όχι μόνο σε μονάδα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων υπάρχει πίνακας προς τιμήν ναζιστή, ενός εξ εκείνων που σκότωσαν κατέστρεψαν, βασάνισαν, λεηλάτησαν την Ελλάδα, όχι μόνο δε θα βρει κανείς κανέναν πίνακα από εκείνους που έγραψαν την εποποιία της εθνικής αντίστασης αλλά επιπλέον αυτός ο πίνακας είναι τοποθετημένος σε μονάδα των Χανίων. Όπου Χανιά σημαίνει: αεροδρόμιο του Μάλεμε, Κάντανος, Φλώρια, Κοντομαρί, Κουστογέρακο, Σκηνές, Αγυιά, Καλλικράτης, Μονή, Λιβαδάς και πολλά άλλα μέρη στα οποία ο πατριωτισμός των Ελλήνων έλαμψε, όπως σήμερα λάμπει η Γάζα σε όλο τον πραγματικά πολιτισμένο κόσμο.
Μάλιστα όπως έγραψαν τα «Χανιώτικα Νέα», αξιωματικός με τον οποίο επικοινώνησε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας δήλωσε ότι ο πίνακας συνιστά αναγνώριση της πτητικής αξίας του αντιπάλου χωρίς «πολιτικές προεκτάσεις». Τα λένε αυτά στελέχη των ενόπλων δυνάμεων που έχουν ακόμα να αναγνωρίσουν την πολεμική αξία του Άρη Βελουχιώτη, του Νικηφόρου και όλων των άλλων αγωνιστών που καθήλωσαν, μάτωσαν και νίκησαν την τριπλή κατοχή σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Το κυριότερο όμως το οποίο (κάνουν ότι) δεν καταλαβαίνουν στην εν λόγω μονάδα είναι πως άλλο είναι να μελετάς τον αντίπαλό σου, ακόμα και να του αναγνωρίζεις την αποτελεσματικότητά του (γιατί τιμή στο πεδίο της μάχης δεν μπορούμε να πούμε ότι είχαν οι ναζί) και τελείως διαφορετικό να τον τιμάς σε μια μονάδα σου. Υποθέτουμε για παράδειγμα ότι δε θα έβλεπε κανείς πορτρέτο του Μένγκελε σε αίθουσα νοσοκομείου.
Φτάσαμε λοιπόν οι ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας μας να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν (και να τους επιτρέπεται να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν) τη μοναδικότητα του ναζισμού και των όσων έπραξε στην ίδια μας την πατρίδα. Όταν έχουμε τέτοιους κρατικούς πυλώνες, που καταπίνουν το ναζισμό, προφανώς δεν θα «διυλίσουν» το σιωνισμό. Και αντιστρόφως: όταν καταπίνουμε μια γενοκτονία που συμβαίνει σε ζωντανή μετάδοση και μισή ώρα με το αεροπλάνο από τα Χανιά, πώς περιμένουμε να «διυλίσουμε» τα εγκλήματα του ναζισμού που έλαβαν χώρα περισσότερο από 80 χρόνια πριν;