Του Γιώργου Μητραλιά
Κρίσιμες εκλογές αύριο στην Ισπανία και το αποτέλεσμά τους αναμένεται πια να φέρει τα πάνω κάτω. Γιατί; Επειδή η αριστερά των Podemos κυριαρχεί σε αυτή τη «τελική ευθεία» της προεκλογικής εκστρατείας, τόσο με τις εντυπωσιακά μεγάλες συγκεντρώσεις της όσο και με τις επιδόσεις της στις ύστατες δημοσκοπήσεις, που την φέρνουν σε απόσταση αναπνοής από το δεύτερο σε δύναμη Σοσιαλιστικό Εργατικό κόμμα (PSOE)!
Τα συνεχή δημοσκοπικά άλματα των Podemos στις δυο τελευταίες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στις αναμφισβήτητες ρητορικές και επικοινωνιακές ικανότητες του ηγέτη τους Πάμπλο Ιγκλέσιας. Πράγματι, ο Ιγκλέσιας όχι μόνο επικράτησε αλλά μάλλον… κατατρόπωσε τους αντιπάλους του ηγέτες του PSOE και των Ciudadanos στις τηλεοπτικές αναμετρήσεις της προηγούμενης εβδομάδας. Το αποτέλεσμα ήταν ακαριαίο: Από τέταρτοι και καταϊδρωμένοι πολύ πίσω από τους τρίτους Ciudadanos, οι Podemos περνούν τώρα στη δεύτερη θέση, μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες, έχοντας σχεδόν διπλασιάσει το ποσοστό τους! Έτσι ενώ πριν από τρεις εβδομάδες το ποσοστό τους παρέμενε σταθερά –εδώ και 4-5 μήνες- γύρω στο 10%-12%, τώρα αγγίζει το 21%…
Ταυτόχρονα, εκπληκτικές σε μαζικότητα και ενθουσιασμό είναι οι προεκλογικές συγκεντρώσεις των Podemos σε ολόκληρη τη χώρα, με ή χωρίς τη παρουσία του Ιγκλέσιας. Σε αυτό όμως το σημείο, οι ικανότητες του Ιγκλέσιας δεν αρκούν πια για να εξηγήσουν αυτή την απογείωση των Podemos. Ο λόγος που κάνει αυτό το κόμμα να περνάει π.χ. στην Καταλονία, από την τραγική του επίδοση στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου στην αναμενόμενη σημερινή σαρωτική του επικράτηση, είναι η συμμαχία του με τη δημοτική κίνηση της δημάρχου Άντα Κολάου που είχε κατακτήσει τη Βαρκελώνη τον περασμένο Μάιο.
Δεν πρόκειται όμως μόνο για την Καταλονία. Έστω και την ύστατη ώρα, και μπροστά στο φάσμα μιας δεινής εκλογικής αποτυχίας, η πιεζόμενη από την εσωτερική της αντιπολίτευση ηγεσία των Podemos πείστηκε να εγκαταλείψει τους σεκταρισμούς και τους «μεγαλοϊδεατισμούς» της και να συνασπιστεί με τις κινηματικές ενωτικές πρωτοβουλίες που είχαν κατακτήσει την περασμένη Άνοιξη τους δήμους της Μαδρίτης, της Βαλένθια, της Βαρκελώνης, του Κάδιξ, της Σαραγόσα, της Κομποστέλα, της Κορούνια, κ.α. (1) Οι συνέπειες αυτής της (αναγκαστικής) στροφής του διδύμου Ιγκλέσιας-Ερεχόν ήταν ακαριαίες και βγάζουν μάτια: από ένα κόμμα σε ελεύθερη πτώση, οι Podemos μετατράπηκαν -σε χρόνο ρεκόρ- στο παλιό καλό περυσινό Podemos που ξεσήκωνε τον κόσμο της αριστεράς και των κινημάτων και ατένιζε το μέλλον του με άκρατη αισιοδοξία…
Φυσικά, όλα αυτά δεν σημαίνουν –δυστυχώς- και ότι η ηγεσία των Podemos έχει επιστρέψει στις αρχικές ριζοσπαστικές πολιτικές της θέσεις τις οποίες έχει εγκαταλείψει τουλάχιστον από τον Οκτώβριο του 2014. Σίγουρα, έχουν γίνει κάποια μικρά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση (π.χ. η υπεράσπιση του δικαιώματος των Καταλανών να αποφασίσουν για το μέλλον τους), αλλά σε γενικές γραμμές, η προεκλογική τακτική του Ιγκλέσιας εστιάζεται σχεδόν αποκλειστικά στη καταγγελία της διαφθοράς των δυο νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών κομμάτων, με την οικονομία και τα προβλήματά της να περνάνε στη τέταρτη ή πέμπτη θέση των προτεραιοτήτων του.
Αναμένοντας λοιπόν με ανυπομονησία τα αποτελέσματα των αυριανών εκλογών, κλείνουμε αυτό το άρθρο με μια αναφορά –που θεωρούμε επιβεβλημένη- στην εκστρατεία του Αλμπέρτο Γκαρθόν, του ηγέτη της άλλης ισπανικής αριστεράς. Ο μόλις 30 ετών Γκαρθόν που φιλοδόξησε να ανανεώσει εκ βάθρων την αμαρτωλή ισπανική Ενωμένη Αριστερά ερχόμενος σε ανοικτή σύγκρουση με τους γηραιούς γραφειοκράτες της, ίδρυσε τελικά τη Λαϊκή Ενότητα με την ελπίδα να συμπράξει με τους Podemos. Ο σεκταρισμός των Ιγκλέσιας-Ερεχόν οδήγησε σε ναυάγιο αυτό το σχέδιο και έτσι, ο Γκαρθόν κατεβαίνει τώρα στις εκλογές ως προεδρικός υποψήφιος του συνασπισμού Ενωμένης Αριστεράς- Λαϊκής Ενότητας-Ενωμένης Αριστεράς.
Συγκρινόμενο με το πρόγραμμα του Ιγκλέσιας, εκείνο του Γκαρθόν είναι πιο ξεκάθαρο και πιο ριζοσπαστικό. Όμως, παρόλο που οι προεκλογικές του συγκεντρώσεις είναι απρόσμενα τεράστιες και ενθουσιώδεις, το εκλογικό του αποτέλεσμα θα είναι απογοητευτικό, καθώς πληρώνει τώρα τις «αμαρτίες» δεκαετιών των δεξιόστροφων και –συχνά διεφθαρμένων- γραφειοκρατών της Ενωμένης Αριστεράς. Αν καταφέρει να εκλέξει 4-5 βουλευτές θα είναι μεγάλη επιτυχία του…
Συμπέρασμα: Κατά κοινή ομολογία, οι αυριανές ισπανικές εκλογές ξεχωρίζουν από όλες τις προηγούμενες των 2-3 περασμένων δεκαετιών, καθώς το μεν αποτέλεσμά τους θα είναι απρόβλεπτο μέχρι να κλείσουν οι κάλπες, οι δε συνέπειές τους θα σημαδέψουν το μέλλον τόσο του Ισπανικού Κράτους όσο και των εθνοτήτων που το αποτελούν. Με άλλα λόγια, η Ισπανία των κοινωνικών κινημάτων και του ριζοσπαστισμού καλά κρατεί και συνεχίζει να ενσαρκώνει τις ελπίδες της Ευρώπης που δεν το βάζει κάτω και επιμένει να αντιστέκεται…
Σημειώσεις:
1. Βλέπε: http://contra-xreos.gr/arthra/841-2015-05-25-23-08-23.html
