Του Γιάννη Μακριδάκη
Αγαπητέ Πρωθυπουργέ,
κ. Αλέξη Τσίπρα, πρώτη φορά απευθύνομαι έτσι σε Πρωθυπουργό του νεοελληνικού κράτους αφού όλους τους προηγούμενους από εσάς, τους οποίους έζησα, μόνον αγαπητούς δεν μπορούσα να τους προσφωνήσω. Πολύν καιρό ήθελα να σας γράψω, πολύ πριν εκλεγείτε Πρωθυπουργός αλλά συνεχώς το ανέβαλα μέχρι που ήρθε προφανώς η κατάλληλη ώρα.
Δεν θα μακρηγορήσω, ούτε και θα γράψω αναλυτικά τις σκέψεις μου. Μοναχά θα σας πω ότι το πράγμα άρχισε να φαίνεται ολοκάθαρα πια, από τότε που ο Κ. Σημίτης ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας διαλάλησε το περίφημο: “Εκσυγχρονιζόμαστε, γινόμαστε Ευρώπη. Τα κουρεία θα γίνουν κομμωτήρια και τα καφενεία καφετέριες”. Από τότε, όλοι όσοι αγαπήσαμε την διαφορετικότητα της κάθε πατρίδας μέσα στο παγκόσμιο στερέωμα αρχίσαμε να θρηνούμε για την διαφαινόμενη ισοπέδωση, που είχε ήδη αρχίσει να επελαύνει ταχύτατα σε όλα τα επίπεδα, από τη φύση μέχρι τον πολιτισμό, μέχρι την οικονομία και τον άνθρωπο, τον οποίον ομογενοποίησε αποπροσανατολίζοντάς τον και καθιστώντας τον χυδαίο καταναλωτή του οικοσυστήματος δηλαδή του εαυτού του.
Η πατρίδα μας, πάμπλουτη σε φυσικούς πόρους, σε φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο, σε ανθρώπινο δυναμικό, η χώρα αυτή που κατοικούνταν μέχρι πριν μερικές δεκαετίες από ανθρώπους με τσαγανό, σοφία και απίστευτη ευρηματικότητα, προσόντα ανεπτυγμένα λόγω του γεωφυσικού ανάγλυφου και του κλίματος, ανθρώπους οι οποίοι ένιωθαν τον πλούτο που τους περιέβαλλε και που κατείχαν, το εξέφραζαν δε ως “ήμασταν πλούσιοι, όλα τα είχαμε, μόνο λεφτά δεν είχαμε”, δέθηκε ξαφνικά στο άρμα του καταναλωτισμού και της Γερμανίας, παραδόθηκε στα δανεικά ευρώ και μετατράπηκε σε έναν κακομοίρη φτωχό δήθεν και προβληματικό συγγενή μιας ανιστόρητης και αποικιοκρατικής ευρωπαϊκής ένωσης, με την ευθύνη βέβαια να βαραίνει απόλυτα τους γερμανόδουλους ιδιοτελείς πολιτικούς νάνους που κυβέρνησαν έως πριν λίγες μέρες πριν από εσάς, ως τοποτηρητές της Γερμανίας επί εδάφους ελληνικού.
Δεν σκοπεύω αγαπητέ Πρωθυπουργέ, κ. Αλέξη Τσίπρα να αναλωθώ ούτε σε αυτούς ούτε στα έργα και τις ημέρες τους. Το μόνο που θέλω να σας πω είναι το εξής:
Ανήκω σε αυτούς που δεν ψήφισαν τον Σύριζα αλλά ανακουφίστηκαν από την εκλογική του επικράτηση λόγω φυσικά της εξαφάνισης από το οπτικό πεδίο και τις ζωές μας της ακροδεξιάς αμορφωσιάς, ακαλαισθησίας, αναξιοπρέπειας και των εκφραστών αυτής. Δεν ψήφισα τον Σύριζα για πολύ συγκεκριμένο λόγο. Διότι ενώ έβλεπα πεντακάθαρα ότι έχετε, το κόμμα και εσείς προσωπικά ως νέος άνθρωπος και πολιτικός, την μέγιστη ιστορική ευκαιρία να εμπνεύσετε την κοινωνία, να την ξεκολλήσετε από τον βούρκο της ευτέλειας και να την οδηγήσετε ξανά προς τις πραγματικές αξίες, δίνοντας το παράδειγμα σε όλο τον “πολιτισμένο” δυτικό κόσμο, με πίκρα διαπίστωνα συνεχώς ότι εσείς δεν το βλέπετε καθόλου έτσι αλλά έρχεστε μοναχά ως διορθωτές του υφιστάμενου συστήματος και όχι ως ριζοσπαστικοί αμφισβητίες αυτού.
Ήρθατε όμως στην εξουσία, σας έφερε ο λαός που μέχρις εδώ ήταν έτοιμος για αλλαγές, πολύ καλώς έκρινε και έπραξε, ήταν αυτό ένα τεράστιο βήμα προόδου και ελπίδας για επαναφορά τουλάχιστον των αξιών της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στην ζωή μας. Ήρθατε λοιπόν στην εξουσία και ξεκινήσατε με το καλημέρα και με τσαγανό, όπως φαίνεται, μια διαπραγμάτευση, η οποία όμως τελεί υπό τους όρους, τους ορισμούς και τα όρια του υφιστάμενου καταστροφικού για τους ανθρώπους και για το οικοσύστημα χρηματοοικονομικού συστήματος και της ανιστόρητης γερμανοκρατούμενης ευρωπαϊκής ένωσης.
Βρισκόμαστε τις μέρες αυτές εμπρός στην σκληρή στάση των Γερμανών και των εθελόδουλων πολιτικών των άλλων κρατών της Ευρώπης, οι οποίοι ακόμη κρατούν τις καρέκλες τους σε αντίθεση με τους Έλληνες ομοίους τους, τους οποίους εξαφανίσαμε ανεπιστρεπτί εύχομαι.
Αυτή η σκληρή στάση όλων δείχνει πεντακάθαρα ότι η Ευρώπη, όπως και όλος ο δυτικός καταναλωτικός “πολιτισμός”, δεν έχουν κανένα μέλλον αγαπητέ Πρωθυπουργέ. Δείχνει ότι οδεύουν προς την τελική αυτοκαταστροφή δια του κανιβαλισμού, αφού όμως πρώτα θα αφανίσουν όλα τα υπόλοιπα πλάσματα και το οικοσύστημα.
Η ιστορική λοιπόν παγκόσμια ευκαιρία που έχετε αγαπητέ Πρωθυπουργέ κ. Αλέξη Τσίπρα, είναι να αποτελέσετε έμπνευση για την ελληνική κοινωνία, η οποία μπορεί να γίνει η πρώτη του δυτικού κόσμου που θα περάσει σταδιακά σε μια μετακαταναλωτική εποχή, η οποία έχει ήδη αρχίσει να αχνοφέγγει ούτως ή άλλως για την ανθρωπότητα.
Τα στάδια της πορείας αυτής είναι συγκεκριμένα.
Καμία υπαναχώρηση και παύση κάθε διαπραγμάτευσης εντός του γερμανικού μοντέλου διακυβέρνησης της Ευρώπης, αποχώρηση από την ευρωζώνη και την ευρωπαϊκή ένωση του κεφαλαίου, με όλες τις απαραίτητες οικονομικού χαρακτήρα άμεσες πολιτικές ενέργειες που συνεπάγεται κάτι τέτοιο ώστε να γίνει όσο πιο ομαλά η μετάβασή μας (κρατικοποίηση τραπεζών, κόψιμο εθνικού νομίσματος, κατάργηση όλων των άμεσων φόρων και έμμεση φορολόγηση της κατανάλωσης κλπ), πολιτική κινήτρων στους Έλληνες πολίτες ώστε να ενθαρρυνθούν να εγκαταλείψουν τις μεγαλουπόλεις, τα γήπεδα δηλαδή του καταναλωτισμού, που τους καθιστά ασθενείς και χειραγωγούμενους, ανασφαλείς και έρμαια των πολυεθνικών και να εγκατασταθούν ξανά στην ελληνική επαρχία, πλάι στους φυσικούς πόρους και την παραγωγή, πλάι στον πλούτο δηλαδή τον αέναο, ταυτοχρόνως στροφή σε μία ανάπτυξη ήπια, που να σέβεται το φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο αλλά και την κλίμακα κάθε τόπου, στροφή δηλαδή σε πολιτικές σμίκρυνσης και όχι πλέον γιγαντισμού, σε προτάσεις που θα αποτελέσουν όλες μαζί ένα γιγάντιο αναπτυξιακό έργο κάνοντας την Ελλάδα ένα άθροισμα μικρών παραδείσων φύσης πολιτισμού και συμβατής επιχειρηματικότητας, ταυτόχρονη παροχή παιδείας και όχι πλέον εκπαίδευσης, για την συνειδητοποίηση της φυσικής υπόστασης των Ελλήνων πολιτών, για την διαχείριση και την αναπλήρωση του αμύθητου και αειφόρου πλούτου της πατρίδας μας, για την επανάστηση του αξιακού μας συστήματος, για την επανασύνδεσή τους με την φιλοσοφία, την υγεία, τη ζωή.
Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο για όλα αυτά αγαπητέ Πρωθυπουργέ κ. Αλέξη Τσίπρα, έχω άλλωστε ήδη γράψει πολλά επ’ αυτών καθ’ όλα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Δεν θα συνεχίσω όμως άλλο. Θα κλείσω λέγοντάς σας μόνον ότι ουτοπία είναι να πιστεύεις σε ένα τεχνητό ανθρώπινης νόησης και κατασκευής σύστημα και να παλεύεις να το τελειοποιήσεις, ενώ ρεαλισμός και μάλιστα απόλυτος είναι να πιστεύεις στο μόνο αυθύπαρκτο και αληθινό σύστημα, το οικοσύστημα, να το συνειδητοποιείς και να μην εκβιάζεις τους Νόμους του, οι οποίοι διέπουν κι εσένα ως πλάσμα φυσικό διότι κάθε τέτοια σου ενέργεια έχει συνέπειες που δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο ολόγυρά σου.
Ας βγούμε αγαπητέ Πρωθυπουργέ κ. Αλέξη Τσίπρα από τον φαύλο κύκλο του χυδαίου καταναλωτισμού και ας πάρουμε τη ζωή και την πορεία εξαρχής, ας δείξουμε τον δρόμο στην Ευρώπη αλλά και στην παγκόσμια κοινότητα των καταναλωτών. Αν πετύχουμε θα ζήσουμε ευτυχείς και με ευημερία, αν αποτύχουμε θα πεθάνουμε αξιοπρεπείς. Σε καμία περίπτωση δεν θα βγούμε χαμένοι.
