Με αιχμηρή ανακοίνωση, η Νέα Αριστερά Χανίων παρεμβαίνει δημόσια για το ζήτημα της κατασκευής αντλιοστασίου λυμάτων στην περιοχή Παχιά Άμμος του Σταυρού, καταλογίζοντας στη δημοτική αρχή και τη ΔΕΥΑΧ πλήρη αδιαφάνεια, περιβαλλοντικές παραβιάσεις και θεσμική αδιαφορία απέναντι στις τοπικές κοινωνίες.

Το θέμα έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις τους τελευταίους μήνες, καθώς – όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση – η επιλογή του σημείου χωροθέτησης έγινε χωρίς δημόσια διαβούλευση, χωρίς εγκεκριμένη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και χωρίς παρουσίαση ολοκληρωμένου Τεχνικού Σχεδίου.

Η ανακοίνωσή έχει ως εξής:

Αρκετούς μήνες απασχολεί την κοινωνία των Χανίων η χωροθέτηση αντλιοστασίου λυμάτων στην Παχιά Άμμο στον Σταυρό.

Έχουν τεθεί πολλά θέματα σχετικά: ο τρόπος χωροθέτησης, η επιλογή του ακριβούς σημείου, θέματα νομιμότητας, η απουσία Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, η απουσία (μάλλον μη παρουσίαση) ολοκληρωμένου Τεχνικού Σχεδίου για το έργο και κυρίως και σημαντικότερο απ’ όλα η απουσία στοιχειώδους διαβούλευσης με κύρια ευθύνη της δημοτικής αρχής.

Σημειώνουμε με έμφαση ότι καμία πλευρά δεν αρνείται την αναγκαιότητα του έργου. Προς επίρρωση, έχουν προταθεί από κατοίκους και Σύλλογο, εναλλακτικά σημεία χωροθέτησης του έργου. Η αδιαλλαξία της δημοτικής αρχής ως προς την επιλογή του σημείου αποτελεί την κύρια πηγή αντιδράσεων, «καίγοντας» την επιλεγμένη χωροθέτηση που θα μπορούσε πιθανώς να έχει γίνει αποδεκτή αν υπήρχε εξ αρχής διαφάνεια και ενημέρωση.

Η αδιαλλαξία της δημοτικής αρχής (και της ΔΕΥΑΧ) δεν είναι πρωτόγνωρη. Ακολούθησε την ίδια ακριβώς πρακτική και στο αντλιοστάσιο του Τερσανά, χαρακτηρισμένος υγροβιότοπος, αλλά και σε αυτό του Καλαθά, θυσιάζοντας κάθε φορά και από ένα ακόμη κομμάτι του περιβάλλοντος. Να σημειωθεί ότι στην περίπτωση του Καλαθά, το αντλιοστάσιο μεταφέρθηκε μετά από αντιδράσεις κατοίκων.

Η αδιαλλαξία έγινε εσχάτως και περιφρόνηση περιβαλλοντικών όρων και νόμων και στην περίπτωση του Σταυρού, με την απόρριψη υλικών εκσκαφής από το υπό κατασκευή αντλιοστάσιο στο περιβάλλον. Όσο «αθώα» κι αν είναι τα υλικά που απορρίπτονται, η ίδια η πράξη της απόρριψης στο περιβάλλον συνιστά παραβίαση. Δεν μπορεί η υπεράσπιση του περιβάλλοντος να είναι αλά καρτ ούτε ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα.

Χρειάζεται να καταφύγουν οι πολίτες σε μήνυση; Να επιβληθεί πρόστιμο; Στο πολιτικό πεδίο δεν υπάρχει τίποτα πια να επιλεγεί πέρα από μια συγγνώμη για την άσχημη εικόνα και την αναστάτωση;

Ας κρατήσουμε το ουσιώδες: Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη για αντλιοστάσια, ούτε κανείς αμφισβητεί το σημαντικό έργο της ΔΕΥΑΧ. Η τελευταία, εντούτοις, θα πρέπει να δείξει έμπρακτα ότι δεν αντιλαμβάνεται τον ρόλο της ως «φωτεινού παντογνώστη». Να παραδεχθεί λάθη του παρελθόντος (με συνηθισμένο θύμα το περιβάλλον). Και να δείξει με πράξεις και συγκεκριμένες διαδικασίες ότι αντιλαμβάνεται πως και οι κάτοικοι έχουν λόγο για τα έργα που εκτελούνται στον τόπο τους.

Θεωρώντας το θέμα ευρύτερα: εάν η δημοτική αρχή δείχνει τέτοια περιφρόνηση στις δημοκρατικές διαδικασίες (που η Ελλάδα έχει δεχθεί συνυπογράφοντας τη συνθήκη του Aarhus) για ένα τόσο απλό θέμα όπως αυτό του αντλιοστασίου, τι μπορεί να περιμένει κανείς για μείζονα θέματα όπως αυτά του Μαρκόπουλου και των Αγίων Αποστόλων; Η επιλογή δημοτικής αρχής στις εκλογές δεν ισοδυναμεί με λευκή επιταγή. Εξάλλου στον προγραμματικό της λόγο η παρούσα αρχή έκανε επίκληση στις συμμετοχικές διαδικασίες. Η δημοκρατική διαβούλευση δεν είναι πολυτέλεια, ούτε προαιρετική κατά τα κέφια της όποιας αρχής. Είναι αναγκαία διαδικασία τόσο για την ποιότητα των έργων όσο και για την ικανοποίηση των δημοτών, αλλά κυρίως για την ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών σε θέματα που τους αφορούν. Για όλους τους παραπάνω λόγους διαμορφώθηκε και η συνθήκη Aarhus που είναι δεσμευτική για τα κράτη – μέλη.

Για να το πούμε όμως και πιο απλά, το να ζητάς συμμετοχικές διαδικασίες προεκλογικά και να τις περιφρονείς μετεκλογικά, οδηγεί τον κόσμο σε αποστροφή από τα δημόσια θέματα με τραγικά (όπως αποδεικνύει η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα) αποτελέσματα. Η επέλαση της ακροδεξιάς είναι ένα από τα χειρότερα τέτοια.