ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Eίναι αρκετοί οι άνθρωποι που παρουσιάζονται με ανύπαρκτους τίτλους στην κατοχή τους. Για λόγους “μεγαλείου” για να φαίνονται ανώτεροι από τους άλλους σε μια κοινωνία που μετράει το έχειν και όχι το είναι.
Πράγματι όπως έχει πει ο Γιάννης Τσαρούχης ¨ “στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις.” Γνωρίζω κάμποσους ανθρώπους που έχουν οικειοποιηθεί τίτλους, χωρίς να τους κατέχουν. Πρόσφατα διάβαζα στο “Βήμα” για μια πολύ ισχυρή Ελληνίδα που ζει στην Γερμανία, την κ. Μαργαρίτα Μαθιοπούλου, κόρη του παλιού δημοσιογράφου Βάσου Μαθιόπουλου, και πρώην συνεργάτη του παλιού πολιτικού και πρωθυπουργού Βίλη Μπραντ. Ο Β. Μπραντ είχε παραιτηθεί από την προεδρία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος για χατίρι της. Σερσέ λα φαμ. Η οποία κυρία, είναι καθηγήτρια σε Γερμανικό και Αμερικανικό πανεπιστήμιο.
Η εν λόγω κυρία διαθέτει εταιρεία συμβούλων με μέλη πρώην πρωθυπουργούς, και διάφορες άλλες ισχυρές προσωπικότητες, και είναι σύμφωνα με το Βήμα” “μια από τις ισχυρότερες προσωπικότητες στην Γερμανία.” Ο Γερμανικός τύπος έγραψε ότι μέρος του διδακτορικού της είναι κλεμμένο γιατί αντιγράφει από συγκεκριμένες πηγές χωρίς να της αναφέρει. Αλλά και ο υπουργός άμυνας παραιτήθηκε στην Γερμανία για τον ίδιο λόγο. Γιατί εκεί υπολογίζουν την δημόσια διαπόμπευση. Δεν είναι Ελλάδα. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι ενός γνωστού γραφικού άνδρα στην Ελλάδα, όπου ψεύτικα επικαλείται, πότε ότι είναι πρόξενος ξένης χώρας, πότε ότι είναι ανταποκριτής του “cnn”, πότε γραμματέας διεθνούς οργανισμού. Δεν είμαι ψυχολόγος αλλά σε μερικές περιπτώσεις η επίκληση τίτλων μοιάζει με ψυχοπαθολογία.