Η χώρα ζει τη χειρότερη πολιτική και οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου. Είναι απολύτως σαφές ότι δραματικές εξελίξεις στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία θα καταστήσουν την θέση της Ελλάδας δυσχερέστερη. Οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου δεν τίθενται μόνο σε αμφισβήτηση, αλλά απαιτούν και νέα χειρότερα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων.
Η βιωσιμότητα της πατρίδας μας βρίσκεται σαφέστατα σε κίνδυνο και ορισμένοι πολιτικοί πανηγυρίζουν χωρίς συναίσθηση της πραγματικότητας και του κινδύνου θεωρώντας ότι θα αλλάξουν και θα μεταρρυθμίσουν την ελληνική κοινωνία αφού πρώτα την ακρωτηριάσουν και σχεδόν την αφανίσουν. Τρανό παράδειγμα ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος που ανέλαβε το ρόλο του θεωρητικού της προκρούστιας νεοφιλελεύθερης συνταγής για να μεταμορφώσει την ελληνική κοινωνία μέσα από εκφοβισμούς και απειλές σε μια κοινωνία άβουλη και αδρανή.
Ως αυθεντικός ‘’εκπρόσωπος’’ των οίκων αξιολόγησης και μνημονιακών λογικών απαιτεί να ενταφιαστούν οι αγώνες και οι θυσίες του εργαζόμενου λαού για υπεράσπιση του δικαιώματος της εργασίας και της ανθρώπινης ζωής.
Στόχος πλέον του φωστήρα της εξυγίανσης της οικονομικής και πολιτικής ζωής είναι η κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία και η εγκαθίδρυση ενός αστυνομικού κράτους όπου δια πυρός και σιδήρου θα υλοποιήσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που θα εξαθλιώνει τον λαό και θα ξεπουλά τον εναπομείναντα εθνικό πλούτο. Ως δικολάβος επαρχιακού ειρηνοδικείου στρεβλώνει ερμηνευτικά τις ανησυχίες της ΑΔΕΔΥ και μιλά για ‘’Λευκή Απεργία’’.
Η φαιά προπαγάνδα επιδιώκει να κατασκευάσει εχθρούς ζητώντας εκ νέου ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού με σκοπό να διευκολυνθεί η λήψη αντιποίνων. Λησμονά ο κ. Μόσιαλος ότι η απεργία είναι συνταγματικό κατοχυρωμένο δικαίωμα και συνεπώς δεν ασκείται με την άδεια της κυβερνητικής εξουσίας και των σκοπών της. Ξεχνά ο κ. καθηγητής και διορισμένος πολιτικός ότι ο συνδικαλισμός είναι πυλώνας της δημοκρατίας και όταν περιστείλεις τα δικαιώματά του, πριονίζεις το κλαδί που κάθεσαι.
Προφανώς θεωρεί ότι το καθήκον του είναι να εμφανίζεται βασιλικότερος του βασιλέα, να απειλεί συλλήβδην 700.000 Έλληνες πολίτες και εργαζόμενους και να ανακαλύπτει ως άλλος Σέρλοκ Χόλμς λευκές απεργίες αλλά και το ότι ‘’το ελληνικό δημόσιο δεν λειτουργεί εδώ και 30 χρόνια’’!
Ο ίδιος βέβαια την δεκαετία του ’80, όταν το ΠΑΣΟΚ άλλαζε την ελληνική κοινωνία προσέφερε τις υπηρεσίες του στο τότε ΚΚΕ εσ. και αργότερα συνυπέγραφε με τον Συνασπισμό της Αριστεράς τη δίωξη του Ανδρέα Παπανδρέου.
Αν οι απόψεις του για το κράτος και το δημόσιο, έχουν τη βάση του σε εκείνες τις εποχές μπορεί ίσως κάποιος να τον δικαιολογήσει.
Σήμερα όμως και αυτός και οι υπόλοιποι ‘’ευεργετιθέντες’’ από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να καταλάβουν ότι υπηρετούν ένα κόμμα με συγκεκριμένες αρχές και θέσεις, τις οποίες αν δεν τις γνωρίζουν καλό είναι να τις μελετήσουν.
Οφείλουν και αυτός και οι υπόλοιποι νεοεμφανιζόμενοι πολιτικοί σωτήρες να αντιληφθούν ότι ούτε το προσωπικό τους πολιτικό μέλλον ενδιαφέρει το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του, ούτε δικαιούνται να ευτελίζουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία μας, ούτε να διαστρεβλώνουν τις θέσεις μας.
Ο κ. Μόσιαλος οφείλει να εξηγήσει από ποια θέση και ανάλυση του ΠΑΣΟΚ προκύπτουν οι συγκεκριμένες αναφορές, γιατί θα του θυμίσουμε ότι στο τελευταίο Συνέδριο, άλλα καταγράφονται στην πολιτική απόφαση.
Τέλος μπορεί ο ίδιος να απολαμβάνει την ευκολία της εκλογής χωρίς να εκτεθεί στον ελληνικό λαό, αλλά υπάρχουν χιλιάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ που σε μια δύσκολη πολιτική συγκυρία δεν μπορούν να απολογούνται και για τις δικές του πολιτικές υπερβολές.
Είναι σαφές ότι το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ ως συνασπισμός εξουσίας αθροίζει αυτόνομες τεχνοπολιτικές δομές που αρέσκονται στην αυταρχική διαχείριση της, χωρίς καμιά νομιμοποίηση.
Είναι επίσης σαφές ότι δίνουν λόγο στην Τροϊκα και όχι στην κοινωνία. Και είναι ώρα πλέον να αναλογιστούν ποιό ΠΑΣΟΚ εκπροσωπεί την κοινωνία και ποιος ο ρόλος ο δικός τους.
Καιρός πλέον να καταλάβει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των νεοφιλελευθέρων ότι εκπροσωπεί το κράτος και ‘’αν’’ μπορεί το γενικό συμφέρον και δεν ορίστηκε διευθύνων σύμβουλος εμπορικής επιχείρησης για να μειώσει το εργατικό κόστος μήπως και σωθεί το ελληνικό δημόσιο ως Α.Ε.
Καιρός να καταλάβουν οι νεόκοποι της πολιτικής ότι η εύκολη διαπίστωση ότι φταίνε πάντα οι συνήθως ύποπτοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν λύνει το πρόβλημα.
Η πρόταση των απολύσεων στο δημόσιο για να γίνει αποτελεσματικό κατ’ ουσίαν σημαίνει διάλυση της δημόσιας διοίκησης μήπως και όταν ιδιωτικοποιηθεί γίνει περισσότερο παραγωγική. Αν το ελληνικό δημόσιο είναι δύσκαμπτο και απαξιωμένο οι κύριοι υπαίτιοι είναι εκείνοι που αποφασίζουν και όχι εκείνοι που εκτελούν τις αποφάσεις των πολιτικών.
Είναι καιρός πλέον να καταλάβουν οι δήθεν τεχνοκράτες της πολιτικής ότι δεν έχουν το μονοπώλιο του πατριωτισμού της εθελοντικής προσφοράς και της συνειδητοποίησης της δημόσιας ευθύνης.
Η ηθική του χρέους και της ανιδιοτελούς πράξης δεν είναι προνόμιο μόνο εκείνων των πολιτικών που διακηρύσσουν την πολιτική ως πρόθεση χωρίς να περιμένουν να κριθούν. Οι επαγγελματίες δεν κρίνονται από τα κίνητρα και τις προθέσεις αλλά από τις πράξεις.
Την ώρα λοιπόν που η διεθνής οικονομική κρίση δεν απειλεί μόνο την Ελλάδα αλλά το ευρώ και την παγκόσμια οικονομία και την ώρα που η κυβέρνηση θα χρειαστεί νέα εισπρακτικά μέτρα γιατί απέτυχε στους στόχους που ανέλαβε να υλοποιήσει, είναι τουλάχιστον αδόκιμο να εκφοβίζει προπαγανδιστικά ο κ. Μόσιαλος εκείνους που θα κληθούν να πληρώσουν άλλη μια φορά τις αστοχίες των πολιτικών.
Πολιτική δεν είναι η μηχανιστική διεκπεραίωση εντολών μιας προπαντός αυταρχικής συμπεριφοράς δημοδιδασκάλων που θέλει να συνετίσει άτακτους μαθητές.
Είναι η ώρα που καλούνται οι πολιτικοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους και με πρώτο τον Πρωθυπουργό να δώσουν να καταλάβουν ότι οι άκαμπτοι ερασιτέχνες που παίζουν το ρόλο των υπουργών και οι επιθυμίες τους δεν αποτελούν πολιτική πρόταση.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από συνετούς φρόνιμους και δημοκρατικούς πολιτικούς και όχι από περιοδεύοντας πολιτικούς ενός νεοφιλεύθερου team που έχει ως μοναδικό έργο την αφαίμαξη του ελληνικού λαού.
