Γράφει η Μαρία Φίλη | Σαράντα μέρες «οι αρμόδιοι» σε αντίθεση με τα στοιχεία και τα συμπεράσματα της κοινής λογικής , καλλιεργούσαν ψευδαισθήσεις περί απλής εξαφάνισης του Βαγγέλη (έψαχναν σπίτια αλλοδαπών στην περιοχή για να τον βρουν εκεί) μάλιστα έδωσαν έμφαση στην δημοσιοποίηση της εκδοχής της τραμπουκοπαρέας ότι όλα ήταν αστεϊσμοί.
Η εκδοχή της δολοφονίας ή και συμμετοχής σε αυτοκτονία απ” ότι φάνηκε, έμπαινε σε τελευταία προτεραιότητα, δίνοντας χρόνο στους υπεύθυνους να προετοιμαστούν και να καλύψουν τα ίχνη τους. Το ζήτημα είναι ότι σε αυτή την τραγική υπόθεση είναι τεράστιος ο κύκλος των φυσικών και ηθικών αυτουργών εν ευρεία και στενή έννοια.
Παράγοντες όπως οικογένεια, τοπική κοινωνία, εκπαίδευση κενή περιεχόμενου, στερεότυπα, φασίζουσες ιδεολογίες και συμπεριφορές, ατιμωρησία, ανοχή κάλυψη, αδιαφορία πιέσεις πολιτικών πρωταγωνιστούν στην τραγωδία της υπόθεσης.
Όσοι βλέπουν και σκέπτονται πέρα από τα επιφαινόμενα, θα πρέπει να προβληματισθούν γι” αυτή την παθογένεια της κοινωνίας που συνεχίζει να αποδέχεται παθητικά ή και ενεργητικά ό,τι εκτρέφει το «αυγό του φιδιού» και δεν αποκρούει κατηγορηματικά και απόλυτα αυτές τις φασιστικές και αντιδραστικές συμπεριφορές και τα απάνθρωπα ήθη εναντίον φτωχών εργατών, αλλοδαπών μεταναστών και προσφύγων, αδύναμων και γενικά ανθρώπων με ιδιαιτερότητες που πολλές φορές καταλήγουν σε εγκληματικές πράξεις.