Σήμερα, Τετάρτη 1η Νοεμβρίου, βρίσκομαι στα Χανιά, μάρτυρας υπεράσπισης της δασκάλας Μαργαρίτας Π., που μηνύθηκε από ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής με ανυπόστατες και, κυρίως, γελοίες, κατηγορίες. Πολύ εύκολη υπόθεση, είναι απολύτως βέβαιο ότι η Μαργαρίτα θα αθωωθεί.
Έτσι, άλλωστε, συμβαίνει πάντα στη βιομηχανική παραγωγή μηνύσεων, με την οποία η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να εκφοβίσει ή, τουλάχιστον, να ταλαιπωρήσει δημοκρατικούς πολίτες που ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντί της. Στο τέλος, βέβαια, πάντα χάνει τις δίκες, αλλά στο ενδιάμεσο διάστημα διεκδικεί το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται ως «θύμα επιθέσεων» και να χαρακτηρίζει τους αντιπάλους της «υπόδικους».
Πολλές φορές αναλογίστηκα, πως θα αισθάνονταν άραγε οι δικαστές, οι εισαγγελείς και οι δικηγόροι, αν γνώριζαν την πάγια άποψη των χρυσαυγιτών γι’ αυτούς και για την επιστήμη με την οποία ασκούν το λειτούργημά τους. Όταν, δηλαδή, θα πληροφορούνταν ότι για τους ναζί οι δικαστές και οι εισαγγελείς δεν διακονούν μία επιστήμη αλλά υπηρετούν «ένα στρατευμένο σύστημα νόμων που επιβάλλεται από παράγοντες οι οποίοι αποδομούν αιώνιες Αξίες».
Αυτό, επειδή για τους εθνοφυλετιστές της Χρυσής Αυγής η «Νομική Επιστήμη» -σε εισαγωγικά!- τοποθετείται «έναντι της φύσης»: «Ο αντίπαλος έχει ήδη αναγκάσει να παίξουμε με τους δικούς του όρους. Το όπλο του είναι η νομική επιστήμη (…) Όμως κάτι βρίσκεται πάνω από νόμους και διατάξεις. Η Φύση. Και αυτό είναι το όπλο μας και ο οδηγός μας έναντι του σάπιου καθεστώτος». Αυτή είναι η άποψη των χρυσαυγιτών για τη νομική επιστήμη, για τους εισαγγελείς, τους δικαστές και τη Δικαιοσύνη.
Αριθμητικά δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη, αλλά στο περιεχόμενο είναι πάντα ίδια και τερατώδης η ναζιστική βιβλιογραφία σχετικά με την «ανάγκη» να ακολουθούν οι νόμοι των ανθρώπων τους νόμους μιας «φύσης», όπου οι αδύναμοι δεν θα έχουν θέση, και όπου η ζωή και ο θάνατος των ατόμων θα εξαρτώνται από τη βούληση και την όρεξη του πιο ισχυρού – του φύρερ.
«Η κατανόηση της λειτουργίας της φύσης στην οποία ανήκουμε και η αποδοχή γεγονότων, όσο σκληρά κι αν είναι για τις σύγχρονες πάγιες αντιλήψεις μας σχετικά με τη ζωή, θα μας έδινε το έναυσμα να αναπτυχθούμε προς το καλύτερο». (…) «Το αδύναμο δεν έχει θέση στη φύση, γιατί αν επικρατούσαν τα αδύναμα δεν θα υπήρχε η Ζωή». (…) «Πρόκειται για μια πραγματικότητα, την οποία όσο καθυστερούμε να την αποδεχτούμε τόσο περισσότερο θα στρεφόμαστε σε πρότυπα ζωής που οδηγούν σε αδιέξοδα, ακριβώς γιατί αντίκεινται σε φυσικούς νόμους».
Τον τελευταίο καιρό, η βιομηχανία μηνύσεων των χρυσαυγιτών μετατράπηκε σε βιομηχανία καταγγελιών. Αφορά, κυρίως, προσπάθειες «δήθεν ανήσυχων και δήθεν αγανακτισμένων γονιών» να εκφοβίσουν εκπαιδευτικούς που, επιτελώντας το καθήκον τους, διδάσκουν παιδιά προσφύγων χωρίς να υποκύπτουν σε ρατσιστικά αιτήματα που απευθύνουν όσοι περιφρονούν τον πολιτισμό και τους νόμους των δημοκρατικών κοινωνιών και ενδιαφέρονται να επιβάλουν, ακόμη και με τη βία, τους δικούς τους «φυσικούς νόμους».
Το ερώτημα είναι: Αποδέχονται οι εισαγγελείς να παίζουν το παιχνίδι αυτών που τους περιφρονούν και τους χλευάζουν, αποδεχόμενοι να διεκπεραιώνουν τέτοιες καταγγελίες σαν να ήταν θέμα ρουτίνας, όπου βεβαίως στο τέλος η καταγγελία μπαίνει στο αρχείο, αφού όμως προηγουμένως ανέξοδα οι ναζί έχουν δημιουργήσει τις εντυπώσεις που ήθελαν;
Ή, αντίθετα, μελετούν σοβαρά το περιεχόμενο της καταγγελίας και δεν διστάζουν να κάνουν χρήση του νόμου για όσα ρατσιστικά και εκβιαστικά ενδεχομένως υπάρχουν σ’ αυτές; Μπορεί να αποτελεί αυτό δίλημμα για ένα λειτουργό της Δικαιοσύνης;
Είναι δυνατόν π.χ. να καλούνται εκπαιδευτικοί να απαντήσουν όταν «καταγγέλλονται» επειδή δεν συμμορφώθηκαν με τις εντολές γονέων, οι οποίοι αναφέρουν στην «καταγγελία» τους, ότι «ανησυχούν» για το γεγονός ότι τα προσφυγόπουλα «εισπνέουν και εκπνέουν στο ίδιο περιορισμένο σχολικό περιβάλλον» με τα δικά τους παιδιά;
Ή, επειδή αυτοί οι γονείς εκτιμούν και διαλαλούν ότι «αξιοσημείωτο είναι και το ζήτημα της ψυχικής υγείας των παιδιών αυτών και της δυνατότητάς τους να συνυπάρχουν στον ίδιο σχολικό χώρο με τα δικά μας παιδιά δεδομένου ότι προέρχονται από περιοχές εμπόλεμες με εξαιρετικά επικίνδυνες εικόνες θανάτων από εκτελέσεις, πνιγμούς, δολοφονίες συγγενικών τους προσώπων, γειτόνων, ομοχώριών τους καθώς και ψυχικά τραύματα από βασανισμούς και κακοποιήσεις κάθε μορφής και είδους που δεν μπορεί να χωρέσει ανθρώπινος νους. Άραγε υπάρχει η βεβαιότητα και ποιος την έχει πιστοποιήσει, κοινωνικός λειτουργός, παιδοψυχολόγος, ψυχίατρος ή και εκπαιδευτικός ότι σε κάθε σχολική ημέρα που μετέχουν τα ανωτέρω παιδιά ότι για οποιοδήποτε λόγο και αιτία δε θα εκδηλώσουν συμπεριφορές που θα οδηγήσουν και θα δημιουργήσουν κινδύνους για όλα τα παιδιά μας που ήδη φοιτούν στα ανωτέρω σχολεία;».
Υπάρχει εισαγγελέας που δεν αντιλαμβάνεται ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μανιφέστο πιο ακραίου απάρτχαϊντ από εκείνο που εφαρμόστηκε στη Νότια Αφρική (εκεί η εισπνοή και εκπνοή του ίδιου αέρα δεν θεωρήθηκε ποτέ πρόβλημα);
Υπάρχει κάποιος που δεν αντιλαμβάνεται σε τι κοινωνία οδηγούμαστε εάν γίνουν αποδεκτές τέτοιου είδους δήθεν «ανησυχίες»; Γιατί να μην επεκταθούν τότε στους επιβάτες των μέσων μαζικής κυκλοφορίας, στους πιστούς στις εκκλησίες, στους επισκέπτες των μουσείων, των θεάτρων, των κινηματογράφων, στους φιλάθλους στα γήπεδα;
Θα επιτρέψουμε να γίνει η Ελλάδα -από λίκνο- φέρετρο της Δημοκρατίας;
Γράφει το όργανο της ναζιστικής οργάνωσης: «Δικαίωση Χρυσής Αυγής: Σε απολογία οι εκπαιδευτικοί που εισήγαγαν παρανόμως τέκνα λαθρομεταναστών σε Πέραμα και Κερατσίνι».
Και συνεχίζει: «Τις συνέπειες του νόμου αναμένεται να αντιμετωπίσουν οι εκπαιδευτικοί που παράνομα και αντικανονικά τον Ιανουάριο είχαν εισάγει παιδιά λαθρομεταναστών στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου και στο δημοτικό Νέου Ικονίου Περάματος. Όπως έγινε γνωστό σε απολογία καλούνται από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά οι 2 εκπαιδευτικοί του 5ου Δημοτικού Σχολείου Κερατσινίου (η μία είναι η διευθύντρια του σχολείου), η διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Νέου Ικονίου και η υπεύθυνη του αντίστοιχου Νηπιαγωγείου. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται κατηγορούμενοι για σωρεία αδικημάτων σχετικά με τα απογευματινά τμήματα παιδιών από τους καταυλισμούς λαθρομεταναστών που λειτούργησαν πέρυσι στα σχολεία τους.
Δικαιώνεται έτσι και η παρέμβαση του βουλευτή Β΄ Πειραιώς, Γιάννη Λαγού που τότε είχε σταθεί στο πλευρό των Ελλήνων Γονέων που συνεχίζουν να αντιδρούν στην ενσωμάτωση παιδιών λαθρομεταναστών στο Δημοτικό Σχολείο».
Είναι δύσκολο, μετά από όλα αυτά, να κατανοήσει κανείς γιατί στη Σαντορίνη εμφανίστηκα ξανά, μετά από χρόνια, ένστολα τα Τάγματα Εφόδου (με τη Χρυσή Αυγή να μην αποκρύπτει αυτή τη φορά ότι ήταν πράγματι δικά της παιδιά);
Θα γράψω περισσότερα για τις υποθέσεις αυτές, δηλαδή για τις προσπάθειες εκφοβισμού των εκπαιδευτικών. Ένα είναι βέβαιο: Προφανώς οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν να φοβούνται τίποτε, ούτε από τους εισαγγελείς, ούτε από τους δικαστές, ούτε από κανέναν άλλον. Απλά, απελπισμένοι οι χρυσαυγίτες προσπαθούν να δώσουν θάρρος ο ένας στον άλλον, επινοώντας για εσωτερική κατανάλωση ανύπαρκτες νίκες.
Όμως λάθος αντίπαλο βρήκαν: Οι εκπαιδευτικοί είμαστε πολλοί/ες και πολύ αποφασισμένοι! Πόσο αποφασισμένοι; ΑΙ ΔΕ ΛΗΣ ΠΕΙΡΑΝ ΛΑΒΕ! Και όχι μόνο στο δικαστήριο.