Γράφει ο Αριστομένης Συγγελάκης
Λίγες ώρες πριν πατήσει το πόδι της στο ελληνικό έδαφος η σιδηρά Καγκελάριος, σε μια επίσκεψη πολλαπλών στοχεύσεων (στήριξης του ελληνικού «success story», προετοιμασίας του σταυρού του νέου μνημονίου, τακτοποίησης διάφορων ρουσφετιών γερμανικών εταιρειών), ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο Καισαριανής απέρριψε το (υπόρρητο) αίτημα των Γερμανών να μετατρέψουν σε ημέρα γιορτής την 27η Απριλίου 2014 – μαύρη επέτειο της εισόδου του Γ’ Ράιχ στην Αθήνα.
Πολλές οι «συμπτώσεις»: 27 Απριλίου 1941: οι Γερμανοί εισέρχονται στην Αθήνα. 27 Απριλίου 1944: οι Έλληνες αντάρτες, σε ενέδρα έξω από τους Μολάους, εκτελούν τον Στρατηγό Κρεζ, Στρατιωτικό Διοικητή Πελοποννήσου και, σε αντίποινα, οι Ναζί δολοφονούν, την Πρωτομαγιά του 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, 200 κομμουνιστές κι επίσης άλλους 100 αγωνιστές στη Λακωνία και 53 στη Μεσσηνία. 27 Απριλίου 2014: τη μέρα πένθους για την Ελλάδα, κάποιοι «εγκέφαλοι» στη Γερμανία, προγραμμάτιζαν φιέστα δήθεν «συμφιλίωσης», την ώρα που, αναιτιολόγητα και προκλητικά, αρνούνται να εκπληρώσουν τις απαράγραπτες υποχρεώσεις τους από την Κατοχή. Τελευταίο και ακόμη πιο ανατριχιαστικό: η βελανιδιά (δρυς) αποτελεί σύμβολο του ναζιστικού καθεστώτος, καθώς φύλλα δρυός διακοσμούν το ανώτατο ναζιστικό παράσημο, τον Σταυρό των Ιπποτών.
Τέλος, η 117 Ορεινή Μεραρχία Καταδρομών, που κατέσφαξε τα Καλάβρυτα, ανήκε στις μεραρχίες της ομάδας της δρυός. Μάλλον όχι τυχαία, οι Γερμανοί δωρητές επέλεξαν δενδρύλλια δρυός (βελανιδιάς) για να φυτέψουν στην Καισαριανή! Ίσως γιατί κάποιοι πίστεψαν ότι τρώμε βελανίδια…
Πραγματικός στόχος αυτών των μεθοδεύσεων, βάσει ενός μεθοδικού σχεδίου του κ. Φούχτελ: η εξασθένιση της μνήμης, η παραχάραξη της Ιστορίας και η άμβλυνση των τοπικών αντιστάσεων στην απροκάλυπτη γερμανική διείσδυση στην ζωή της χώρας μας. Κι επίσης, η προσπάθεια να δείξουν ότι δήθεν έχει κλείσει το «τραύμα της Κατοχής», ΧΩΡΙΣ δικαιοσύνη και επανόρθωση προς τον ελληνικό λαό.
Όμως, όπως αιφνιδιάστηκε ο πανίσχυρος στρατός του Γ’ Ράιχ τότε, στις 27 Απριλίου 1941, όταν αντί να τον υποδεχθούν Αθηναίοι ραίνοντας άνθη, όπως θα ήλπιζε, συνάντησε κατάκλειστα παράθυρα και άδειους δρόμους, έτσι και σήμερα κάποιοι, στο βαθύ γερμανικό κράτος και στο υποταγμένο στους Γερμανούς τμήμα της ελίτ των Αθηνών, στέκουν αποσβολωμένοι από την κεραυνοβόλο αντίδραση του Λαού της Καισαριανής και του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης, που δεν επέτρεψαν τη βεβήλωση της Ιστορίας μας.
Τα πρόσωπα του εμβληματικού αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Στέλιου Ζαμάνου, του αητόπουλου Επονίτη Χρήστου Τζιντζιλώνη και του δημοκράτη αγωνιστή Μανόλη Μηλιαράκη έλαμπαν από χαρά μόλις ο Δήμαρχος, με τη σύμφωνη γνώμη όλης της Αντιπολίτευσης, ανακοίνωσε την απόρριψη του γερμανικού αιτήματος. Όμως η ιστορική αυτή απόφαση ικανοποιεί και τους Γερμανούς δημοκράτες, τους συναγωνιστές μας στο Αμβούργο, το Βερολίνο, το Μόναχο, τη Βρέμη και αλλού, που απαιτούν «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση!» για τα θύματα του ναζισμού στην Ελλάδα.
Τα ιερά χώματα της Καισαριανής δεν θα μολυνθούν από τις παγαποντιές του κ. Φούχτελ και των εδώ, στιγματισμένων πλέον, συνεργατών του! Επαγρυπνούμε και αγωνιζόμαστε για την εθνική μας αξιοπρέπεια και τη δικαίωση του Λαού μας! Ο δρόμος που άνοιξαν ο Μανώλης Γλέζος, ο Γιάννης Σταμούλης, ο Απόστολος Σάντας, ο Βασίλης Μπρακατσούλας, ο Πέτρος Ανταίος έχει γερά θεμέλια. Η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων είναι πάνω απ’ όλα ζήτημα τιμής και ενώνει τους Έλληνες.
Όμως, πέρα από τη μνήμη και τη δικαιοσύνη, θεμέλια μιας κοινωνίας με πίστη στις ανθρωπιστικές αξίες, η προοπτική της «γερμανικής Ευρώπης» συγκρούεται και με το παρόν και το μέλλον της ευρωπαϊκής ιδέας. Η δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη, αδικαίωτο έως σήμερα όραμα των πολιτών της Ευρώπης, προϋποθέτει την ισοτιμία, την αλληλεγγύη, την αμοιβαία κατανόηση και σεβασμό των ευρωπαϊκών εθνών και λαών. Αξίες σε αγεφύρωτη αντίθεση με την κτηνωδία του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού. Μ’ αυτή την έννοια, ο αγώνας μας για τη δικαίωση της Θυσίας του ελληνικού λαού είναι και αγώνας για την δημοκρατική προοπτική της Ευρώπης. Σ’ αυτόν τον αγώνα δεν κάνουμε εκπτώσεις, δεν σταματάμε πριν δικαιωθούμε!
