Του Άρη Δημοκίδη
Νομικοί διευκρινίζουν ότι τα ισόβια *δεν* μπορούν να σημαίνουν ισόβια, κι ότι αν δεν δίναμε δικαίωμα στους κρατούμενους να αποφυλακίζονται νωρίτερα θα καταπατούσαμε ανθρώπινα δικαιώματα. Πάει αυτό.
Φυσικά και δεν έχουμε την ελπίδα πως τα ισόβια σημαίνουν ισόβια. Μέχρι πρόσφατα σήμαιναν μέχρι 25 χρόνια, τώρα, αν δεν κάνω λάθος σημαίνουν μέχρι 20 χρόνια.
Όμως τα παραθυράκια θα πρέπει να κλείσουν, ή έστω να ανοίγουν πολύ πολύ πολύ πιο δύσκολα. Έχει παραγίνει το κακό, μια με το Νόμο Παρασκευόπουλου, μια με τον παλιό και μια με το νέο Ποινικό Κώδικα να αποφυλακίζονται τόσο εύκολα και τόσο νωρίτερα ακόμα κι οι πιο επικίνδυνοι εγκληματίες.
Ξαναδιαβάστε αυτό:
«Ο πρώην προπονητής μπάσκετ είχε κατηγορηθεί για παιδεραστία σε βάρος 36 παιδιών και είχε καταδικαστεί σε πραγματική ποινή κάθειρξης 401 ετών, ενώ κατά τη συγχώνευση του επιβλήθηκαν 220 χρόνια. Ωστόσο, η τεράστια και φαινομενικά ισόβια ποινή, στην πράξη «μεταφράστηκε» σε 25 χρόνια εκτιτέας ποινής. Μόλις ο Κρητικός όμως συμπλήρωσε τα προβλεπόμενα από το νόμο έτη έκτισης της ποινής (8 χρόνια και 5 μήνες), κατέθεσε αίτηση αποφυλάκισης, η οποία έγινε δεκτή.»
Αυτός καλά έκανε και με το που του επιτρεπόταν να κάνει αίτηση την έκανε. Οι άλλοι γιατί έτρεξαν με τη μία να την κάνουν δεκτή; Μήπως θα πρέπει να υπάρχει περισσότερη αυστηρότητα στις αποφυλακίσεις;
Το ότι δικαιούσαι να κάνεις αίτηση δε σημαίνει αναγκαστικά ότι πρέπει και να σε βγάλουν κατευθείαν. Ειδικά όταν δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως δεν θα ξανακάνεις το ίδιο έγκλημα.
Γιατί κατευθείαν αποφυλάκιση;
Ο παιδεραστής του Ρεθύμνου δεν είναι επικίνδυνος επειδή είναι κακός άνθρωπος. Είναι επικίνδυνος γιατί η παιδεραστία δεν «γιατρεύεται» ξαφνικά με μερικά χρόνια φυλάκισης (ούτε καν με περισσότερα). Τα εγκλήματά του ίσως δεν έγιναν καν λόγω της ελεύθερης βούλησής του αλλά ενδεχομένως λόγω και ελαττωματικής χημικής σύστασης του εγκεφάλου του: Ένας παιδόφιλος άγεται και φέρεται απ’ τις ορμές του, με τρομερή δυσκολία θα τις καταπνίξει.
Σε ντοκιμαντέρ έχω δει συμπαθέστατους παιδόφιλους, που κατά τα άλλα είναι πραγματικά καλοί άνθρωποι, και που δεν θέλουν με τίποτα να ξανακυλήσουν. Δεν θέλουν να ξαναπειράξουν ποτέ παιδιά. Το παλεύουν με νύχια και με δόντια. Δυσκολεύονται, αλλά το συνηθέστερο είναι να ξανακυλήσουν.
Τα χρόνια στη φυλακή δεν τους αποτρέπουν απ’ το να ξαναθελήσουν να κάνουν σεξ, ειδικά αν δεν υπάρχει και ισχυρή, παρεμβατική ψυχιατρική παρακολούθηση. Δεν σωφρονίζονται τόσο εύκολα όσο ο μέσος κρατούμενος γιατί οι πράξεις τους δεν γίνονται με πλήρη συνείδηση ή επιλογή.
Μακάρι ο «παιδεραστής του Ρεθύμνου» να είναι η εξαίρεση, όμως όσα είπε πρόσφατα (σχεδόν κατηγορούσε τα παιδιά πως του την έπεφταν και πως τον πίεζαν όλοι για σεξ!) δείχνουν πως ίσως δεν έχει σωφρονιστεί, ούτε καν στο μυαλό.
