Του Στέλιου Κούλογλου | Η είδηση της χθεσινής ημέρας δεν ήταν ούτε η ανακάλυψη του σκελετού στην Αμφίπολη, ούτε η προσεδάφιση του Philae στον κομήτη: ήταν η άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης στο νόμο που είχε μόλις ψηφίσει για τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ και του φόρου εισοδήματος, ρύθμιση που η κυβέρνηση είχε με διθυράμβους παρουσιάσει ως τρανταχτή απόδειξη success story και αποδέσμευσης της χώρας από τα κάθε λογής μνημόνια. Και ήταν η είδηση της ημέρας γιατί απαντούσε με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο, στο ερώτημα ποιος κυβέρνά αυτή τη χώρα. H απάντηση ήταν σαφής: η τρόικα.
Έβλεπες μετά δελτίο ειδήσεων των 8 και έτριβες τα μάτια σου: 20 λεπτά η Αμφίπολη, όπου μετά τους αρχαιολόγους περάσαμε στον αστερισμό των παλαιοανθρωπολόγων. Και δέκα λεπτά ο κομήτης, πέρασε η μισή ώρα. Όσο για την πιο γρήγορη απόσυρση νόμου στην ιστορία της ανθρωπότητας, για την εξευτελιστική υποχώρηση που θυμίζει εκείνες τις εποχές μετά τον εμφύλιο όπου ο Αμερικανός πρέσβης άπλωνε τα πόδια του πάνω στο γραφείο των υπουργών και τους έλεγε τι να κάνουν, αυτή λοιπόν η τρομερή είδηση πέρασε στα ψιλά, σαν ένα συνηθισμένο θέμα του οικονομικού ρεπορτάζ.
Πρέπει όμως κάποια στιγμή να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομα τους. Γιατί στο κάτω κάτω τα κανάλια την δουλειά τους κάνουν και μάλιστα εδώ και αρκετά χρόνια. Όμως η προπαγάνδα τους παραμένει αποτελεσματική γιατί εκμεταλλεύεται την απάθεια μιας μερίδας πολιτών για όλα όσα συμβαίνουν και αφορούν την ζωή τους καθώς και την ηλιθιότητα της άλλης, της μεγαλύτερης μερίδας, που μετά από δεκάδες στραπάτσα και άλλες τόσες παραπλανήσεις και απογοητεύσεις, εξακολουθεί να εκστασιάζεται με το σίριαλ της Αμφίπολης που έχει σκηνοθετήσει η κυβέρνηση.
Είναι άραγε η απεγνωσμένη προσπάθεια ενός εξαθλιωμένου πληθυσμού να βρει καλά νέα ή να κρατηθεί από κάπου, έστω και από το μακρινό παρελθόν; Τα κατάλοιπα από την προγονοπληξία της χούντας και τις κιτς αναπαραστάσεις της μάχης του Μαραθώνα στο Ολυμπιακό Στάδιο; Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας που παράγει λοβοτομημένους παπαγάλους χωρίς κριτική σκέψη; Το βέβαιο είναι ότι , όπως όλες οι μετρήσεις δείχνουν, οι τηλεθεάσεις, επισκεψιμότητες, αναγνωσιμότητες και δεν συμμαζεύεται απογειώνονται στα νέα από την Αμφίπολη.
Δεν πρόκειται για το δικαιολογημένο ενδιαφέρον για μια ανασκαφή, ή την όποια “εθνική υπερηφάνεια”, αν μπορεί ο όρος εθνική να χρησιμοποιηθεί στην περίπτωση της αρχαίας κληρονομιάς, αλλά για εθνικό ναρκωτικό. Αλλά και για κάτι περισσότερο από αυτό, για την υποταγή μιας κοινωνίας στην εξουσία και τα παιχνίδια εξαπάτησης που παίζει, υποταγή που θυμίζει εκείνη της μεγάλης μερίδας στη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Τουλάχιστον τότε ήταν η σχετική ευμάρεια που η χούντα είχε κληρονομήσει από την οικονομική ανάπτυξη της δεκαετίας του 60. Αλλά τώρα; Την ώρα που ακούς τον εκατοστό αρχαιολόγο ή παλαιοανθρωπολό να κάνει υποθέσεις, σκέψου ότι είναι η εθνική αξιοπρέπεια, η τρόικα και ο ΕΝΦΙΑ, ηλίθιε!