Πριν κάποιο καιρό είχαμε γράψει ένα δημοσίευμα με έναν προβοκατόρικο τίτλο που προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις:
“Να απαγορευτεί η περίθαλψη τουριστών στα δημόσια νοσοκομεία”
Στο άρθρο περιγράφαμε τη δεινή κατάσταση που επικρατεί στο Νοσοκομείο Χανίων ήδη από την αρχή της τουριστικής περιόδου, τονίζοντας ότι η πόλη δεν διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές – ούτε σε στέγαση, ούτε σε στάθμευση και κυρίως στην υγεία – για να εξυπηρετήσει τον αυξημένο αριθμό τουριστών. Το αποτέλεσμα είναι να επιβαρύνεται το ήδη υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο δημόσιο σύστημα υγείας, με τους μόνιμους κατοίκους να αποκλείονται ουσιαστικά από βασικές υπηρεσίες.
Χθες, η πρόεδρος των γιατρών ΕΣΥ κ. Χρυσούλα Πετράκη, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στα πλαίσια στάσης εργασίας των εργαζόμενων επισήμανε κι αυτή με τη σειρά της ότι:
“Πλέον, ο πληθυσμός στην περιοχή μας έχει αυξηθεί κατά 100% λόγω του τουρισμού. Αντίστοιχα, η προσέλευση στο νοσοκομείο έχει επίσης διπλασιαστεί. Την ίδια στιγμή, το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό έχει μειωθεί κατά 50%. Πώς είναι δυνατόν να λειτουργήσει έτσι το σύστημα; Πώς να βγουν τα προγράμματα;
Στις χειρουργικές κλινικές παρατηρείται μείωση προσωπικού κατά 50%. Λειτουργούν κυριολεκτικά χάρη στο φιλότιμο και τη γενναιοδωρία των εργαζομένων απέναντι στους πολίτες. Τα τακτικά χειρουργεία δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να πάρουν τις άδειές τους. Η μία χειρουργική κλινική, συγκεκριμένα, λειτουργεί με προσωπικό μειωμένο κατά 90%, χάρη στην αυτοθυσία και την ευσυνειδησία του διευθυντή της.
Και όλα αυτά, ενώ πρέπει να καλύπτονται και τα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), σε μια περίοδο όπου τα τροχαία ατυχήματα έχουν αυξηθεί κατά 100%. Ποιος θα καλύψει το ΤΕΠ χειρουργικά; Ο ίδιος άνθρωπος που εργάζεται αδιάκοπα και μετά μπαίνει και στο χειρουργείο; Πώς να γίνει αυτό; Δεν γίνεται.
Οι παθολογικές κλινικές έχουν φτάσει στα όριά τους. Κάθε κλινική διαθέτει μόλις τέσσερις επιμελητές, ενώ ο φόρτος εργασίας έχει διπλασιαστεί. Η ογκολογική και η πνευμονολογική κλινική δεν λειτουργούν, λόγω έλλειψης προσωπικού, και οι ασθενείς τους μεταφέρονται στις παθολογικές, επιβαρύνοντάς τις ακόμα περισσότερο.
Η μεγαλύτερη πληγή του νοσοκομείου είναι το ΤΕΠ, όπου ένα άτομο καλείται, με τη βοήθεια των υπολοίπων, να διαχειριστεί έως και 300 περιστατικά ημερησίως. Πώς είναι δυνατόν; Είναι σαφές πως, υπό αυτές τις συνθήκες, αυξάνεται ο κίνδυνος ιατρικών λαθών – όχι από αμέλεια, αλλά από εξάντληση και αντικειμενική αδυναμία.
Είναι αυτονόητο πια: κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να βλέπει 300 περιστατικά την ημέρα.”
Προφανώς για το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης του νοσοκομείου δε φέρει ευθύνη ο τουρίστας. Όμως σε ένα σύστημα που είναι υποχρηματοδοτημένο και υποστελεχωμένο και ως εκ τούτου υπολειτουργεί ακόμη και χωρίς τουρίστες, η επιβάρρυνση που επιφέρει η κατακόρυφη αύξηση των περιστατικών λόγω τουριστών πρέπει κάπως να αντιμετωπιστεί.
Η απλή αλήθεια είναι ότι οι χώρες που δέχονται την μεγαλύτερη πίεση από τον τουρισμό είναι χώρες του νότου, όπως η Ελλάδα, που τα νοσοκομεία τους δεν έχουν τις υποδομές και το προσωπικό για να ανταπεξέλθουν. Η απλή αλήθεια είναι ότι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό φεύγουν από τη χώρα για να εργαστούν σε νοσοκομεία των χωρών του Βορρά και της Δύσης, γιατί εκεί οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες ενώ την ίδια στιγμή στην Ελλάδα οι κακές συνθήκες που επικρατούν γίνονται ακόμη χειρότερες την περίοδο του καλοκαιριού. Κάνουν την κατάσταση για τους εργαζόμενους στις ιατρικές υπηρεσίες αλλά και για τον μόνιμο πληθυσμό αβίωτη.
Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κάτι. Εφόσον λοιπόν η μεγάλη βιομηχανία του τόπου είναι πλέον ο τουρισμός, θα πρέπει και αυτοί που καρπώνονται τα μεγαλύτερη οφέλη να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη μεγάλη κερδοφορία τους. Θα μπορούσε να τεθεί ένα ειδικό τέλος σε κάθε τουρίστα το οποίο θα πηγαίνει κατευθείαν στα ταμεία των νοσοκομείων που θα μπορούν με αυτά να κάνουν προσλήψεις, να βελτιώνουν υποδομές, να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά υπό συνθήκες αυξημένης πίεσης. Και εφόσον οι φορείς του τουρισμού θεωρούν ότι κάτι τέτοιο θα μείωνε το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, τότε ας αναλάβουν οι ίδιοι το κόστος.
Ας αναλάβουν το κόστος οι μεγαλοξενοδόχοι, οι εταιρείες που διακινούν τους τουρίστες.
Δε μπορεί το κόστος διαρκώς να το αναλαμβάνει ο πιο ανίσχυρος. Αυτός που εργάζεται υπερωριακά υπό αντίξοες συνθήκες σε νοσοκομεία υπό κατάρρευση. Δε μπορεί διαρκώς να καλείται να πληρώνει ο πολίτης σε μία χώρα όπως η Ελλάδα όπου οι μισθοί βρίσκονται στα τάρταρα, η ακρίβεια στα ύψη και η φοροδοτική του ικανότητα έχει καταρρεύσει για να πληρώνονται δάνεια στους Γερμανούς που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις των μνημονίων.
Όλα έχουν ένα όριο και στα Χανιά έχουμε φτάσει σε αυτό.
Δεν μπορούν όλοι να πληρώσουν. Και το σεβόμαστε.
Αν βρίσκεσαι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, συνέχισε να μας διαβάζεις δωρεάν. Η ενημέρωση πρέπει να παραμένει προσβάσιμη για όλους.
Αν όμως μπορείς, στήριξέ μας σήμερα. Ορίστε δύο καλοί λόγοι για να το κάνεις:
- Η στήριξή σου ενισχύει άμεσα την ποιότητα και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας μας.
- Κοστίζει λιγότερο από έναν καφέ και η διαδικασία διαρκεί λιγότερο από 1 λεπτό.
Επίλεξε σήμερα να γίνεις συνδρομητής ή δωρητής.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
