Του Γιάννη Σπανάκη
Ένα μεσημέρι Ιουλίου, πριν περίπου δέκα χρόνια, στο γραφικό λιμανάκι του Μόχλου Σητείας, νεαρό ζευγάρι από το Ισραήλ χαριεντιζόταν στο φως του ήλιου και φλέρταρε με το ψάρι, που μόλις το γκαρσόνι τούς είχε σερβίρει καθαρισμένο και γαρνιρισμένο με περικοκλάδες.
Εκείνη, εκπάγλου καλλονής, ασυζητητί! Αυτός, καλοβαλμένος, φραγκάτος και φουσκωμένος σαν… κούβος, από περηφάνια για τα κάλλη και το εκτόπισμα της συνοδού του. Δεν έδινε την εντύπωση «βίζιτας» και ούτε πρέπει να ήταν.
Δεν ξέρω, αλλά οι μαργαρίτες στο λαιμό της την καθιστούσαν «αθώα» στα μάτια μου, αλλά σε καμιά περίπτωση μια άβγαλτη Εβραιοπούλα. Το ζευγάρι είχε έρθει από την Ελούντα με ταχύπλοο, αλλά όχι εν χορδαίς και οργάνοις, όπως έχουν τα τουριστικά καΐκια στις θαλάσσιες εκδρομές.
Μόνο οργάνοις… Αστυνομικά όργανα για την ακρίβεια, όπως γίνεται σε πολλές περιπτώσεις στα τουριστικά μας θέρετρα που κάνουν διακοπές επώνυμοι ή και λιγότερο επώνυμοι Ισραηλινοί.
Γνωστός μου αστυνομικός, που είναι πια εκτός σώματος και ζωής, με πέτυχε πριν χρόνια στην Ελούντα. Τα κινητά μόλις είχαν κυκλοφορήσει.
Με κοιτάζει, τον κοιτάζω και ακλουθεί η στιχομυθία:
-Τι κάνεις εδώ;
-Μυστική αποστολή…
-Δηλαδή;
-Να, προσέχουμε κάτι ισραηλινούς και με μια ειδική συσκευή παρακολουθούμε σε ακτίνα τα τηλέφωνα, μήπως πέσουμε πάνω σε προετοιμασία δολιοφθοράς και την αποτρέψουμε.
-Έτσι, ε;
-Ναι. Μόνο να προσέχεις τι λες γιατί «τσακώνουμε» και τα παράνομα ζευγάρια που μιλάνε…
Αλλά ως εδώ με τα μέτρα προστασίας που τυγχάνουν οι Ισραηλινοί … τουρίστες στην Κρήτη, από τη στιγμή κιόλας που φτάνουν στα αεροδρόμιά μας, ενώ ο αστικός μύθος-μπορεί και η πραγματικότητα- θέλουν να εμπλέκεται ακόμα και η πανίσχυρη Μοσάντ.
Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι της προηγούμενης εβδομάδας σε καφέ της αγοράς του Ηρακλείου, βορειότερα του θρυλικού Κουμπέ, συνάντησα ένα φίλο και συνονόματό μου, που δεν μου άφησε κανένα περιθώριο να μην καθίσω στην παρέα του.
Σε λίγο επανέρχεται στο τραπέζι ένας ενδιαφέρων τύπος του διπλωματικού σώματος, που είχε υπηρετήσει στην ταραγμένη περιοχή του Κόλπου και των Εμιράτων και γνώριζε πρόσωπα και πράγματα.
Με όλη τη φυσικότητα του κόσμου γυρίζει και μου λέει: «Να δεις ότι δεν θα περάσει πολύς καιρός και η Κρήτη, όπως και η Κύπρος, θα γίνουν επαρχίες του Ισραήλ!»
Πραγματικά, δεν ξέρω τι βλέπει που εγώ δεν βλέπω… Αλλά διπλωμάτης ήταν και δεν είχα την απαίτηση να τον κοντράρω. Και τι να του πω δηλαδή;
Για τον υπερεκτιμημένο αγωγό φυσικού αερίου- τον EastMed- ο οποίος θα ξεκινά από το Ισραήλ και μέσω Κύπρου και Κρήτης, θα εφοδιάζει την Ευρώπη; Να είναι αυτός ο δίαυλος για να μας κάνει επαρχίες;
Αυτά δύσκολα να τα πιστέψουν ακόμα και … επαρχιώτες στην Ομόνοια! Άντε να τους βάλουμε και σε καμιά ΑΟΖ, μπας και σφίξουν τα γάλατα των Τούρκων. Αλλά μέχρις εκεί…