Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας,
Δημοσιογράφος, ερευνητής, αναλυτής AEJ/IFJ
Χρειάστηκαν πολλές δεκαετίες για να φθάσει ο ελληνικός λαός στη σημερινή οικονομική κατάντια. Χρειάστηκαν πολλές δεκαετίες ήττας, προδοσίας και εσκεμμένων λαθών για να χάσει την εμπιστοσύνη του σε όλα και κυρίως στον εαυτό του.
Ο φιλόσοφος της ιστορίας κοιτάζει πίσω του και αντικρίζει τα συντρίμμια του παρελθόντος. Θα ήθελε παρά πολύ να γυρίζει και να γιατρέψει την καταστροφή. Η μανιασμένη θύελλα τον ωθεί ακατάπαυστα στο μέλλον, στο οποίο γύρισε την πλάτη του, ενώ ο σωρός των συντριμμιών του παρελθόντος μπροστά του στοιβάζεται ως τον ουρανό.
Σήμερα οι λαοί είναι αποπροσανατολισμένοι, οι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε απλές και αδύναμες μονάδες και αυτό ισχύει όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά παγκόσμια. Τα συμφέροντα που κυριαρχούν έχουν κυριαρχήσει απόλυτα και ξέροντας την έλλειψη αντίστασης έχουν αποθρασυνθεί.
Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν ειλικρινείς και έντιμες δυνάμεις που προσπαθούν, πάντοτε υπήρχαν σε κάθε κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό, παρά τις προσπάθειες της εκάστοτε κυρίαρχης αστικής τάξης να αναχαιτίσει την αγωνιστική τους πορεία. Σίγουρα η ιστορία θα τους δικαιώσει…
Ο χρόνος τρέχει, δυνάμεις που να έχουν και θέληση και δύναμη να αντιστρέψουν την προγραμματισμένη πορεία καταστροφής υπάρχουν στα εναπομείναντα στενά χρονικά περιθώρια με επιμονή και υπομονή.
Η τελευταία πράξη του δράματος της ελληνικής κοινωνίας ολοκληρώθηκε με το πέρασμα των τραπεζών υπό την εποπτεία και τον έλεγχο των Βρυξελλών και του Βερολίνου, για να ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια πολλές δεκάδες δισ., ως μέτρα στήριξης του βαριά άρρωστου και ημιθανούς τραπεζικού κεφαλαίου.
Ο φιλόσοφος θέλει να μας πει πως η ανθρωπότητα δεν πρέπει να εμπιστεύεται το μέλλον της στο τυχαίο. Στις συμπληρωματικές εξελίξεις. Τι έκανε αλήθεια ο φιλόσοφος ιστορικά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο; Συγκέντρωσε όλες του τις δυνάμεις, αντιστάθηκε στη θύελλα και τόλμησε να ξεκινήσει από την αρχή, διορθώνοντας τις καταστροφές του παρελθόντος. Τι έκανε ο φιλόσοφος όταν πέρασε ο ψυχρός πόλεμος; Μετανάστευσε στα σύνορα μεταξύ της ανατολής και της δύσης. Κοίταξε μια από εδώ και μια από εκεί, συχνά χωρίς να μπορεί να καταλάβει που είναι το παρελθόν και που το μέλλον. Ήταν η καταιγίδα της ελπίδας αυτή που αναστάτωσε τον φιλόσοφο και που φάνηκε να τον οδηγεί μακριά. Η ιστορία τον δικαίωσε.
Από το ραντεβού με την παγκοσμιοποίηση λοιπόν, όπως κάποτε ονομάστηκε, προέκυψε μια αιματοβαμμένη και καταστροφική συνάντηση.
Σήμερα ο φιλόσοφος κοιτάζει με αγωνία και ερευνάει την ιστορία της Συρίας. Αντικρίζει μια χώρα γεμάτη συντρίμμια. Βλέπει 260.000 πεθαμένους Σύριους. Διαπιστώνει πως 13.000.000 άνθρωποι εγκαταλείπουν πανικοβλημένοι τη χώρα τους. Διακρίνει έναν λαό που μέσα στα τελευταία 4 χρόνια μειώθηκε κατά 20 έτη το προσδόκιμο ζωής του. η Συρία είναι ο αρμαγεδών μιας γεωπολιτικής ασυδοσίας που έχει ξεφύγει εντελώς από την ομαλότητα… θα τους δικαιώσει η ιστορία;
Ο φιλόσοφος δεν αισθάνεται λοιπόν κανέναν άνεμο της προόδου να φουσκώνει στα πανιά του. όταν στρέφει στην άλλη πλευρά το βλέμμα του αντικρίζει τα συντρίμμια της Ευρώπης. Τα θλιβερά κατάλοιπα μιας ένωσης που είναι διαιρεμένη και ανίκανη να λειτουργήσει σωστά.
Ο φιλόσοφος θα πρέπει να δείχνει ξανά το διαβατήριο του στα σύνορα και να δυσκολεύεται να περάσει. Να αντικρίζει απάνθρωπα συρματοπλέγματα, βλοσυρούς στρατιώτες και παγωμένα πανύψηλα τείχη.
Η θύελλα που μαίνεται από την κατεύθυνση της Ευρώπης σημαίνει πως δεν διδάχτηκε απολύτως τίποτα από την ιστορία της. δεν πνέει ο άνεμος της προόδου, αλλά η καταιγίδα του παρελθόντος.
Η ιστορία τους καταδίκασε…
Το τέλος αυτής της εποχής δεν σημαίνει και το τέλος της ιστορίας. Οι άνθρωποι δεν θα πάψουν να πιστεύουν σε ιδανικά και δεν θα σταματήσουν να αγωνίζονται για μια δικαιότερη κοινωνία. Θα βρουν τον τρόπο για να το πετύχουν και είναι σίγουρο ότι η ιστορία θα τους δικαιώσει.
