Οι επισκέψεις πολιτικών αρχηγών, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης, όταν πλησιάζουν εκλογές, ακολουθούν ένα παρόμοιο μοτίβο.
Αρχικά, γίνεται η συνάντηση με φορείς της περιοχής την οποία επισκέπτεται με τους οποίους συζητά “για τα θέματα που απασχολούν τον τόπο”. Στο τέλος της συνάντησης, γίνονται κάποιες καθιερωμένες δηλώσεις με υποσχέσεις και εξαγγελίες ενώ εκ μέρους των αρχών δίνονται κάποια συμβολικά δώρα.
Συνήθως πάντα κατά την έλευσή του αρχηγού υπάρχουν οπαδοί που θέλουν να χαιρετήσουν, να σφίξουν το χέρι και να τον αγκαλιάσουν υμνώντας την ικανότητά του στη διοίκηση, τον αδιάφθορο χαρακτήρα, την ηγετική του προσωπικότητα.
Ακολούθως, γίνεται επίσκεψη σε κάποια δομή για την οποία λέγονται λίγα λόγια ενώ είναι πιθανό να επιλεχθεί κάποιος περίπατος στη δημοτική αγορά για να ακούσει τους πολίτες ή η επίσκεψη σε κάποιο χωριό στο οποίο, όπως τις παλιές ελληνικές ταινίες, πάντα έχει ετοιμαστεί μια μεγάλη υποδοχή. Γίνονται κι εκεί οι καθιερωμένες δηλώσεις και η γιορτή τελειώνει.
Η χθεσινή επίσκεψη Τσίπρα δεν κινήθηκε σε κάποιο διαφορετικό επίπεδο, δε διέφερε σε τίποτα από τόσες άλλες που πραγματοποιούνται τόσα χρόνια.
Όλες αυτές του τύπου οι επισκέψεις μοιάζουν ξένες από το παρόν, τμήμα ενός παρελθόντος προηγούμενων δεκαετιών που δεν έχει και μεγάλη σχεση με τη σημερινή πραγματικότητα και τους ανθρώπους της, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. Απευθύνονται σε λίγους και γίνονται σχεδόν μηχανικά, κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές.
Διεκπεραιώνονται σα μια γραφειοκρατική διαδικασία την οποία φέρουν εις πέρας θεατρίνοι και δεν αφήνουν τίποτα παρά κάποιες εικόνες και εύπεπτες δηλώσεις χρήσιμες για εύκολη αναπαραγωγή και κατανάλωση στα μέσα ενημέρωσης. Η είδηση όταν προκύπτει είναι πολύ προσεκτικά πακεταρισμένη.
