Κατά καιρούς διάφοροι άνθρωποι αποφάσισαν να καταγράψουν γεγονότα και πρόσωπα της εποχής τους και του τόπου τους. Όπως ο Ηρόδοτος, οι Ευαγγελιστές, ο Παπαδιαμάντης, ο Καζαντζάκης και άλλοι. Έτσι και στα Νεροκούρου ο κ. Ιωάννης Φατσέας κατέγραψε γεγονότα και πρόσωπα που για τον συγγραφέα δεν πρέπει να ξεχαστούν και να χαθούν. Άνθρωποι απλοί, αγράμματοι εξαιτίας της κατοχής των Γερμανών, αλλά με ηθικές αξίες, κληρονομιά της αρχοντικής καταγωγής τους ως Έλληνες και της χριστιανικής τους αγωγής. Αυτά τα οποία ήταν η βάση για την ανοικοδόμηση ενός νέου κράτους, που στην εποχή μας πάει να χαθεί.
Δύσκολο πράγμα να γράψεις ιστορίες, πρόσωπα και γεγονότα. Δύσκολο για την επιλογή προσώπων αλλά και για να μη παρασυρθείς και γίνεις λαογράφος, πράγμα που κατάφερε ο κ.Φατσέας και δεν έπεσε σ’ αυτό το ατόπημα.
Μα δεν το έβαζαν τα στενά όρια του τόπου του, του έπεφταν μικρά και πήγε μακρύτερα , πήγε στη Μάνη, στο Βυζάντιο, στη Βενετία, στα Αλβανικά βουνά που γράφτηκε το έπος του ’40. Ακούραστα γύρισε στις ρίζες μας και έγραψε για τους προγόνους μας τους Αρχαίους Έλληνες. Εγώ του εύχομαι να κάνει πολλά ταξίδια ακόμα, μέσα από τα βιβλία του, γιατί ο ακούραστος σκοπός του είναι η διάδοση της ιστορίας.
Διαβάζοντας τα βιβλία του κ.Φατσέα, διαπιστώνει ο αναγνώστης μια αγωνία του συγγραφέα να αποδώσει σωστά ένα σημαντικό γεγονός για να το γνωρίσει και να διδαχτεί απ’ αυτό. Και για να μην κουράζεται ο νέος της ηλεκτρονικής εποχής στο διάβασα του πεζού λόγου, τα έκανε ποιήματα για να διαβάζονται ευχάριστα σαν τραγούδι. Διαπιστώνει επίσης ο αναγνώστης την αγωνία του, μήπως οι νέοι χαθούν και δεν μπορούν να συνεχίσουν σαν λαός σε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν ραγδαία.
Ο κ.Γιάννης Φατσέας ήρθε σ’αυτόν το κόσμο όπως όλοι μας, εργάστηκε σκληρά, έκανε μια υπέροχη οικογένεια, με όποιες δυσκολίες αυτό συνεπάγεται, του περίσσεψε όμως χρόνος για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον τόπο του, στους συνανθρώπους του, επί είκοσι περίπου χρόνια ως πρόεδρος της κοινότητας. Είναι λάτρης της αρετής της φιλοξενίας, στην διατήρηση των εθίμων του τόπου μας, της φιλίας, κάνοντας φίλους σε πολλά μέρη της πατρίδας μας. Έγινε συγγραφέας, έκανε τη ζωή του να είναι ενδιαφέρουσα, δεν υπάρχει απλά, αλλά ζει. Περνώντας πάνω στη γη έβαλε τη σφραγίδα του, άφησε το στίγμα του. Ένα στίγμα που ποτέ δε θα ξεθωριάσει γιατί αυτό που έκανε το έκανε με μεράκι, με αγάπη, άδολα.
Είμαι σίγουρος οτι και να φθαρούμε ως λαός φτάνοντας στο ναδίρ, κάποιοι νέοι μετά από γεννιές ίσως διαβάζοντας κάποια βιβλία διαφόρων συγγραφέων, όπως του κ.Φατσέα, να θελήσουν να αντιγράψουν αυτά τα απλά διδάγματα και ν’ αντλήσουν δύναμη για να φτιάξουν και αυτοί ένα πιο καλύτερο κόσμο.
Μιχάλης Γ. Κελαϊδής