Του Μανώλη Καπετανάκη
Με ψηφίζεις; Με εγκρίνεις; Αξιοποιείς τη μόνη δικαιοδοσία, που σου επιτρέπει η αστική και επίπλαστη δημοκρατία επιλογής του υλοποιητή μιας αυστηρά όμως προσδιορισμένης πολιτικής και τίποτα περισσότερο; Οπότε έχω το δικαίωμα να σε ανασκολοπίσω. Με βάση τη σε βαθμό βεβήλωσης νεκρού πρόσφατη τηλεοπτική δήλωση του στελέχους της ΝΔ Μηταράκη, η διαφαινόμενη νέα κυβέρνηση (η αναβαπτισμένη παλιά δηλαδή) ρίχνει τροχιοδεικτικές βολές για το κατοπινό έργο της.
Γιατί πριν καν πλυθεί από το δάπεδο της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης το αίμα του τελευταίου (ο κατάλογος των θυμάτων εμπλουτίζεται σε σχεδόν καθημερινή βάση) δολοφονημένου βιοπαλαιστή και αντί της έστω φαρισαϊκής έκφρασης συμπόνιας, ο πρώην υπουργός καυχιόταν και πανηγύριζε τα εκλογικά επινίκια.
Πώς να συναισθανθεί τη συντριβή των συγγενών του σκοτωμένου ή την αγωνία των τραυματισμένων ένας καλοταϊσμένος υποστηρικτής μιας εγκληματικής πολιτικής; Πανηγυρίζοντας κατά τ` άλλα για τις επιτυχίες της «πολύ δυνατής αγοράς». Άσχετα αν αυτή βαδίζει πάνω σε πτώματα. Και ακριβώς καθίσταται δυνατή και η κερδοφορία της αυξάνεται, όσο εξασθενεί ο παραγωγός της υπεραξίας. Όσο μειώνεται το κόστος λήψης δαπανηρών και ανασταλτικών (για τις επιδόσεις της) μέσων προστασίας της ασφάλειας των εργαζόμενων.
Υπ ` αυτή την έννοια λοιπόν, πράγματι υπήρξε ένα ατύχημα. Ο συγκεκριμένος μεροκαματιάρης είχε την «ατυχία» να δουλεύει σε μια επιχείρηση και σε ένα σύστημα, όπου η έσχατη προτεραιότητα τους είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής. Χιλιάδες αδικοχαμένοι σε διάφορους εργασιακούς χώρους, Μάντρα, Μάτι και Τέμπη από το υπερπέραν συναινούν…
Μάλιστα η οικονομία καθίσταται πιο εύρωστη και προσοδοφόρα (για τους εκμεταλλευτές) με την άρση (ο γνωστός οδοστρωτήρας δικαιωμάτων του Μητσοτάκη) οποιουδήποτε επενδυτικού- αναπτυξιακού εμπόδιου. Και βέβαια πιο ματωβαμένη.
Αυτή η ανενδοίαστα εκφρασμένη ωμότητα και απανθρωπιά αποτελεί ένα από τα κλειδιά της πρόσφατης εκλογικής επιτυχίας. Πείθει τα κέντρα εξουσίας και αποσπά την αποδοχή τους σαν η πλέον αδίστακτη, συγκροτημένη, φερέγγυα δύναμη εφαρμογής βάρβαρων επιλογών.
Το κεφάλαιο –όπως κόμπασε ο Μηταράκης- πρόκρινε και ανέδειξε πρώτο κόμμα την ΝΔ ακόμη και σε βιομηχανικές περιοχές, όπου βαριανασαίνει και ιδροκοπά για τον επιούσιο το προλεταριάτο. Μέσω της σε πανηγυρικό βαθμό ταξικής κυριαρχίας του και των αποσπασματικών αντιστάσεων και συρρίκνωσης του αντίπαλου στρατόπεδου της εργατιάς. Χρησιμοποιώντας πλειάδα πανίσχυρων και σε επιστημονική –επιτελική βάση μηχανισμών παραπληροφόρησης, εκβιασμών , πλύσης εγκέφαλου- ιδεολογικής διάβρωσης. Βίαιης κατάπνιξης λαϊκών αντιδράσεων και επίσης της πεμπτοφαλαγγίτης υπονόμευσης από τη ρεφορμιστική αριστερά με διασπορά κοινοβουλευτικών κατευναστικών και υπόσκαψης αγωνιστικών διαθέσεων.
Αντικατοπτρισμός γαρ του ταξικού ζυγιού η εκλογική καταγραφή και μικρός μοχλός μετέπειτα επιρροής του ή τάσεων επαναδιαμόρφωσης του.
Ποτέ η μάζα του τίμιου μόχθου δεν εμφορείται συνειδητά από αυτοκτονικές τάσεις. Μέχρι και στη ναζιστική Γερμανία ή στους πέραν του Σαγγάριου μεγαλοϊδεατικούς καλπασμούς των τυράννων της αποπροσανατολίστικε, παρασύρθηκε, καταναγκάστηκε. Προφανώς αυτόβουλα δεν συγκατατίθεται στην πείνα της και στο τσάκισμα της ελευθερίας να μάχεται για τα δίκια της. Στον φραγμό των παιδιών της στη παιδεία ή στο πέταγμα της στα ράντζα διαλυμένων νοσοκομείων.
Ο λαός αποκτά την γνήσια υπόσταση του, σφυγμομετρά την δυνητική και ιστορικά επιβεβαιωμένη υπεροχή του και ατενίζει τη χειραφέτηση του, όταν ρίχνει τη γροθιά του στην κάλπη της ταξικής πάλης. Τότε μιλά ο ίδιος για τον εαυτό του. Παίρνει τις τύχες του αποφασιστικά στα στιβαρά χέρια του. Τότε αποκρούει τις σε βάρος του επιθέσεις και ξεκινά να υπερασπίζεται –διεκδικεί αυτά τα ΠΑΝΤΑ, που του ανήκουν.
Ακριβώς όπως έπραξαν παλιότερα οι οργισμένοι ναυτεργάτες μεταφέροντας τη σωρό του πεθαμένου συνάδελφου τους μέσα στο γραφείο του υπουργού των εφοπλιστών. Ή όπως κάνουν σήμερα με την απεργία και τις πορείες τους. Οι πριν μέρες ψηφοφόροι (του οποιουδήποτε) και νυν εξαγριωμένοι διαδηλωτές.
Έτσι οι συνθήκες αναποδογυρίζουν. Τότε ισχύει το: ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ- ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΕΡΟΣ- ΣΑΡΩΤΗΣ