Του Παντελή Μπουκάλα | Εχουμε λοιπόν ψηφοδέλτια που επιχειρούν να δελεάσουν τον ψηφοφόρο όχι με το πρόγραμμα του κόμματος αλλά με το όνομα του αρχηγού του.
Εφτά στα δεκαοκτώ ψηφοδέλτια των εκλογών, κάτι παραπάνω από ένα στα τρία, έφεραν μια ιδιότυπη σφραγίδα: το όνομα του ιδρυτή τους ή/και φωτογραφία του. Εχουμε και λέμε: «Κίνημα Εθνικής Αντίστασης – Ιπποκράτης Σαββούρας» (με φωτογραφία πολύ παλιάς νιότης: ο πολιτικός εξερχόμενος του Κορυδαλλού με το «Ελευθερία ή θάνατος» στο μπλουζάκι του). «Τελεία – Απόστολος Γκλέτσος» (άνευ φωτογραφίας ο διοδιοήρως). Ενωση Κεντρώων, με τη φωτογραφία του κ. Λεβέντη αντί του ονόματός του, με ένα τούνελ δίπλα της και τη συνθηματική διαβεβαίωση: «Η έξοδος από το σκοτεινό τούνελ».
Τέταρτο ψηφοδέλτιο: «ΛΑΟΣ – Γ. Καρατζαφέρης». Εδώ η φωτογραφία είναι λίγο πιο μικρή, μα πολύ πιο μικρή είναι η ηλικία στην οποία διάλεξε να αποτυπωθεί ο μέγας αρχηγός: σχεδόν τζόβενο. Το επόμενο ψηφοδέλτιο δεν μπορώ να το αντιγράψω όλο, θα κάλυπτε τη μισή στήλη: Κάτω από μια εικόνα του ανυπεράσπιστου Σωκράτη και το «Ψηφίζουμε το κίνημα ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α.», το όνομα Κ. Παπανικόλας, με μικρά γράμματα. Και δίκην διαφήμισης –άλλη πρωτοτυπία αυτή– το σάιτ και η διεύθυνση του «κινήματος», όπου και το κατάστημα του κατονομαζόμενου πολιτευτή.
Στο έκτο ψηφοδέλτιο, κάτω από το «Ανεξάρτητοι Ελληνες – Εθνική Πατριωτική Δημοκρατική Συμμαχία», προσδιορίζεται ο κύριος των συμμάχων: «Ανεξάρτητοι Ελληνες – Πάνος Καμμένος»: La partie c’ est moi. Στο έβδομο ψηφοδέλτιο, νέα πρωτοτυπία: Το όνομα του ιδρυτή δεν είναι κάτω από τον τίτλο του κόμματος αλλά από πάνω. Ωστε να είναι και εικαστικά ολοφάνερη η πρωτοκαθεδρία του. Να καταδεικνύεται από μιας αρχής ποιος ο γεννήτωρ, ο εμπνευστής, ο ηγέτης, ο «επικεφαλής εθελοντής»: «Σταύρος Θεοδωράκης – Το Ποτάμι». Οπου – διάβαζε =.
Εχουμε λοιπόν ψηφοδέλτια που επιχειρούν να δελεάσουν τον ψηφοφόρο όχι με το πρόγραμμα του κόμματος αλλά με το όνομα του αρχηγού του. Ταυτόχρονα, αυτό το επίσημο ορθογώνιο χαρτάκι έχει την αξία εγγράφου που κατατίθεται στο αρμόδιο υπουργείο, για να κατακυρωθεί η πατέντα, ή στο πρωτοδικείο, για να κατοχυρωθεί η ιδιοκτησία.
Το πράμα φαίνεται φυσικό στην περίπτωση όλων των υπολοίπων (νοιάστηκε ο ψηφοφόρος της «Τελείας» για το «πρόγραμμά» της;), όχι όμως και του κ. Θεοδωράκη. Διότι υποτίθεται ότι το «Ποτάμι» είναι νέο είδος, αντιπαλαιοκομματικό, δηλαδή μη αρχηγικό. Και αν για τις ευρωεκλογές θα μπορούσε (που δεν…) να ισχύει το επιχείρημα «το κόμμα είναι νέο και ο κόσμος ξέρει μόνο τον ιδρυτή του», τώρα τίποτα τέτοιο δεν είναι δυνατόν να ειπωθεί, μια και στο «Ποτάμι» κατέληξαν και άλλοι τηλεοπτικώς γνωστοί ή και διάσημοι, ο κ. Ψαριανός λ.χ. ή ο κ. Τατσόπουλος.
Οπότε τι; Δεν εμπιστεύεται ο κ. Θεοδωράκης το κριτήριο του λαού, γι’ αυτό και εμμένει στην αναγραφή του ονόματός του; Δεν εμπιστεύεται τις ιδέες του, γι’ αυτό και συνεχίζει να ποντάρει στην εικόνα και τη φήμη του; Ή μήπως δεν εμπιστεύεται τους συνεργάτες του και θέλει να έχει δεδηλωμένη την κυριότητα, καλού κακού;
Πηγή: Καθημερινή