Ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον άνθρωπο που συνέλαβε την ιδέα για την ανέγερση του Μνημειακού Συγκροτήματος της Μάχης της Κρήτης δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Νίκος Αγγελάκης, αποτίοντας φόρο τιμής στον Λευτέρη Αμπαδιωτάκη, γεωπόνο και πρώην πρόεδρο της κοινότητας Γαλατά Κυδωνίας.

Ο Λευτέρης Αμπαδιωτάκης, όπως σημειώνει ο Ν. Αγγελάκης, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στον αγώνα για την απόδοση τιμής στον ηρωικό λαό της Κρήτης που αντιστάθηκε σθεναρά στον ναζισμό το Μάιο του 1941. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της μεταπολίτευσης, ως ενεργό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Χανίων, έθετε επανειλημμένα το θέμα στην τοπική Νομαρχιακή Επιτροπή του κόμματος, ζητώντας την προώθηση του σχεδίου ανέγερσης ενός μνημείου που θα τιμούσε τη Μάχη της Κρήτης και τη θυσία των Κρητικών.

Ωστόσο, η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ δεν είχε τη δυνατότητα να στηρίξει τότε ένα τόσο μεγάλο έργο. Ο Αμπαδιωτάκης, με τη χαρακτηριστική επιμονή και συνέπεια που τον διέκρινε, απευθύνθηκε αργότερα στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος, όπως αποκαλύπτεται, στήριξε την πρόταση και ως Πρωθυπουργός προχώρησε στη θεμελίωση του Μνημειακού Συγκροτήματος στον Γαλατά Χανίων.

Από το όραμα στην εγκατάλειψη

Σήμερα, δεκαετίες μετά, το μνημείο αυτό παραμένει βανδαλισμένο, απαξιωμένο και ουσιαστικά ακυρωμένο, χωρίς καμία μέριμνα ή πολιτική βούληση από τους εκάστοτε αρμοδίους – είτε αυτοί είναι πρωθυπουργοί, βουλευτές, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες ή δημοτικές αρχές. Το συγκρότημα βρίσκεται εγκαταλελειμμένο εντός των ορίων του Δήμου Χανίων, δίχως να έχει αναδειχθεί ή αξιοποιηθεί ως χώρος ιστορικής μνήμης και παιδείας.

Ο Νίκος Αγγελάκης χαρακτηρίζει εύστοχα τον Λευτέρη Αμπαδιωτάκη ως έναν «συνεπή αγωνιστή της μνήμης και της ιστορικής ευθύνης», που κρατούσε πάντα στα χέρια του τον «ογκώδη φάκελο» με όλα τα στοιχεία και τις εισηγήσεις για την προώθηση του έργου.

Ένας διαρκής αγώνας για την ιστορική μνήμη

Ο δημοσιογράφος, ο οποίος είναι και μέλος της Επιτροπής για την Προώθηση του Μνημειακού Συγκροτήματος, κλείνει την παρέμβασή του με την υπόσχεση ότι θα επανέλθει με αναλυτικότερη καταγραφή των γεγονότων που – όπως επισημαίνει – απαξίωσαν όχι μόνο ένα μεγάλο όραμα, αλλά και την ίδια την ιστορία και τους αγώνες του τόπου.

Το αφιέρωμα αυτό αποτελεί μια απαραίτητη υπενθύμιση: ότι η ιστορική μνήμη δεν αρκεί να εορτάζεται επετειακά, αλλά απαιτεί έργα, φροντίδα και διαχρονικό σεβασμό. Ο Λευτέρης Αμπαδιωτάκης υπήρξε ένας από εκείνους που δεν ξέχασαν ποτέ. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν η πολιτεία θα κάνει αυτά που οφείλει.