Γράφει ο Ιωάννης Κουρουτάκης
Ο Λουδοβίκος Παστέρ υπήρξε μια από τις κορυφές της επιστημονικής διανόησης. Κάποιος ιστορικός τον αποκάλεσε η κορυφή των κορυφών και κάποιος άλλος απλησίαστη επιστημονική κορυφή.
Ο δείκτης ευφυΐας του υπήρξε πολύ υψηλός, γι’ αυτό και οι αλλεπάλληλες επιστημονικές του ανακαλύψεις. Από μικρός ξεχώριζε, τόσο για την επιμέλειά του, όσο και για την βαθιά θρησκευτική του πίστη που το ενεφύσησε η μητέρα του.
Άριστος μαθητής, τελείωσε με Άριστα το Δημοτικό και ο πατέρας του τον έστειλε να φοιτήσει στην Παιδαγωγική Ακαδημία στο Παρίσι. Όταν τελείωσε τις σπουδές του και πήρε το δίπλωμα του εκπαιδευτικού, πήρε την απόφαση να σπουδάσει χημικός γιατί του άρεσε πολύ αυτή η επιστήμη. Μετά από λαμπρές σπουδές το 1847 έγινε διδάκτορας της Φυσικής και της Χημείας και σημείωσε την πρώτη του επιτυχία (ανακάλυψη) όταν δημοσίευσε το έργο του «Μνημόνιο Κρυσταλλογραφίας» δημιουργώντας ένα καινούριο κλάδο της επιστήμης που του έδωσε μεγάλη ανάπτυξη.
Στο 1848 έγινε ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου και οι μελέτες του και οι έρευνές του έθεσαν τις βάσεις της Στερεοχημείας. Το 1854 ονομάστηκε Πρύτανης της Ακαδημίας Επιστημών στη Λίλλη. Εκεί με πολύ κόπο είναι αλήθεια οργάνωσε ένα βιοχημικό Ινστιτούτο και με αλλεπάλληλες έρευνες ανακαλύπτει την μέθοδο που από το όνομά του ονομάστηκε Παστερίωση. Δηλαδή ο Παστέρ βρήκε τη μέθοδο (τον τρόπο) να συντηρούνται τα υγρά που βρίσκονται σε ζύμωση και πως με μια θερμοκρασία γύρω στου 50-65 βαθμούς οι βλαβεροί μικροοργανισμού καταστρέφονται.
Στα 1865 ο ακούραστος ερευνητής άρχισε έρευνες για να βρει τις αιτίες που προκαλούσαν τις μεταδοτικές αρρώστιες του μεταξοσκώληκα. Στο διάστημα αυτό ο Παστέρ παθαίνει μεγάλες συμφορές. Χάνει το πατέρα του και τις δυό κόρες του, αλλά παθαίνει και ο ίδιος ημιπληγία σο αριστερό πόδι και χέρι. Η ζωή του βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο και ολόκληρη η Γαλλία αγωνιά και του συμπαραστέκεται. Ακόμη και ο Αυτοκράτορας Ναπολέων ο Γ’ ενδιαφέρεται γι’ αυτόν και ζητά να τον κρατούν ενήμερο κάθε μέρα. Μετά από 2 περίπου μήνες ο Παστέρ συνέρχεται αλλά χρειάζεται περίπου ένα ολόκληρος χρόνος για να μπορέσει να ξαναρχίσει τις έρευνές του.
Στη συνέχεια ο Παστέρ αρχίζει έρευνες που αφορούν την καταπολέμηση των μικροβίων. Τα αποτελέσματα των ερευνών του τα ανακοινώνει σε μια διάλεξη που έκανε στη Σορβόννη και μίλησε για τα μικρόβια της χολέρας, του τύφου, του κίτρινου πυρετού και άλλα ακόμη.
Εργάζεται νυχθημερόν και το 1881 ανακοινώνει πως βρήκε το εμβόλιο για τον άνθρακα που προσβάλει τα ζώα. Η ημέρα αυτή είναι μια μέρα θριάμβου γι’ αυτόν. Από τότε με το εμβόλιο του Παστέρ η θνησιμότητα στα ζώα περιορίστηκε πάρα πολύ.
Στο μεταξύ γίνεται ακαδημαϊκός και αρχίζει ακατάπαυστες έρευνες για να βρει το εμβόλιο της λύσσας. Τότε έρχεται μια γυναίκα που υμε δάκρυα στα μάτια παρακάλεσε τον Παστέρ να σώσει το παιδί της που το δάγκασε λυσσασμένο σκυλί. Ο Παστέρ διστάζει να κάνει το εμβόλιο γιατί βρισκόταν σε πειραματικό στάδιο, αλλά τελικά αποφασίζει και κάνει αντιλυσσικό εμβόλιο σε άνθρωπο στις 6 Ιουλίου 1885 και σε 15 ημέρες το παιδί σώθηκε από την φοβερή αυτή αρρώστια. Το ίδιο εμβόλιο έκανε σε ακόμα ένα παιδί και σώθηκε και αυτό. Θρίαμβος! Ανεπανάληπτος θρίαμβος.
Η Γαλλική Ακαδημία τον τιμά. Οι άνθρωποι τον τιμούν. Ο τσάρος της Ρωσίας του προσφέρει ένα μεγάλο ποσό και του απονέμει και ένα παράσημο. Με τα χρήματα αυτά κτίστηκε το πρώτο Ινστιτούτο Παστέρ. Από τότε σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου άρχισαν να κτίζονται και να συγκροτούνται εργαστήρια με την επωνυμία «Ινστιτούτο Παστέρ» όπου ειδικευμένοι επιστήμονες εφαρμόζουν το ανθρωποσωτήριο έργο του μεγάλου ευεργέτη της ανθρωπότητας.
Μετά τις τιμές που του αποδόθηκαν από την Γαλλική Ακαδημία Επιστημών των Παρισίων παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας ο Παστέρ αποσύρεται από την έντονη δουλειά του εργαστηρίου και τον διαδέχονται οι άξιοι συνεργάτες του, γιατί έδειχνε μεγάλη σωματική κούραση.
Τρία χρόνια αργότερα το 1895, σε ηλικία 73 ετών έφευγε από τη ζωή ο Μεγάλος Παστέρ, ο ευεργέτης της ανθρωπότητας. Το έργο του και δικαίως χαρακτηρίστηκε αποστολικό. Ο Παστέρ ίδρυσε τη μικροβιολογία, που σήμερα αποτελεί μια από τις μεγάλες βάσεις της Ιατρικής Επιστήμης