Του Μιχάλη Κατσανεβάκη *
Μικρό παιδί ο Μιχαλάκης, ούτε 12 χρόνων, έπρεπε να βοηθήσει στη συντήρηση της οικογένειας όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του στα δύσκολα χρόνια του μεσοπολέμου και στα πιο δύσκολα που θα ακολουθούσαν.
Έτυχε να είναι οι μέρες που οι αλεξιπτωτιστές του Χίτλερ πάσχιζαν να κατακτήσουν την Κρήτη και συγκεκριμένα τις τελευταίες ημέρες του Μάη του 1941 όπου καταδίωκαν τους Νεοζηλανδούς, οι οποίοι βιαστικά υποχωρούσαν από τον Αποκόρωνα προς Σφακιά, απ’ όπου κάθε βράδυ τους έπαιρναν τα πλοία του Αγγλικού στόλου.
++++++++++++++++++++
Εκείνες τις δύσκολες μέρες ο μικρός Μιχαλάκης με το θείο του το Γιώργη, αδελφό του πατέρα του, τραβούσαν τρία μουλάρια και πήγαιναν να φορτώσουν θερισμένα στάχυα από την ιδιοκτησία τους κοντά στο Ποροφάραγγο Αποκορώνου.
Από τα στάχυα θα έτριβαν τις κεφαλές και θα άλεθαν το σιτάρι για να επιβιώσουν τις δύσκολες μέρες που ερχόταν.
Πέρασαν από τα «Κρεμαστά Μουρέλα» , δυτικά πάνω από τον Άι Γιάννη το Θεολόγο στο Στύλο, όπου στο έδαφος ήταν 10 ή 11 Νεοζηλανδοί νεκροί και μύριζαν…
Είχαν αμυνθεί πίσω από τα χονδρά κλαδιά των ελαιοδέντρων, αλλά οι Γερμανοί τους γάζωσαν με οπλοπολυβόλα.
Μόλις πέρασαν από το Στύλο προς Χανιά και ενώ βρισκόταν πάνω στη γέφυρα του Κεραμειανού ποταμού, δίπλα στο μαγκανοπήγαδο, από την απέναντι πλευρά βόρεια και λίγο δυτικά, πάνω από το γρεμνάρι, ακούνε κάτι να κράζει σαν κόκορας.
Ο θείος του Μιχαλάκη είχε κάνει επτά χρόνια στρατιώτης και σαν έμπειρος που ήταν αμέσως κατάλαβε και του λέει:
“Γερμανός είναι και καλεί συνθηματικά τους δικούς του”.
Γυρίζει ο θείος και παίρνει από χάμω από το δρόμο ένα Αγγλικό όπλο, από τα τόσα που ήταν εκεί πεταμένα (όπως ρούχα, τρόφιμα κλπ) και σημαδεύει τον Γερμανό στα 250 περίπου μέτρα που απείχε και ο οποίος μετά από τον πυροβολισμό έπεσε αμέσως κάτω.
Επειδή ήταν στην πορεία τους, πέρασαν και τον βρήκαν όντως νεκρό.
Δεν φορούσε κράνος αλλά ένα απλό στρατιωτικό τζόκεϊ και έφερε μαζί του ένα ζεύγος κιάλια τα οποία είχαν χτυπηθεί από παλαιότερη βολίδα και ένα υποπολυβόλο mp 38-40 schmeisser.
Πήρε ο μικρός το υποπολυβόλο mp 38-40 schmeisser του Γερμανού και ο θείος του το έκρυψε ανάμεσα στα δεμάτια με τα στάχυα που ήταν φορτωμένα στα ζώα.
Ο θείος του έδεσε το ένα μουλάρι πίσω από το άλλο και έδωσε στο Μιχαλάκη να τραβά το πρώτο και τα άλλα ακολουθούσαν.
«Κατέβα» του λέει «στο δρόμο και προχώρησε μα εσένα αν τύχουν Γερμανοί δεν σε πειράζουν και εγώ θα πάω από τα χωράφια μην τύχει τίποτα».
Μόλις κατέβηκε ο Μιχαλάκης στο δρόμο τον προσπέρασε η πρώτη Γερμανική μοτοσυκλέτα με τέσσερις Γερμανούς επάνω – δύο στην μηχανή και δύο στο καλάθι- με δύο οπλοπολυβόλα, που έκαστο ακουμπούσε στον ώμο του μπροστινού Γερμανού και άρχισαν να γαζώνουν προς την απέναντι πλαγιά με τα πρινάρια.
Μετά από λίγο πέρασε και δεύτερη μοτοσυκλέτα και αργότερα και μια τρίτη, πάντα με τέσσερις αναβάτες , δύο οπλοπολυβόλα και ένα Mauser K98k, ανάμεσα στα πόδια αυτού που καθόταν μέσα στο καλάθι της μοτοσυκλέτας.
Λίγο αργότερα τους συνάντησε ξανά στο Στύλο στο νερό, όπου έκοβαν νεράντζια και τα έτρωγαν νομίζοντας ότι είναι πορτοκάλια. Ακόμη έδωσαν στα μουλάρια του Μιχαλάκη ψωμί και έφαγαν.
Ήταν τυχερός που ήταν μοτοσικλετιστές και έφυγαν με τις μηχανές. Αν ήταν πεζικάριοι θα ξεφόρτωναν τα στάχυα για να φορτώσουν πυρομαχικά, θα ανακάλυπταν το υποπολυβόλο και θα άρχιζαν οι ανακρίσεις, σίγουρα με θλιβερό τέλος για το παιδί.
Μετά από δύο ημέρες επέστρεψαν και άνοιξαν ένα λάκκο όπου και έθαψαν τον Γερμανό και τοποθέτησαν πέτρες από πάνω για να μην τον ξεθάψουν τα άγρια ζώα και τότε ο Μιχαλάκης βρήκε και το Luger p.08 του Γερμανού, το οποίο και πήρε.
++++++++++++++++
Το πολυβόλο και το πιστόλι τα έκρυψε καλά ο Μιχαλάκης αλλά δεν πέρασαν πολλές μέρες και έφτασαν στο πατρικό σπίτι οι ξακουστοί μαχητές της αντίστασης Κρίτων Κυανίδης αξιωματικός του Ελληνικού στρατού και ο γνωστός πατριώτης Στέλιος Καραγιαννάκης από το Νιο Χωριό Αποκορώνου.
Βλέπεις είχε διαρρεύσει το μυστικό για τα όπλα του Μιχαλάκη και τα χρειάζονταν η αντίσταση για τον αγώνα κατά των Γερμανών, οπότε ο πατέρας του Μιχαλάκη τα παραχώρησε στους παραπάνω.
++++++++++++++++
Μετά από αρκετούς μήνες διέρρευσαν τα περί του φόνου του Γερμανού και επειδή είχαμε φθάσει στο σημείο δύο κάτοικοι της περιοχής να έχουν υψώσει την Γερμανική σημαία στο σπίτι τους, ο θείος του Μιχαλάκη φοβήθηκε και αποφάσισε και ξέθαψε τον Γερμανό μια νύχτα με φεγγάρι και τον μετέφερε σε μία άπατη τρύπα.
+++++++++++++++++
Τα όπλα του μικρού Μιχαλάκη για τα οποία κινδύνεψε η ζωή του υπηρέτησαν την Εθνική μας Αντίσταση.
+++++++++++++++++++
Σημείωση: Ο φίλος μου ο Μιχάλης πίστευε ότι ο Γερμανός που φόνευσε ο θείος του ήταν ένας εκ των αλεξιπτωτιστών.
Όμως μετά την πτώση του αεροδρομίου του Μάλεμε, τις επιχειρήσεις και την καταδίωξη των Νεοζηλανδών και λοιπών συμμάχων, είχαν αναλάβει οι ορεινοί κυνηγοί – αλπινιστές του Αυστριακού στρατηγού Julius Ringel.
Ο φονευθείς που κρατούσε το Schmeisser και το Luger προφανώς ήταν υπαξιωματικός ή αξιωματικός των Γερμανών, καθόσον αυτοί κρατούσαν schmeisser και luger ενώ οι άλλοι mauser K98k και άνηκε στους ορεινούς κυνηγούς.
Από τα Γερμανικά αρχεία πιθανόν να μπορούν να βρεθούν τα στοιχεία του φονευθέντος – πιθανόν σαν αγνοούμενου.
Ο Θεός να συγχωρέσει ΟΥΛΟΝΩ.
+++++++++++++++++++
Ο προαναφερόμενος Μιχαλάκης δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος.
Του πατέρας του η μάνα καταγόταν από τον ξακουστό αγωνιστή του 1821 Ιωσήφ Κωνσταντουλάκη ή Σήφακα.
Ο πατέρας του ήταν φιλάνθρωπος , ευεργέτης, προοδευτικός δημοκράτης, αγωνιστής και υψηλού δείκτη νοημοσύνης άνθρωπος. Υπήρξε από τις εξέχουσες προσωπικότητες του Αποκόρωνα.
Πλούτη και κάλλη φθείρονται
κι η νιότη μπατελεύει
και μόνο η δόξα κι η τιμή
στο κόσμο βασιλεύει.
Είναι τιμή σε όποιον έχει φίλους σαν τον Μιχαλάκη.
Κείμενα και φωτογραφίες υπάγονται στο νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Όποιος επιθυμεί μπορεί να τα αναδημοσιεύσει στο σύνολό τους με το ονοματεπώνυμο του γράψαντος.
* ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΙΣΤ. ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ
