Η εβδομάδα που μας πέρασε έχει όλες τις αποχρώσεις του πένθους… Μετά από τη Μαύρη Πέμπτη ήρθε και η Μαύρη Παρασκευή… Τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο και ειδικά τα ευρωπαϊκά κατακρημνίζονται. 
Οι αγορές βλέπουν την ύφεση να έρχεται και την ηγεσία της Ευρώπης να παρακολουθεί ανήμπορη τον οικονομικό Αρμαγενδώνα που της χτυπάει την πόρτα. Την Τρίτη στο Παρίσι, Μέρκελ και Σαρκοζί βάλθηκαν να αποδείξουν πόσο ελάχιστοι είναι, για τον ρόλο που τους επεφύλαξε η Ιστορία.
Σ’ αυτό το τεστ, πήραν άριστα! Κι ας τους είχαν προειδοποιήσει όπως η η Λαγκάρντ, μόλις μια μέρα πριν για τα επερχόμενα…
Τα στοιχεία για τις 4 μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης ήταν ήδη γνωστά, όταν συναντήθηκε το μοιραίο δίδυμο.
Γαλλία 0%, Γερμανία 0,1%, Ισπανία 0,2%, Ιταλία 0,3%.
Οι αριθμοί αφορούν την ανάπτυξη – και σηματοδοτούν τη στασιμότητα. Η ύφεση είναι έτοιμη να εγκατασταθεί στην Ευρώπη. Και πιο φάρμακο διάλεξαν οι ηγέτες της; Αυτό ακριβώς που θα σκοτώσει τον ασθενή – με μαθηματική ακρίβεια! Αποφάσισαν καινούργια ΛΙΤΟΤΗΤΑ! Ζήτησαν νέα πακέτα μέτρων «δημοσιονομικής προσαρμογής».
Ακόμα πιο σκληρές περιοριστικές πολιτικές.
Παράγγειλαν μηδενικό έλλειμμα – με συνταγματική κατοχύρωση, μάλιστα. Ο βρόχος στον λαιμό της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνίας, πρέπει να σφίξει κι άλλο – είπαν…
Η οικονομική διακυβέρνηση, που κατασκεύασαν, μόνοι οι δυο τους, για την Ευρωζώνη, δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ό,τι ζητούσε η Μέρκελ.
Ο Σαρκοζί παραδόθηκε, προφανώς τρομοκρατημένος από την επίθεση των αγορών στις τράπεζές του.
Και μας προέκυψε τερατογέννεση. Η Γερμανία θέλει να φτιάξει μια Ευρώπη στα μάτρα της.
Αυστηρά πειθαρχημένη στους δικούς της κανόνες.
Το ευρωομόλογο, η χρηματοδότηση της ανάπτυξης, οι πολιτικές εξισορρόπησης των ελλειμμάτων της περιφέρειας – όλα αυτά μπαίνουν στο ψυγείο.
Αλλά η πραγματικότητα επιμένει να εκδικείται τους βιαστές της. Και αυτό ακριβώς έπραξε τις τελευταίες μέρες. Με το δίδυμο της συμφοράς επί σκηνής και την ορχήστρα πίσω τους (υπόλοιποι ηγέτες της Ευρωζώνης) να παρακολουθεί απλώς τα αποτελέσματα των εμπνεύσεών του.
Σιωπηλό και άπρακτο… «Δειλοί, μοιραίοι και Άβουλοι αντάμα, προσμένουν ίσως; Κάποιο θαύμα»…
