Του Δημήτρη Δανίκα
Τον δικομματισμό όσο και να πλένεις την υπομονή σου και την αντοχή σου σκορπάς. Ψέματα; Γιατί ακόμα και τώρα μετά απ’ όσα έχουν συμβεί και άλλα τόσα που θα επιπέσουν σε κάθε αδέκαρη κεφαλή. Ακόμα και τώρα μετά τα τόσα «εγκλήματα» που έχουν διαπραχθεί και που οι ίδιοι ομολογούν με σεμνότητα τάχα μου, ζητώντας για μια ακόμα φορά την ψήφο του λαού.
Ακόμα και τώρα που έχουν φεσώσει την χώρα μέχρι και τα δισέγγονα των εγγονιών μας. Ακόμα και τώρα που τα ποσοστά τους κατρακυλάνε στα επίπεδα του Καμένου και της Παπαρήγα. Ακόμα και τώρα εξακολουθούν να πορεύονται με τα ίδια σκουριασμένα, μουχλιασμένα, κακοφορμισμένα «εργαλεία»
Ας πούμε. Πρώτη και καλύτερη η κακοσκηνοθετημένη τηλεοπτική κοκορομαχία. Πληκτική, βαρετή, επαναλαμβανόμενη, ρηχή. Σαν την χειρότερη παράσταση από επιθεώρηση της αρπαχτής. Το κάνουν λέει για να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους. Ποιοι είναι αυτοί οι υποψήφιοι προς συσπείρωση οπαδοί; Μα αν αυτό το είδος ακόμα υπάρχει τότε η βλακεία αθεράπευτη αρρώστια της ελληνικής κοινωνίας
Ας πούμε. Οι προσωπικές κατηγορίες. Που μετατρέπουν τον πολιτικό λόγο σε ποδοσφαιρική αναμέτρηση ελληνικών ομάδων με τους οπαδούς εν χορώ στις εξέδρες να εκτοξεύουν μπινελίκια για την μάνα και την γυναίκα του διαιτητή και των παικτών της αντίπαλης ομάδας.
Ωραία λοιπόν. Και το ερώτημα ένα και μοναδικό. Μωρέ Αντωνάκη με ποιο ηθικό ανάστημα θα επιχειρήσεις την επαύριον της εκλογικής αναμέτρησης όταν τα ποσοστά του κόμματός σου θα είναι τα χαμηλότερα από συστάσεως ΝΔ να τα βρεις και να συμμαχήσεις με τον αντίπαλό σου που σήμερα τον κατηγορείς και μάλιστα την παράταξή του απειλείς να την στείλεις στο Ειδικό Δικαστήριο;
Μπα σου λέει. Απλό. Σήμερα εκτοξεύουμε ο ένας στον άλλον όσες κατηγορίες κατεβάζει η κούτρα μας. No problem. Όμως η επομένη των εκλογών είναι μια άλλη μέρα. Σήμερα αλληλοβριζόμαστε αύριο φιλιόμαστε. Σήμερα ξεκατινιαζόμαστε αύριο αγαπιόμαστε
Ας πούμε. Οι προεκλογικές υποσχέσεις. Ότι τάχα μου δεν θα κόψουν μισθούς και συντάξεις. Ότι η ΝΔ θα επαναφέρει το μηνιάτικο των χαμηλοσυνταξιούχων στο προ του Μνημονίου επίπεδο και ότι θα περιορίσει δραστικά τον φορολογικό συντελεστή εισοδημάτων και προϊόντων.
Θαυμάσια. Και για να έχουμε καλό ρώτημα από που θα βρεθούν τα 14 δισεκατομμύρια euros που εντός του Ιουνίου θα απαιτήσει η Τρόικα; Από ισοδύναμα μέτρα. Ποια αυτά τα ισοδύναμα; Αυτά που χρωστάνε οι φοροφυγάδες. Δηλαδή ζήσε Μάη να φας τριφύλλι
Ας πούμε. Η κινδυνολογία. Πασίγνωστη ιστορία. Από το «Καραμανλής ή τανκς» και «Ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» μέχρι το σημερινό «Ευρώ η δραχμή». Μα αν κάποιοι έκαναν ότι μπορούσαν για να στείλουν την χώρα με το ενάμισι πόδι έξω από την ευρωζώνη είναι όλες οι κυβερνήσεις αυτών των δύο κομματικών μηχανισμών. Αγαπητοί μου στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάς για σχοινί
Για να μην μακρηγορώ. Τίποτα επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει στην ελίτ που κυβερνάει την χώρα. Επομένως το κατά συρροή Έγκλημα που έχει διαπραχθεί και που ακόμα Σήμερα εξακολουθούν να το διαπράττουν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, πρέπει επειγόντως τον άλλο, τον αντίπαλο πόλο του να βρει.
Τουτέστιν Τιμωρία. Μόνο έτσι υπάρχει πιθανότητα το κυρίαρχο σύστημα να συνετιστεί. Μόνο έτσι ίσως την διεφθαρμένη και διαπλεκόμενη πορεία του αναλογιστεί.
Μόνο με την Τιμωρία μπορεί να προκύψει κάποια Αλλαγή. Γιατί Έγκλημα χωρίς Τιμωρία είναι η ταφόπλακα σε κάθε ύπαρξη και κάθε αδιόρθωτη, αθεράπευτη, αφασική κοινωνία!
Πηγή: Το Βήμα