Η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει αφήσει ανεξίτηλα το σημάδι της στη Σελήνη και όπως όλα δείχνουν, τις επόμενες δεκαετίες σκοπεύουμε να διαμορφώσουμε το περιβάλλον αλλά και το έδαφος της Σελήνης ακόμα περισσότερο.
Τόνοι απορριμμάτων, από μπαλάκια του γκολφ, σημαίες, περιττώματα και δορυφόρους- φαντάσματα, βρίσκονται στη σεληνιακή επιφάνεια, με τους ερευνητές να έχουν φτάσει στο συμπέρασμα ότι η αναγνώριση των αλλαγών που έχει κάνει η ανθρωπότητα θα ήταν ένας σημαντικός τρόπος για να καταστεί σαφές ότι η σεληνιακή επιφάνεια δεν είναι αμετάβλητη και ότι η ανθρωπότητα την έχει αλλάξει σημαντικά.
Με την ανθρώπινη εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος να έχει ξεκινήσει από τη Σελήνη, οι επιστήμονες τονίζουν, ότι ήρθε η ώρα να αναγνωριστεί η νέα εποχή στη Σελήνη, η οποία λέγεται Σεληνιακή Ανθρωπόκαινος και σύμφωνα με τους ερευνητές χρονολογείται από την προσεδάφιση του ρωσικού διαστημικού σκάφους Luna 2 το 1959 που προσέκρουσε ανατολικά του Mare Imbrium στη Σελήνη, δημιουργώντας τον πρώτο κρατήρα που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο.
Από το γεγονός αυτό, ο άνθρωπος έχει προκαλέσει επιφανειακές διαταραχές σε τουλάχιστον 58 επιπλέον σημεία της σεληνιακής επιφάνειας. Καθώς εισερχόμαστε στον επόμενο “διαστημικό αγώνα”, ο οποίος χαρακτηρίζεται από ιδιωτικές εταιρείες που προσφέρουν πρόσβαση μέσω διαστημικού τουρισμού και σχέδια για βιομηχανική εξόρυξη, “υποστηρίζουμε ότι είναι καιρός να συζητήσουμε κατά πόσον η Σελήνη της Γης έχει εισέλθει επίσης στη δική της ‘εποχή των ανθρώπων‘ – τη Σεληνιακή Ανθρωπόκαινο.
Το επιχείρημα για τη νέα εποχή του φεγγαριού δημοσιεύεται σε άρθρο στο Nature Geoscience, με τον επικεφαλής συγγραφέα του άρθρου Justin Holcomb, γεωλόγος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας, να αναφέρει πως “η ιδέα είναι σχεδόν η ίδια με τη συζήτηση για την Ανθρωπόκαινο στη Γη – η διερεύνηση του πόσο πολύ ο άνθρωπος έχει επηρεάσει τον πλανήτη μας”.
“Η συναίνεση είναι ότι στη Γη η Ανθρωπόκαινος ξεκίνησε κάποια στιγμή στο παρελθόν, είτε πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια είτε τη δεκαετία του 1950. Οι πολιτιστικές διεργασίες αρχίζουν να ξεπερνούν το φυσικό υπόβαθρο των γεωλογικών διεργασιών στο φεγγάρι”, πρόσθεσε ο Holcomb. “Αυτές οι διαδικασίες περιλαμβάνουν τη μετακίνηση ιζημάτων, τα οποία αναφέρουμε ως ‘ρεγκόλιθο’, στο φεγγάρι. Τυπικά, οι διεργασίες αυτές περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, συγκρούσεις μετεωροειδών και γεγονότα μαζικής μετακίνησης. Ωστόσο, όταν εξετάζουμε τις επιπτώσεις των ρόβερ, των προσεδαφιστών και της ανθρώπινης κίνησης, όλα αυτά διαταράσσουν σημαντικά τον ρεγκόλιθο”, σχολίασε.
“Στο πλαίσιο του νέου διαστημικού αγώνα, το σεληνιακό τοπίο θα είναι εντελώς διαφορετικό σε 50 χρόνια. Πολλές χώρες θα είναι παρούσες [στη Σελήνη], γεγονός που θα οδηγήσει σε πολλές προκλήσεις. Στόχος μας είναι να διαλύσουμε τον σεληνιακό-στατικό μύθο και να τονίσουμε τη σημασία της επίδρασής μας, όχι μόνο στο παρελθόν αλλά και εν εξελίξει και στο μέλλον. Στόχος μας είναι να ξεκινήσουμε συζητήσεις σχετικά με τον αντίκτυπό μας στη σεληνιακή επιφάνεια πριν να είναι πολύ αργά”, κατέληξε.