Την ανισότητα στη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στο Ουκρανικό και το Κυπριακό ανέδειξε ο δημοσιογράφος Θανάσης Αυγερινός, τονίζοντας ότι η κοινή εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. μπορεί να αποδειχθεί προβληματική για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.
Διαφορετικά κριτήρια για Ουκρανία και Κύπρο
Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN, ο δημοσιογράφος επισήμανε ότι ενώ η ανάρτηση ουκρανικών σημαιών έγινε ευρέως αποδεκτή σε ολόκληρη την Ευρώπη, το ίδιο δεν ίσχυσε για τις κυπριακές σημαίες, όταν αυτό προτάθηκε.
«Δεν μπορεί να υπάρξει κάποια ισοτιμία σε αυτή την πανευρωπαϊκή συζήτηση;», διερωτήθηκε, επισημαίνοντας ότι η Ε.Ε. δεν εφαρμόζει ίσες πολιτικές κυρώσεων απέναντι σε όλες τις χώρες που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο.
Η κοινή εξωτερική πολιτική και τα ελληνικά συμφέροντα
Ο Θανάσης Αυγερινός υπογράμμισε ότι η κοινή εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. δεν πρέπει να οδηγεί τη χώρα μας σε αυτόματη ευθυγράμμιση με πολιτικές που δεν εξυπηρετούν τα ελληνικά συμφέροντα.
«Δεν μπορούμε να απαιτούμε μια αντίστοιχη κύρωση εναντίον της Τουρκίας, η οποία εδώ και 50 χρόνια κατέχει εδάφη στην Κύπρο;», σημείωσε, επισημαίνοντας ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να θυσιάζει τα εθνικά της συμφέροντα στο όνομα μιας εξωτερικής πολιτικής που δεν λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές ανάγκες όλων των χωρών-μελών.
Η ανάγκη για μια ισότιμη συμμετοχή
Ο δημοσιογράφος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να δέχεται μονόπλευρες αποφάσεις χωρίς να εξασφαλίζει ανταλλάγματα που θα διασφαλίζουν τα δικά της εθνικά συμφέροντα.
«Αν η κοινή εξωτερική πολιτική σημαίνει ότι θα πρέπει να ρωτάμε τις χώρες της Βαλτικής ή την Πολωνία για το πώς θα αντιμετωπίζουμε την Τουρκία, τότε δεν είναι προς όφελός μας», σχολίασε χαρακτηριστικά και κατέληξε:
“Κάνουμε ό,τι θέλουν οι περισσότεροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ποτέ δεν εξασφαλίζουμε ένα αντάλλαγμα για τη δική μας περίπτωση. Αυτή η πραγματικότητα είναι πολύ αρνητική για την υπόθεση της ενιαίας εξωτερικής πολιτικής”
Η συζήτηση γύρω από την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. και τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές σκηνικό παραμένει επίκαιρη, καθώς αναδεικνύεται η ανάγκη για μια δικαιότερη και πιο ισορροπημένη ευρωπαϊκή στρατηγική.
