Υπάρχει μία γενικευμένη σύγχυση σήμερα, τέτοια που ακόμη και η κατάπτωση να θεωρείται δικαίωμα.
Αφορμή για αυτό το σχόλιο είναι η γενικευμένη επίθεση που δέχθηκε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας επειδή είπε το αυτονόητο: ότι το να αναζητάς sugar daddies για να μπορείς να ανταπεξέλθεις στις οικονομικές ανάγκες που έχεις ως φοιτητής δεν αποτελεί πρόοδο αλλά κατάπτωση.
Για κάποιους – δυστυχώς ακόμη και στην Αριστερά – αποτελεί δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και η περιγραφή της πραγματικότητας αποτελεί σεξιστική επίθεση σε αυτό το δικαίωμα!
Την θλίψη της εξέφρασε η υφυπουργός Παιδείας, Ζέττα Μακρή, η οποία είπε: «Άκουσα και τον γραμματέα και δεν πίστευα στα αυτιά μου… Θλίβομαι, απαράδεκτη σεξιστική δήλωση και λυπούμαι πάρα πολύ που επιμένατε».
Για αγωνία του Κουτσούμπα να πρωταγωνιστήσει στο Luben είπε το ΠΑΣΟΚ ενώ η Κωνσταντοπούλου ωσάν εισαγγελέας τον κάλεσε να ανακαλέσει και να ζητήσει συγγνώμη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο τροπάριο είπε ότι ο σεξισμός και ο μισογυνισμός δεν χωρούν στην Αριστερά…
Και ενώ βουλευτές φώναζαν “ντροπή” επειδή κάποιος είπε ότι “ο βασιλιάς είναι γυμνός” ο βουλευτής του ΚΚΕ Καραθανασόπουλος έριξε κι άλλο …λάδι στη φωτιά:
«Εμείς καταγγέλλουμε την πραγματικότητα. Μετατρέπετε τα κορίτσια σε συνοδούς πολυτελείας και αυτό είναι κατάπτυστο».
Και δεν είναι ούτε αυτό ψέμμα αφού είναι καταγραμμένη η διασύνδεση όπου πολλές γυναίκες “επιλέγουν ελεύθερα” από το να έχουν “sugar daddies” να περνάνε στο επόμενο στάδιο, αυτό του να γίνονται συνοδοί πολυτελείας.
H Lotte Latham, η οποία έβγαινε ραντεβού επί πληρωμή με sugar daddies και τώρα δουλεύει ως συνοδός πολυτελείας αποτυπώνει την υποκρισία του όλου συστήματος και το σημείο κορεσμού στο οποίο έχει φτάσει σε κείμενο στον Guardian.
“Έχω ακούσει ότι υπάρχουν 25 γυναίκες για κάθε άντρα”, λέει. “Όταν υπάρχουν περισσότεροι πάροχοι, υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός και άνθρωποι που προσπαθούν να σε παζαρέψουν στις τιμές, λέγοντας: “Η προηγούμενη κοπέλα μου έκανε αυτό”, κάτι που δεν μπορείς να επαληθεύσεις. Το τελευταίο μου ραντεβού ήταν με έναν άντρα που ήθελε να του κάνω μια πίπα try-before-you-buy στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του”.
Η Latham βρίσκει τη γλώσσα του sugar dating – που χρησιμοποιεί λέξεις όπως “σπόνσορας”, και φράσεις όπως “αμοιβαία επωφελείς σχέσεις” – βαθιά ανειλικρινή.
“Υπάρχουν όλα αυτά τα κωδικοποιημένα πράγματα όπως “δεν θέλω επαγγελματία”, που σημαίνει ότι δεν θέλουν να είσαι εργαζόμενη στο σεξ, θέλουν απλώς να σε πληρώνουν για σεξ”, λέει.
“Το στίγμα του να είσαι κάποιος που πηγαίνει σε σεξεργάτριες δεν συζητιέται τόσο πολύ όσο το στίγμα του να είσαι εργαζόμενος στο σεξ, αλλά η ιδέα του να είσαι κάποιος που πηγαίνει σε σεξεργάτριες θεωρείται ότι εμπεριέχει μία απελπισία και τους αρέσει να σκέφτονται τους εαυτούς τους ως ανθρώπους που μπορούν να έχουν πρόσβαση σε νεαρά καυτά μουνιά λόγω του πλούτου και του status τους, όχι που πληρώνουν για σεξ. Είναι ένα πράγμα που επιβεβαιώνει τον εγωισμό τους. Η φαντασίωση τους είναι ότι πρόκειται για παλιομοδίτικο ιπποτισμό”.
Η Latham ξεκαθαρίζει ότι δεν περιφρονεί τις γυναίκες που θέλουν να γίνουν sugar babies. “Απλώς με ενοχλεί το γεγονός ότι η κοινωνία εξυμνεί τις γυναίκες που αποκτούν πλούσιο φίλο, αλλά μιλάει υποτιμητικά για τις πόρνες επειδή είναι αλλόκοτες”, λέει. “Οι εφαρμογές για sugar dating υπάρχουν σε αυτή τη γκρίζα ζώνη, λέγοντας ότι δεν υποστηρίζουν τις χρηματικές συναλλαγές, είναι απλώς μια ιστοσελίδα γνωριμιών για ανθρώπους που θέλουν να βρουν έναν επιτυχημένο άνδρα ή ένα λαμπρό νέο. Δεν θέλουν να συνδεθούν με τη βιομηχανία ενηλίκων. Την ίδια στιγμή όμως λένε ότι μπορείς να κερδίζεις 2.000 δολάρια το μήνα από αυτό”.
Η απλή αλήθεια είναι ότι αν και η δημοφιλία του sugar dating έχει φτάσει σε πολύ μεγάλα επίπεδα επειδή νεαρά κυρίως κορίτσια ψάχνουν τρόπο να ανταπεξέλθουν στη ζωή, δε μπορεί κάθε κορίτσι να γίνει sugar babe. Τα κριτήρια με τα οποία επιλέγονται δεν αφορούν τις επιστημονικές τους ικανότητες ή γνώσεις, την προσωπικότητά τους, το πάθος τους να σπουδάσουν, είναι καθαρά σεξιστικά.
Και είναι γελοίο να ενοχλεί ο Κουτσούμπας που επισημαίνει τα αυτονόητα και όχι το γεγονός ότι κορίτσια (και αγόρια σε μικρότερο βαθμό) “επιλέγουν ελεύθερα” (γελοίο!) να βγαίνουν με πλούσιους γέρους και γριες μπας και μπορέσουν να σπουδάσουν.
Όταν ακόμη και η Independent διαπιστώνει ότι “Εκατομμύρια φοιτητές είναι τόσο τρομοκρατημένοι από τα δάνεια που στρέφονται σε “Sugar Daddies”, αυτο που θα έπρεπε να ενοχλεί ειδικά τους ανθρώπους της Αριστεράς είναι ότι νέοι άνθρωποι καταφεύγουν σε αυτή τη λύση επειδή βρίσκονται σε οικονομική αδυναμία, όχι επειδή είναι “ελεύθερη επιλογή” τους. Και βεβαίως, η διαπίστωση του προβληματικού της όλης διαδικασίας, δεν είναι σεξισμός.
Έχει και ο φιλελευθερισμός τα όρια του…