Ματαλλιωτάκης Γιώργος: Μέσα από τις έρευνες του Πολυτεχνείου Κρήτης…
Διάχυτη είναι η ανασφάλεια στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας. Τα προβλήματα είναι πολλά και οι πολίτες τα έχουν αντιληφθεί στο σύνολό τους. Όμως, νιώθουν ότι δικαιούνται ουσιαστική ενημέρωση από την πολιτεία, βαθύτερη και σφαιρική, ώστε να γίνουν κοινωνοί της κατάστασης και να συνεισφέρουν με αποδοτικότερο τρόπο. Η «απαίτηση» του κράτους να συμβάλλουν οι πολίτες μονομερώς στην αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβλημάτων, προκαλεί αντίθετες αντιδράσεις.
Η ανεργία και οι εφιαλτικές διαστάσεις που έχει προσλάβει, είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία και υπονομεύει ταυτόχρονα το μέλλον της χώρας και των πολιτών της. Ως άμεση απόρροια, εμφανίζεται το νέο κύμα της μετανάστευσης, το οποίο διευρύνεται συνεχώς και ωθεί χιλιάδες νέους μακριά από τις πατρικές εστίες, προς αναζήτηση καλύτερου μέλλοντος.
Η ανησυχία και ο φόβος είναι συναισθήματα που κυριεύουν, τόσο τους γονείς, όσο και τους νεότερους. Το οικονομικό χρέος της χώρας και οι παράμετροί του, αποτελούν πλέον την τρέχουσα πραγματικότητα για όλους τους πολίτες. Εκείνο το οποίο όμως προέχει, είναι η αποτελεσματικότερη διαχείρισή του. Γιατί, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι, αισθάνονται εγκλωβισμένοι σε αυτό. Ωστόσο, δείχνουν ότι έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και διατίθενται να στηρίξουν τη νέα γενιά και κατ’επέκταση τη χώρα, ανακόπτοντας την, ολέθρια για την οικονομία μας, απομάκρυνση, σημαντικού τμήματος από το έμψυχο υλικό της χώρας μας, των νέων.
Πολλά ερωτηματικά εξάλλου αναδύονται στους πολίτες, αναφορικά με το ρόλο του κράτους στη διαμόρφωση των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών που πρέπει να διέπουν τη ζωή τους, όπως και για τις βάσεις που οικοδομείται η σχέση τους με αυτό. Πρόκειται δηλαδή για κράτος αλληλέγγυο στους πολίτες του και με σεβασμό στα δικαιώματά τους, που δημιουργεί ταυτόχρονα τις προυποθέσεις για υψηλή ανταποδοτικότητα από την πλευρά των πολιτών; Οι πολίτες προφανώς έχουν αποκομίσει και βιώσει, διαμετρικά αντίθετη εμπειρία της έννοιας, κράτος, από αυτό που θα ήθελαν.
Η επιτακτική ανάγκη μείωσης του χρέους είχε ως αποτέλεσμα την ανηλεή επιβολή φόρων και άλλων εισπρακτικών μέτρων, καθώς και την περικοπή μισθών, καθιστώντας το κράτος ένα μηχανισμό που πιέζει ασφυκτικά τους πολίτες του. Αντί της παραπάνω διολίσθησής του, θα έπρεπε να προβαίνει σε αναπτυξιακές πολιτικές, να δημιουργεί θέσεις εργασίας και να διατηρεί αξιοπρεπές, το βιοτικό επίπεδο των πολιτών του. Σε αυτό το σημείο οι πολίτες εγκαλούν το κράτος για ανάλγητη πολιτική, που πλήττει τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, όταν την ίδια στιγμή γνωρίζουν ότι οι κρατικές δαπάνες παραμένουν αμείωτες και τα λειτουργικά έξοδα, σε υψηλά επίπεδα. Συγκεκριμένα, έχουν αναγνωρίσει τα λάθη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το οποίο ισχυρίστηκε πως τα μέτρα που επέβαλλαν οι εταίροι μας ήταν ανελαστικά και ως εκ τούτου συγκεκριμένα και μη διαπραγματεύσιμα. Στον αντίποδα των παραπάνω, το κράτος δεν προέβη, όπως θα έπρεπε, σε μείωση των δαπανών του και δεν προχώρησε στην υλοποίηση έργων, παρά τη συνεχή ροή των προμηθειών. Το αποτέλεσμα ήταν η χώρα να οδηγηθεί σε δεινή θέση, να αμαυρωθεί η αξιοπιστία της και να πληγούν οι πολίτες της από την καταιγίδα των μέτρων που τους επιβλήθηκαν.
Η μέγιστη απαξίωση που οι πολίτες εισπράττουν επιπρόσθετα, έγκειται στην ανυπαρξία σχεδίου εξόδου από την κρίση, αξιόπιστου και ρεαλιστικού, που θα στηρίζεται σε όλες τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας όπως είναι οι αγρότες-παραγωγοί, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες.
* Δρ.Μηχανικός παραγωγής & Διοίκησης
Διδάσκων Πολυτεχνείου Κρήτης
www.matalliotakis.gr