Τις τελευταίες ημέρες στο μυαλό μου, προσπαθώ να βρω τα πιθανά σενάρια της επόμενης ημέρας των εκλογών. Το πιο ελπιδοφόρο ξεκινά με νίκη και αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο πιο ελπιδοφόρο σενάριο που έχω στο μυαλό μου, η ήττα της Νέας Δημοκρατίας πυροδοτεί εξελίξεις στην ηγεσία του κόμματος της κεντροδεξιάς.
O Σαμαράς φεύγει από το προσκήνιο και από την αλλαγή ηγεσίας που προκύπτει, αλλάζει και η στάση του κόμματος σε σχέση με την αναγκαιότητα των πολιτικών λιτότητας.
Ο κ. Σαμαράς, ήταν ο πολιτικός που ενώ τα σχολεία καταρρέουν από την υποχρηματοδότηση και τα παιδιά αυτής της χώρας κρυώνουν μέσα στις αίθουσες, αυτός, εστίαζε στην πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να κατεβάσει τις εικόνες των αγίων από τις αίθουσες.
Ο κ. Σαμαράς, όσο παραπάνω μιλούσε για την πατρίδα τόσο πιο έντονα εξέφραζε τις θέσεις μίας κάστας ολιγαρχών στην Ελλάδα, και προστάτευε τα συμφέροντα της καταστροφικής νεοδεξιάς στη Γερμανία υπό την ηγεσία της Μέρκελ.
Ο κ. Σαμαράς είναι ο πολιτικός που δίχως κάποια πολιτική να προτείνει, παγιδευμένος στις δεσμεύσεις και τις εξαρτήσεις του, το μόνο που μπορούσε να υποσχεθεί ήταν η καλύτερη διαχείριση του εφιάλτη που ζει η κοινωνία. Κι έτσι, τρομοκράτησε τους πολίτες, προσπάθησε πολλές φορές να σπάσει το ηθικό του λαού τον οποίο κυβέρνησε.
Ο κ. Σαμαράς, ήταν ο πρώτος πολιτικός σε όλη την Ευρώπη που εν μέσω προεκλογικής περιόδου στην Ελλάδα μίλησε για Grexit.
Ζητά την ψήφο τρομοκρατημένων πολιτών και όχι ελεύθερα σκεπτόμενων.
Ο Αντώνης Σαμαράς, ο Έλληνας πρωθυπουργός, ήταν ένας κακός καπετάνιος στην πιο φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Δίπλα του, ηγετικά στελέχη της ακροδεξιάς στην Ελλάδα: Βορίδης, Γεωργιάδης, Μπαλτάκος ήταν και είναι οι πιο στενοί συνεργάτες του.
Σε αυτό το σενάριο που έχω στο μυαλό μου, ο λαός με την ψήφο του “σκοτώνει” τον Σαμαρά. Μαζί του, θα δεχθεί πλήγμα η λαϊκιστική ακροδεξιά του νεοφιλελεύθερου αδιεξόδου που κυβέρνησε μαζί του.
Ο Σαμαράς πρέπει να πεθάνει.
Είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Το εκλογικό κουτσούρεμα της ΝΔ, ο περαιτέρω περιορισμός της δύναμης του ΠΑΣΟΚ θα ταρακουνήσει τα θεμέλια σχέσεων εξάρτησης, διαπλοκής οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, που παράγουν διαφθορά και σήψη και διαβρώνουν τη δημοκρατική λειτουργία στον πιο ουσιαστικό πυλώνα της: στην καθημερινότητα των πολιτών. Εκεί δηλαδή όπου το φυσιολογικό σήμερα είναι να τιμωρούνται όσοι ανυπάκουοι διαπιστώνουν τα αυτονόητα και αντιστέκονται… Τέτοια η στρέβλωση.
Η παγιωμένη αντίληψη ότι «όποιος δεν ακούει, δε βλέπει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια» πρέπει να αλλάξει.
Δίχως τον Σαμαρά πολιτικά “νεκρό” , αυτή η τόσο αναγκαία αλλαγή για την επάνοδο της ελπίδας και της προοπτικής δε μπορεί να φθάσει.
Το όπλο που θα σκοτώσει αυτόν και τις πολιτικές λιτότητας, που θα θέσει στο περιθώριο σχέσεις εξάρτησης που παράγουν υποτέλεια από κέντρα εντός και εκτός της χώρας, είναι η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και η ενδυνάμωση των φωνών που στάθηκαν σταθερά ενάντια στις πολιτικές λιτότητας.
Ο Σαμαράς πρέπει να πεθάνει.
Κι ο θάνατος του μπορεί να έρθει μόνο μέσω της δημοκρατικής διαδικασίας: με την ψήφο του λαού.
Αλλά η αλλαγή για να στεριώσει θέλει τους πολίτες ενεργούς, στους δρόμους, έτοιμους να δώσουν νέους αγώνες.
Οι εκλογές θα είναι το τέλος μίας περιόδου. Και η αρχή νέων αγώνων.
Γιάννης Αγγελάκης