Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος I.J.F.
Οι Έλληνες έχουν υποφέρει πολλά, τα τελευταία χρόνια. Η πτώχευση, η οικονομική εξασθένηση των νοικοκυριών είναι ασφαλώς το πρώτο που έρχεται στον νου. Αλλά σταδιακά αντιλαμβανόμαστε ότι τα χειρότερα βάσανα ακολουθούν αυτήν τη διαρκή απειλή πενίας. Είναι η ανασφάλεια, η αδυναμία να προγραμματίσεις στοιχειωδώς τον βίο, η αδυναμία να προστατεύσεις τα ευπαθή άτομα του περιβάλλοντός σου, η αίσθηση ότι η αξιοπρέπεια συρρικνώνεται ή στην καλύτερη περίπτωση μετασχηματίζεται, ο φόβος για το μέλλον.
Ο φόβος είναι το χειρότερο μαρτύριο και ο χειρότερος σύμβουλος για ένα πλήθος ανθρώπων που υποφέρουν χωρίς να έχουν καταλάβει ακόμη πού έφταιξαν οι ίδιοι. Ο φόβος τρώει τα σωθικά των ανίσχυρων θυμάτων της κρίσης, παγώνει τον νου, τα βυθίζει στην απελπισία και την αυτοϋποτίμηση, τα βυθίζει στη μοιρολατρία ο ίδιος φόβος παραλύει τις εναπομένουσες δυνάμεις, δεν τις αφήνει να εκδιπλωθούν για να ανασχέσουν και να ανασυγκροτήσουν. Ο φόβος λοιπόν. Αυτός πρέπει πρώτος να νικηθεί.
Είναι προφανές άρα ότι οι διασπορείς απειλών και προφητειών, οι σπορείς εκφοβισμού, πλήττουν ευθέως, ενσυνείδητα τους ήδη πληγωμένους και έμφοβους συμπολίτες τους, τρομοκρατούν την κοινωνία. Δεν μιλάμε για τον αναλυτή ή τον υπεύθυνο πολιτικό, που καταγράφουν τα πράγματι δυσμενή δεδομένα και εκτιμούν τις δυσκολίες διότι η πραγματιστική ανάγνωση της δυσχερούς πραγματικότητας είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα για την λυσιτελή αντιμετώπισή της• δηγεί σε αγώνα, όχι σε πανικό και παραίτηση.
Μιλάμε για τους ανεύθυνους δημαγωγούς, τους τηλευαγγελιστές, τυχάρπαστους λαϊκιστές, κατ’ επάγγελμα αριβίστες και πρόθυμους για όλα, που απαντούν στην αγωνία των συνανθρώπων τους με τρομολάγνες προφητείες. Ας μην τους ακούμε τέτοιους κήρυκες, ας τους δούμε μόνο στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που αγωνίζεται να σταθεί όρθια, και θα τους δούμε τότε περιττούς και ανωφελείς, όπως και τον φόβο που εξαπολύουν.
Ολόκληρη η σειρά γεγονότων κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές, δείχνει ότι η δημοκρατία στην Ε.Ε. έχει πεθάνει και έχει αντικατασταθεί με έναν τύπο Φεουδαρχίας.
Γνωρίζουμε ότι μέχρι τώρα οι κύριες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η δεξιά και οι σοσιαλδημοκράτες, ήταν και είναι υπό πλήρη έλεγχο από την οικονομική ολιγαρχία των εταιρικών συμφερόντων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα πίστεψε ότι θα μπορούσε για παράδειγμα να πάρει πίσω το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας από τους εκλεγμένους θεσμούς, ανακάλυψαν, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ότι η πολιτική εξουσία στην Ε.Ε. είναι ανύπαρκτη, και ότι το Ευρωκοινοβούλιο είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο μέσα σε ένα ισχυρό δίκτυο που αποτελείται από πολιτικούς μαριονέτες και τεχνοκράτες.
Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του πειράματος στην Ελλάδα θα ανακαλύψουν και πάλι προβλήματα σε άλλες χώρες, ώστε να τους αναγκάσουν να ακολουθήσουν το ελληνικό πείραμα, με αφανισμό των οικονομιών τους.
Μπορεί στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ να υπέστη μια ήττα, αλλά η οικονομική ευρωπαϊκή ολιγαρχία έχει εκτεθεί ανεπανάληπτα.
Το επόμενο κρίσιμο πεδίο μάχης: Οι εκλογές στην Πορτογαλία , την Ισπανία και οι εκλογές που ανακοινώθηκαν στην Ελλάδα.
Είμαι μια καλή ευκαιρία για τους πολίτες αυτών των κρατών να απαλλαγούν από το παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
