Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος I.J.F.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ
Το ζήτημα της προέλευσης του Ευρωστρατού πρέπει να αναφερθεί στο πλαίσιο των προσπαθειών της Ε.Ε. να διαμορφώσει τις δικές της στρατιωτικές δυνάμεις ώστε να μπορεί να επεμβαίνει σε περιοχές με ακτίνα δράσης 7.000 χλμ περιμετρικά των Βρυξελών.
Η επίκληση των ευρωπαϊκών αξιών από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ χρησιμοποιείται για να επαναπροωθηθεί η ιδέα της δημιουργίας «Ευρωστρατού», ο οποίος όπως αναφέρει θα στείλει και το ανάλογο μήνυμα στη Ρωσία. Σε μια περίοδο όπου η ενιαία οικονομική πολιτική, στηριγμένη στο νεοφιλελεύθερο δόγμα, έχει οδηγήσει σε κοινωνικό πισωγύρισμα προς όφελος των μονοπωλίων και των ηγεμονικών δυνάμεων, ο πρόεδρος της Κομισιόν θέτει ξανά στο τραπέζι τη θέση για ενιαίο στρατό της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς όφελος ασφαλώς του στρατιωτικο- βιομηχανικού κατεστημένου.
Ήδη με βάση τη συνθήκη της Λισαβόνας, την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και άμυνας προωθείται ο συντονισμός της Ε.Ε. και των στρατιωτικών της σωμάτων με το ΝΑΤΟ και η αλληλοσυμπλήρωσή τους.
Η εντεινόμενη στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων, η επιθετικότητα ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ στην Ανατολική Ευρώπη και αλλού επιχειρείται επανειλημμένα να συγκαλυφθεί πίσω από μια νεφελώδη προπαγάνδα περί προάσπισης των λεγόμενων ευρωπαϊκών αξιών. Αποκρύβουν ότι η ΕΕ ήδη έχει τεράστιες στρατιωτικές ικανότητες στη διάθεση της, όπως ομάδες μάχης, ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ των λαών ετησίως, διεξάγει στρατιωτικές αποστολές εκτός Ευρώπης. Όλα αυτά από κοινού με το ΝΑΤΟ. Πρόκειται για την ίδια εξωτερική και αμυντική πολιτική που οξύνει τη διεθνή κατάσταση και απειλεί διαρκώς την ειρήνη, ενώ ανέχεται και ενθαρρύνει τις προκλήσεις για παράδειγμα στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν αμφισβητεί το ΝΑΤΟ αλλά θεσμοποιεί τη συνεργασία μαζί του.
Το Βερολίνο υποδέχθηκε θερμά την πρόταση Γιούνκερ για την δημιουργία Ευρωπαϊκού στρατού διότι η ΕΕ την οποία αυτή την στιγμή κουμαντάρει θα αποδεσμευτεί από τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Παράλληλα θα ενισχύσει τις στρατιωτικές βιομηχανίες της χώρας.
Εκτός από τον απόλυτο έλεγχο που θα ασκούν στην ΕΕ, με αυτή την δημιουργία βλέπουν μεγάλες οικονομικές ευκαιρίες.
Ο σχεδιασμός που είχαν από την αρχή φάνηκε καθαρά. Ο στρατός πέρα από τα οικονομικά οφέλη που θα αποκομίσει η Γερμανία θα ασκεί και τον έλεγχο εντός της ΕΕ, εφ όσον η δράση του θα είναι διαφορετική από αυτή του ΝΑΤΟ.
Στο σύνολο κορυφής της Νίκαιας οι Ευρωπαίοι ουσιαστικά αποδέχτηκαν ότι τον κύριο λόγο για την ευρωπαϊκή άμυνα το ΝΑΤΟ θα έχει μέσω των υποδομών του.
Συμφωνήθηκε ότι όταν το ΝΑΤΟ δεν επιθυμεί να ασχοληθεί με περιφερειακές κρίσεις να ασχολείται η ευρωπαϊκή ένωση.
Επομένως ο Ευρωστρατός δεν αποτελεί δύναμη προστασίας των ευρωπαϊκών συνόρων, όπως με βάση του καταστατικού του το ΝΑΤΟ.
Με απόφαση – νόμο των Βρυξελλών η Ε.Ε. έχει δικαίωμα εισβολής και καταστολής, σε περίπτωση που διαπιστώσει η ίδια (δηλαδή το “διευθυντήριο” των ανωνύμων συμφερόντων πολυεθνικών) πως απειλούνται τα συμφέροντά της.
Πού θα εισβάλει η Ε.Ε. στρατιωτικά και θα καταστέλλει κινητοποιήσεις πολιτών; Μα, στα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των οποίων τη γνώμη δεν θα λαμβάνει υπόψιν, αφού θα έχει τη δυνατότητα εισβολής και επιβολής στρατιωτικών μέσων (δηλαδή πολέμου και θανάτου πολιτών) χωρίς να αιτηθεί κάτι τέτοιο η κυβέρνηση της χώρας που “αποσταθεροποιείται”…! (ενδεχομένως η συγκεκριμένη απόφαση να είναι και η κύρια αιτία ασκήσεων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων για μάχες πόλεων και καταστολή εξεγέρσεων πολιτών…).
ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΣΤΗΝ… ΚΟΙΝΗ «ΑΜΥΝΑ»
Η ανάπτυξη αυτόνομων στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΕΕ και η προοπτική της διαμόρφωσης ενός μόνιμου ευρωενωσιακού στρατού αποτελούν μια υπόθεση που κινείται εδώ και δεκαετίες παράλληλα με την πορεία σφυρηλάτησης της κοινής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, όπως αυτή γεννήθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992.
Εφτά χρόνια αργότερα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Κολωνίας υπήρξε κομβικό γιατί επικύρωσε όσα είχαν προαποφασίσει νωρίτερα οι ηγέτες της Γαλλίας και της Αγγλίας, Σιράκ και Μπλερ αντίστοιχα: «η Ένωση πρέπει να έχει τη δυνατότητα για αυτόνομη δράση υποστηριζόμενη από αξιόπιστες στρατιωτικές δυνάμεις, τα μέσα για να αποφασίζει να τις χρησιμοποιεί και την ετοιμότητα να το κάνει…».
Η ΕΕ πάντως διαθέτει ήδη πανίσχυρες δυνάμεις ταχείας αντίδρασης (Euroforces) που είναι συγκροτημένες από τα ισχυρά κράτη-μέλη όπως τα χερσαία σώματα Eurofor και Eurocorps, η ναυτική Εuromarfor και η Ευρωπαϊκή Ομάδα Αεροπορίας.
Το 2004 όμως, τα κράτη-μέλη της ΕΕ προχώρησαν στη δημιουργία δεκατριών Battle Groups (Ομάδες Μάχης), στρατιωτικών σχηματισμών υψηλής ετοιμότητας, με προσωπικό 1500 ατόμων το καθένα, τα οποία εντός 10 ημερών μπορούν να αναπτυχθούν οπουδήποτε στον πλανήτη και να διεξάγουν επιχειρήσεις μέχρι 30 ημερών, ή εκ περιτροπής μέχρι 120. Δύο Battle Groups βρίσκονται διαρκώς σε επιφυλακή ενώ αλληλοσυμπληρώνονται με τη ΝΑΤΟική Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης.
Κύπρος, Ελλάδα, Βουλγαρία και Ρουμανία συμμετέχουν στο Battle Group HELBROC, (συνεισφέρει δυνάμεις και η Ουκρανία) το οποίο θα ξανατεθεί σε επιφυλακή το 2016. Ενδεικτικό των κινδύνων που εγκυμονούνται σήμερα στην Ευρώπη είναι το γεγονός ότι από την αρχή του 2015, σε επιφυλακή έχει τεθεί το Nordic Battlegroup που απαρτίζεται από δυνάμεις της Σουηδίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας, Λιθουανίας και Νορβηγία, δηλαδή από τις γειτονικές χώρες της Ρωσίας.
Ακόμα κι αν δεν έχει δημιουργηθεί τυπικά ένας μόνιμος ευρωστρατός, η ΕΕ αναπτύσσει τα τελευταία 15 χρόνια μια φοβερή στρατιωτική δράση. Από το 2002, η ΕΕ έχει επέμβει στρατιωτικά/πολιτικά πάνω από είκοσι φορές σε τρεις ηπείρους αναπτύσσοντας συνολικά 80.000 προσωπικό, με κόστος δισεκατομμυρίων ευρώ. Άλλες 16 τέτοιες αποστολές διεξάγονται σήμερα, από τις οποίες οι πέντε είναι αμιγώς στρατιωτικές (Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μάλι, δύο στη Σομαλία, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία). Πιο πρόσφατη είναι η αστυνομική ευρωαποστολή στην Ουκρανία η οποία θα αναλάβει τη «μεταρρύθμιση της ασφάλειας και της αστυνομίας» της χώρας.
Αν και η ιδέα σύστασης ευρωστρατού εμπεριέχεται στη συνθήκη της Λισσαβώνας που τέθηκε σε ισχύ το 2009, η Γερμανία παραμένει διαχρονικά ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της. Τον περασμένο μήνα, η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν επανέλαβε πως η σύσταση ενός στρατού της Ε.Ε. παραμένει “μακροπρόθεσμος στόχος” της Γερμανίας – μακροπρόθεσμος μεν, αλλά πάντα “στόχος”… Η υποστήριξη του Βερολίνου στην ιδέα του ευρωστρατού επαναδιατυπώνεται σε μια στιγμή που εγκαινιάζεται ο στρατιωτικός επανεξοπλισμός της Γερμανίας. Έξι πλοία πολλαπλών ρόλων με πλήρωμα εκατό μελών το καθένα παρήγγειλε το γερμανικό Ναυτικό, ενώ στα σχέδια περιλαμβάνεται και η απόκτηση ενός νέου συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας. Η συγκυρία γεννά αναπόφευκτα συνειρμούς για γερμανικές φιλοδοξίες ισχύος και στον τομέα της Άμυνας – και ο ευρωστρατός θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για κάτι τέτοιο.
ΤΟ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ!
Στην έδρα της 71ης αερομεταφερόμενης ταξιαρχίας στη Νέα Σάντα Κιλκίς διεξήχθη η διακλαδική πολυεθνική στρατιωτική άσκηση «ΤΑΛΩΣ 13» του «Σχηματισμού Μάχης HELBROC» της Ε.Ε. με επικεφαλής την Ελλάδα και συμμετέχουσες χώρες την Βουλγαρία, την Ρουμανία και την Κύπρο. Ο Σχηματισμός Μάχης HELBROC θα μπορεί να αναλαμβάνει, επιχειρήσεις αντιμετώπισης κρίσεων και ειδικότερα επιχειρήσεις παροχής Ανθρωπιστικής βοήθειας (Humanitarian Assistance) και Εκκένωσης Άμαχου πληθυσμού (Evacuational Operations).
Προβάλλοντας λοιπόν τα γνωστά επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Βαλκάνια-Λίβανο-Αφρική, περί «παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας» και «προστασίας του άμαχου πληθυσμού», η ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ αποκαλύπτει ότι σκοπός της άσκησης ήταν «η προετοιμασία αξιολόγησης – πιστοποίησης του σχηματισμού ενόψει της διάθεσής του στην ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014». Ο σχηματισμός θα μπορεί να αναπτύσσεται σε παγκόσμιο επίπεδο, «πάντα» κατόπιν απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης και στο πλαίσιο απόφασης του ΟΗΕ. Αντίστοιχους Σχηματισμούς συγκροτούν και άλλες χώρες της ΕΕ.
Η άσκηση διεξήχθη από 8 έως 18 Οκτωβρίου 2013 με σκοπό την προετοιμασία αξιολόγησης – πιστοποίησης του σχηματισμού που θα ακολουθήσει. Σύμφωνα με το σενάριο της άσκησης η ύπαρξη κάποιας μειονότητας σε μία χώρα και η διεκδίκηση ανεξαρτησίας από «ομάδες ατάκτων», γίνεται αιτία πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ δύο γειτονικών χωρών, που ακολουθείται από παρέμβαση της «διεθνούς κοινότητας». Στο πλαίσιο αυτό, οι δυνάμεις της HELBROC, με σκοπό την επίβλεψη κατάπαυσης πυρός που έχει επιτευχθεί, την προστασία Ευρωπαίων πολιτών, την επίβλεψη διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας και την προστασία αμάχων. Σας θυμίζει μήπως όσα βίωσαν σχετικά πρόσφατα οι λαοί των Βαλκανίων;
Η επιχείρηση «Άρτεμις» (2003), που έλαβε χώρα στην περιοχή Ituri (BA του Congo) χωρίς την ανάπτυξη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, απέδειξε ότι οι προτάσεις που διαμορφώθηκαν το 1999 ήταν υλοποιήσιμες: μόλις 3 εβδομάδες χώρισαν την πολιτική απόφαση από την έναρξη της στρατιωτικής, την Initial Operational Capability (IOC).
Τον Ιούνιο του 2004, η ΕΕ κάνει ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Στο στρατιωτικό προσωπικό της ΕΕ(EU Military Staff ,EUMS) ανατίθεται από την στρατιωτική επιτροπή( Military Comity, EUMC) να αναπτύξει ένα σχέδιο για την Μονάδα Μάχης της ΕΕ(European Union Battle Group), βασιζόμενο σε ένα έγγραφο που ανέπτυξαν η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία και η Γαλλία. Στόχος είναι να διαθέτει μέσα στο 2010 μια καλά εκπαιδευμένη μονάδα 1500 στρατιωτών σε ετοιμότητα, συμπεριλαμβανόμενου του εντοπισμού των κατάλληλων στρατηγικών αερογεφυρών, τη βιωσιμότητά τους και τη μεταβίβαση πόρων να τις υποστηρίξουν. Οι μονάδες αυτές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν άμεσα, εκτός Ευρώπης, προς όλες τις κατευθύνσεις, και να φέρουν τη σταθερότητα μέχρις ότου οι απαραίτητες στρατιωτικές δυνάμεις, οι ένοπλες δυνάμεις του ΟΗΕ ή άλλων οργανισμών, είναι σε θέση να τις αντικαταστήσουν.
Τα μεγαλύτερα κράτη-μέλη θα συμβάλλουν με τις δικές τους ανεξάρτητες Μονάδες, ενώ τα μικρότερα αναμένεται να σχηματίσουν κοινές, καθεμία από τις οποίες θα έχει την «ηγέτιδα χώρα», που θα διοικεί την επιχείρηση. Σε κάθε μονάδα χορηγείται μια έδρα για τις επιχειρήσεις της (“Operational Headquarter“, OHQ). Μια ήδη υπάρχουσα σε εθνικό επίπεδο συμπληρώνεται από μέλη άλλων κρατών-μελών ώστε να μπορεί να σχεδιάζει και να διοικεί μια επιχείρηση της ΕΕ.
Η δημιουργία ενός μόνιμου ευρωστρατού βρίσκει απέναντι της τα κομμουνιστικά και αριστερά κόμματα, τα φιλειρηνικά κινήματα της ηπείρου. Διχάζει όμως -επί του παρόντος- και τις ηγεσίες της ΕΕ οι οποίες βέβαια τοποθετούνται στο ζήτημα με κριτήρια της αντίπερα ταξικής όχθης. Όπως και στην περίπτωση του κοινού νομίσματος, το θέμα της κοινής άμυνας διασταυρώνεται με τους ανταγωνισμούς που υπάρχουν στο εσωτερικό της ίδιας της ΕΕ και τα συμφέροντα ηγετικών κρατών με άλλα κέντρα του πλανήτη (π.χ. σχέσεις Βρετανίας-ΗΠΑ). Η ανάγκη για μόνιμο ευρωστρατό, όπως και παλαιότερα η δημιουργία της ευρωζώνης, προκύπτει ως έκφραση του χαρακτήρα της ΕΕ η οποία θεμελιώθηκε στους νόμους της αγοράς και του καπιταλιστικού κέρδους.
Είναι λοιπόν φανερό ότι η στρατιωτικοποίηση και ο επεμβατισμός της ΕΕ δεν είναι προσωπικές ιδέες του όποιου Γιούνκερ. Άλλωστε, από το 2007, η ηγέτιδα της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, είχε προβεί σε …τροχιοδεικτικές δηλώσεις: «Μετά το κοινό νόμισμα, ίσως θα τολμήσουμε να προχωρήσουμε σε περαιτέρω βήματα, όπως για παράδειγμα σε ένα ευρωπαϊκό στρατό».
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Στην μνημονιακή Ελλάδα ζητήθηκε η παρέμβαση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων για την αντιμετώπιση εσωτερικών κινδύνων ώστε να μεταβάλλουν τον ρόλο τους και να κινηθούν πέρα από τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας και του θεσμικού τους ρόλου.
Το συγκεκριμένο θέμα το 2008 (Δεκέμβριος) και με αφορμή το κάψιμο της Marfim. Πολιτικοί δεν δίστασαν με πολιτικές «παρεμβάσεις» και «πιέσεις» προκειμένου οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων να μεταβάλλουν τον θεσμικό ρόλο του ελληνικού στρατού.
Ο πολύ καλός και εγνωσμένου κύρους, εξειδικευμένος σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, δημοσιογράφος Πάρις Καρβουνόπουλος, έρχεται να θέσει την σκληρή πραγματικότητα που με υπαιτιότητα ελλήνων πολιτικών λίγο έλειψε να οδηγήσει την χώρα σε καταστάσεις μακράν της δημοκρατίας και μακράν οποιασδήποτε συνταγματικής νομιμότητας.
Γράφει, λοιπόν, ο Πάρις Καρβουνόπουλος:
«Το θέμα της χρήσης στρατιωτικών δυνάμεων για “θέματα εσωτερικής ασφάλειας” δεν έχει να κάνει πλέον με “δημοσιογραφικές πληροφορίες”, “υπερβολές” ή “φαντασιώσεις”. Δύο Επίτιμοι Αρχηγοί Γενικών Επιτελείων καθ’ όλα αξιοσέβαστοι, ο ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης και ο στρατηγός Κωνσταντίνος Γκίνης δημόσια επιβεβαίωσαν ότι τους ζητήθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας τους ως ΑΓΕΝ και Α/ΓΕΣ να χρησιμοποιήσουν στρατιωτικό προσωπικό σε ρόλο αστυνομίας για “εσωτερικά θέματα ασφαλείας”!
Ο Επίτιμος Α/ΓΕΝ Κοσμάς Χρηστίδης είχε αποκαλύψει ότι υπήρξαν τρεις περιπτώσεις που του ζητήθηκε κάτι τέτοιο. Και στις τρεις αρνήθηκε ή το απέφυγε.
Ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Κωνσταντίνος Γκίνης είπε επίσης ότι αντιμετώπισε το ίδιο ζήτημα μία φορά. Αρνήθηκε κατηγορηματικά εξηγώντας ότι αυτά είναι εκτός της αποστολής του Στρατού.
Θα ευαισθητοποιηθεί κάποιος για να μάθουμε επισήμως ποιοι έθεσαν αυτά τα τελείως παράνομα αιτήματα;
Σε ποιες περιπτώσεις ζητήθηκε η συνδρομή των Ενόπλων Δυνάμεων και εναντίον ποιου “εσωτερικού εχθρού”;
Από ποιόν έφθασε το αίτημα στους δύο Αρχηγούς;
Ποιος διανοήθηκε να θέσει τέτοια “αιτήματα” που είναι ενάντια στο Σύνταγμα και τους Νόμους;
Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να επικαλεστούμε τις δημοσιογραφικές πληροφορίες και να γράψουμε εκτιμήσεις. Είναι νομίζουμε ώρα η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ να διερευνήσει με υπευθυνότητα τα όσα δυο αξιοσέβαστοι σ’ όλο του στράτευμα Αρχηγοί είπαν.
Οποιαδήποτε υπεκφυγή απλά θα μεγαλοποιήσει το ζήτημα επιτρέποντας στον καθένα να συγγράφει τα δικά του σενάρια.
Συνεπώς είναι υποχρέωση της σημερινης πολιτικής ηγεσίας, η οποία συμμετέχει και στηρίζει μια κυβέρνηση συνεργασίας να διερευνήσει ποιοι και γιατί μετέφεραν τέτοια “αιτήματα” στους Αρχηγούς.
Η χρονική περίοδος που υπηρέτησαν είναι γνωστή άρα δεν είναι δύσκολη υπόθεση. Αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.
Πρόβλεψη; Δεν θα μπορέσει να “αγγίξει” κανείς το θέμα… Το οποίο όμως θα παραμείνει ανοιχτό.»
Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να εμπλέκονται χωρίς κανένα νομικό πρόβλημα ή συνταγματικό κώλυμα σε αποστολές εσωτερικής ασφάλειας εδώ και 12 χρόνια, αρχικά με την ψήφιση σχετικού νόμου το 2000 και συνεχεία με την έγκριση του κειμένου «Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης» από το ΚΥΣΕΑ που συνεδρίασε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011 και ενσωμάτωνε την αντιμετώπιση «εσωτερικών απειλών» στα καθήκοντα αντιμετώπισης απειλών εναντίον της χώρας.
Και όσο και αν κάποιοι κρύβουν τα κείμενα της Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης του 2001 που βασίστηκε σε νομολογία του 2000, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πλήρες θεσμικό πλαίσιο για εμπλοκή των ΕΔ σε αποστολές εσωτερικής ασφάλειας και το μόνο ερώτημα είναι πότε θα δούμε μια τέτοια πρεμιέρα.
Το κείμενο της «Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης» δόθηκε στη δημοσιότητα στις 2/10/01 και περιλαμβάνει συγκεκριμένο ορισμό των νέων καθηκόντων των ΕΔ: «Ως ασύμμετρες απειλές ορίζονται οι προσπάθειες εκείνες υπονόμευσης της ισχύος ενός αντιπάλου, οι οποίες στηρίζονται στην εκμετάλλευση των αδυναμιών του με χρήση μέσων που διαφέρουν σημαντικά από τον συνήθη τρόπο διεξαγωγής επιχειρήσεων του αντιπάλου» .κι ως τέτοιο παράδειγμα «ασύμμετρης απειλής» αναφέρεται «μια σύγκρουση», γενικά, όπου «από τη μία βρίσκεται ένα οργανωμένο κράτος και από την άλλη έχουμε “ομάδες” συμφερόντων» . «Ομάδες συμφερόντων» που απαρτίζονται, προφανώς, από εξτρεμιστές στο εσωτερικό της χώρας.
Αναλυτικότερη είναι η απαρίθμηση, στο ίδιο ντοκουμέντο, «των βασικότερων μορφών ασύμμετρης απειλής» που αντιμετωπίζει η χώρα μας: «διεθνής τρομοκρατία», «όπλα μαζικής καταστροφής», «διεθνές οργανωμένο έγκλημα», «εμπόριο ναρκωτικών», «διαφθορά» και «λαθρομετανάστευση». Η τελευταία, εκτός από «εισβολή προσφύγων από βαλκανικές χώρες», συνεπάγεται και τον πρόσθετο «κίνδυνο» της «διασποράς μουσουλμανικών θυλάκων στα βόρεια σύνορα με απροσδιόριστες απειλές»
Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 οι ΕΔ έλαβαν «το βάπτισμα του πυρός» στα νέα τους καθήκοντα: Το υπουργείο Εθνικής Αμύνης διέθεσε ειδικές δυνάμεις, οι οποίες εκπαιδεύτηκαν κατάλληλα και ανέλαβαν τη φύλαξη σημαντικών υποδομών και εγκαταστάσεων και την αστυνόμευση χώρων. Αλλά, η ενισχυτική παρουσία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας προβλέπεται ήδη και νομικά κατά βάση από το άρθρο 5 του Ν.2833/2000 και το Π.Δ. 63/2001, με έγκαιρο προσδιορισμό του έργου τους, είτε ως αυτοτελώς ενεργουσών (ανάθεση διακριτών – αυτοτελών αποστολών), είτε με ανάθεση αποστολών, οι οποίες επιβάλλουν διάθεση προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων.
Μέχρι τώρα η δύναμη του Ευρωστρατού αποτελείται από «Battlegroups» (Σχηματισμοί Μάχης), όπου διατίθενται δυνάμεις από τις χώρες – μέλη της ΕΕ, όποτε τους ζητηθεί και ανάλογα με τη φύση της «αποστολής». Π.χ. οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις έχουν σε ετοιμότητα ένα Λόχο Πεζοναυτών και ένα Αρματαγωγό για τον ευρωενωσιακό Σχηματισμό Μάχης EUABG (European Union Amphibious Battlegroup), όπως επίσης ένα αερομεταφερόμενο Τάγμα Πεζικού και άλλα τμήματα του Στρατού Ξηράς για το Σχηματισμό Μάχης HELBROC.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΕΥΡΩΠΗ;
Η παρουσία του Ευρωπαϊκού Στρατού στα σύνορά μας θα οδηγούσε την Ε.Ε. να παρέμβει ενεργά στην οριστική επίλυση των προβλημάτων μας με την γείτονα χώρα προστατεύοντας τα νέα διευρυμένα Ευρωπαϊκά συμφέροντα που θα μας περιλαμβάνουν. Θα αποτελούσε ένα μήνυμα προς την Τουρκία ότι μια επίθεση στην Ελλάδα θα σήμαινε επίθεση στην Ε.Ε;
Στην Ελλάδα, το ζήτημα της σύστασης του ευρωστρατού έχει προκαλέσει διχογνωμία στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Από τη μία πλευρά, ΣΥΡΙΖΑ και Ποτάμι αντιμετωπίζουν την πρόταση Γιούνκερ με σκεπτικισμό, ενώ πιο θετικοί αλλά υπό όρους είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ως βασικό σημείο αντιπαράθεσης το Κυπριακό λόγω της εμπλοκής της Τουρκίας στη συγκρότηση του ευρωστρατού. «Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οραματίζεται έναν ευρωπαϊκό στρατό για να στείλει μήνυμα στη Ρωσσία ότι “μιλάμε σοβαρά όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των ευρωπαϊκών αξιών”, υπονοώντας προφανώς την ουκρανική κρίση. Μάλλον του διαφεύγει ότι υπάρχει κράτος-μέλος της Ένωσης (Κύπρος), ένα μέρος του εδάφους του οποίου τελεί υπό ξένη (τουρκική) κατοχή εδώ και δεκαετίες, χωρίς κανείς να συγκινείται. Φαίνεται πως η ευαισθησία των ευρωπαϊκών ελίτ για την προάσπιση των αξιών τους είναι επιλεκτική και μάλιστα ισχυρή όταν πρόκειται για τρίτα κράτη (Ρωσσία-Ουκρανία) και ασθενής όταν πρόκειται για τα του οίκου τους (Κύπρος)», δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος. Από την πλευρά του, ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού, Μιλτιάδης Κύρκος έθεσε θέμα υπέρογκων αμυντικών δαπανών, τονίζοντας πως «η δύναμη της Ευρώπης δεν είναι οι μεραρχίες που θα μπορούσε να συγκροτήσει αλλά το πολιτικό και οικονομικό της μέγεθος. Και πριν αρχίσουμε να σκορπάμε δις για εξοπλισμούς ας δούμε πως θα κάνουμε τις ευρωπαϊκές διπλωματικές κινήσεις μας οργανωμένα, έγκαιρα και με συνέπεια. Τότε θα καταλάβουμε πως δεν μας λείπει ο στρατός αλλά η πολιτική».
ΔΕΚΑΗΜΕΡΗ ΑΣΚΗΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ (crowd control). Αναφορά στον ιστοχώρο του γερμανικού στρατεύματος.
Πρόκειται για 10ημερη άσκηση καταστολής Πλήθους του γερμανικού στρατού που είχε ως σενάριο την εισβολή σε άλλη χώρα για να επιβληθεί «ο Νόμος και η Τάξη» του αστικού κατεστημένου, πατάσσοντας την εκρηκτική κοινωνική αντίδραση που είχε μεταξελιχθεί σε κοινωνική εξέγερση. Μάλιστα, η επέμβαση αυτή προβλέπει την αντιμετώπιση του σεναρίου αδυναμίας ή άρνησης των εθνικών στρατιωτικών δυνάμεων να αντιμετωπίσουν την «έκτακτη ανάγκη».
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, στην άσκηση έλαβαν μέρος 3500 μέλη του γερμανικού στρατού και 700 οχήματα, μαζί με εναέρια μέσα. Σημειώνεται η χρήση ειδικών αερίων που προκαλούν περιορισμένη παράλυση ή αδυναμία. Μάλιστα, η άσκηση εκτελέστηκε σε μια μίνι-πόλη που έχει κατασκευαστεί κοντά στο Αμβούργο ώστε να εκπαιδεύονται οι στρατιωτικές δυνάμεις σε επιχειρήσεις κατά δυνάμεων που δίνουν μάχες μέσα σε πόλεις, αλλά και ενάντια σε κοινωνικές εξεγέρσεις.
Το όλο θέμα παρουσιάστηκε από αναλυτές με τη γνωστή οπτική της «εξάρτησης-υποτέλειας-γερμανικής κατοχής», αποκρύπτοντας ότι τα σενάρια αυτά αποτελούν επίσημα δόγματα άμυνας-ασφάλειας των εθνικών αστικών στρατών και των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, ότι από την 1-1-2014 ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ αναλαμβάνει ακριβώς τέτοιου είδους επιχειρήσεις σε μια ακτίνα δράσης 6000 χλμ. από τις Βρυξέλες, ενώ αυτό είναι και το αντικείμενο της Συνόδου των ΥΕΘΑ των χωρών της Ε.Ε., το Δεκέμβριο, που θα κατάλήξουν στην Κοινή Πολιτική Άμυνας-Ασφάλειας της Ευρωπαικής Ένωσης.
Πλέον αποκαλύπτεται ότι οι ευρωπαικές αστικές τάξεις είναι αποφασισμένες να επιβάλλουν με κάθε τρόπο τη δουλοποίηση της εργατικής τάξης στη Γηραιά Ήπειρο, αποδεχόμενες την είσοδο συμμαχικών τους στρατιωτικών-αστυνομικών δυνάμεων για να καταστείλουν τον εσωτερικό εχθρό- εξεγερμένο εργαζόμενο λαό και από κοινού να επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα σε πλανητικό επίπεδο.
Τέλος μέχρι σήμερα οι Έλληνες φαντάροι αναγκάζονταν να τραγουδούν το εμβατήριο «Περνάει ο στρατός της Ελλάδας φρουρός» από εδώ και μετά και εφόσον υλοποιηθεί η πρόταση Γιούνκερ θα τραγουδούν… «Περνάει ο ευρωστρατός… της Ευρώπης η φρουρός».