Ο Μελιές υπήρξε ένας από τους θεατές που παρακολούθησαν την πρώτη κινηματογραφική προβολή των αδελφών Λιμιέρ στο Παρίσι. Εντυπωσιασμένος από την εφεύρεση, ζήτησε τα δικαιώματα από τον Λουί Λιμιέρ. Εκείνος, προσπάθησε να τον αποθαρρύνει λέγοντας του ότι ο κινηματογράφος είναι μια μόδα που γρήγορα θα ξεπεραστεί. Παρ’ όλα αυτά – πολύ έξυπνα – δεν του πούλησε τα δικαιώματα.
Ο Μελιές αγόρασε τότε μια μηχανή και ξεκίνησε τα πειράματά του. Οι πρώτες του απόπειρες δεν διέφεραν από τις ταινίες των Λιμιέρ, μιας και ήταν καταγραφές της πραγματικότητας. Η ιδέα για το πρώτο κινηματογραφικό εφέ, για το πρώτο «γλίστρημα» στο φανταστικό, ήρθε στον Μελιές εξαιτίας ενός λάθους, όταν ξαφνικά είδε σε μία μπομπίνα του ένα λεωφορείο που είχε φιλμάρει να μεταμορφώνεται σε νεκροφόρα.
Γρήγορα κατάλαβε ότι αυτή η μαγική εικόνα πραγματοποιήθηκε όταν η μηχανή λήψης τράβηξε κατά λάθος, δύο φορές το ίδιο φιλμ, το λεωφορείο και τη νεκροφόρα που συνέπεσε να βρίσκονται στο ίδιο σημείο του κάδρου.
Ο Μελιές, ως ταχυδακτυλουργός που ήταν, γοητεύτηκε αμέσως από το τρικ και άρχισε να χρησιμοποιεί την ίδια την κινηματογραφική μηχανή ως ταχυδακτυλουργικό μέσο. Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να τελειοποιήσει τα εφέ που ονειρευόταν και να γυρίσει την πρώτη του πιο μεγάλη ταινία (15 λεπτά) με υπόθεση, που δεν είναι άλλη από το Ταξίδι στη Σελήνη, μία ποιητική φαντασίωση στη Σελίνη και άλλους πλανήτες με σαφείς αντι-ιμπεριαλιστικές αναφορές βασισμένη στα βιβλία του Βερν και του Γουελς.
[youtube id=”_FrdVdKlxUk” width=”620″ height=”360″]
Μία ταινία που παίχτηκε στα περισσότερα music halls της Ευρώπης και έκανε τεράστια επιτυχία στην Αμερική, όπου οι εταιρείες Edison και Vitagraph τύπωσαν παράνομα νέα νεγκατίφ.
Η τόσο κερδοφόρα καριέρα της ταινίας υπήρξε η αφορμή να ανοίξει ο πρώτος μόνιμος κινηματογράφος σε ένα προάστιο του Λος Άντζελες. Το όνομά του; «Χόλυγουντ».
Μια ευρωπαϊκή ταινία επιστημονικής φαντασίας, λοιπόν, ξεκλειδώνει τα μυστικά μίας νέας βιομηχανίας που έχει την ιδιαιτερότητα να είναι παράλληλα και τέχνη. Η ταινία του Μελιές εκτοξεύεται στο κινηματογραφικό διάστημα για να παραμείνει εκεί, ένα αστέρι που φωτίζει τους γεμάτους διακλαδώσεις με την πραγματικότητα δρόμους της μυθοπλασίας.
Όπως έχει πει ο Γκρίφιθ, στον Μελιές οφείλουμε τα πάντα.
[youtube id=”qBykJbGai6g” width=”620″ height=”360″]
Πηγή: Περιοδικό «ΒΑΒΕΛ