Σύκα μαρμελάδα
Αυτόν τον μήνα τα σύκα αφθονούν. Γίνονται κάθε μέρα. Γι’ αυτό παλιά οι γυναίκες τα μάζευαν καθημερινά. Τώρα μάλλον οι γυναίκες της υπαίθρου, χωρίς να θέλω να τις προσβάλλω, σνομπάρουν αυτές τις δουλειές. Και βλέπεις τα σύκα στρώμα πεσμένα κάτω. Τα ‘καναν λοιπόν παλιά συκοπιταρίδες δηλαδή τα ξέραιναν. Αλλά και μαρμελάδα (που δεν την συνήθιζαν παλιά) είναι θαυμάσια. Όλο βιταμίνες, προστατεύει το παχύ έντερο και βοηθά στην πέψη
Λοιπόν:
Σύκα μαρμελάδα
Πλένομε και ξεφλουδίζομε τα σύκα. Βάζομε τρία μέρη σύκα ένα μέρος, όχι καλά γεμάτο, ζάχαρη και λίγο νερό. Γυρίζομε με ξύλινη κουτάλα έως να δέσει. Γίνεται και με τα φλούδια αλλά να είναι χωρίς μαυριλάδια και βάζομε περισσότερο νερό για να λιώσουν τα φλούδια.
Συκοπιταρίδα
Πλένομε τα σύκα. Τα ανοίγομε. Τα βάζομε σε τάβλα ξύλινη και στον ήλιο περίπου 10 μέρες να ξεραθούν. Τα γυρνάμε απ’ όλες τις μεριές.
Μετά τις δέκα μέρες βράζομε νερό όχι πολύ νερό, βάζομε μέσα μια κουταλιά λάδι, λίγο αλάτι, μάραθα αυτά που είναι τώρα με τα άνθη τους, κλαδιά ρίγανης και βάζομε και βγάζομε αμέσως τα σύκα. Τα τραβάμε με τρυπητή κουτάλα. Τα ξαναβάζομε στην τάβλα, από πάνω ένα τούλι που το τοποθετούμε έτσι που να μην εφάπτεται στα σύκα γιατί οι μύγες όταν εφάπτεται μπορούν και τα λερώνουν. Εγώ βάζω πέτρες από κάτω έτσι που το τούλι να σηκώνεται λίγο πιο πάνω και γύρω – γύρω το στερεώνω μην το πάρει ο αέρας.
Τα στεγνώνομε δύο, τρεις μέρες ακόμα και είναι έτοιμα. Άμα δεν στεγνώσουν καλά σαπίζουν και αν ξεραθούν υπερβολικά δεν έχουν νοστιμάδα.
Τα κολάμε και τα περνάμε σε ξυλάκια και τα φυλάμε με κλαδιά ρίγανης και κλαδιά από μάραθα (ίσως παλιά να μην έβαζαν αυτά τα αρωματικά στα σύκα μόνο για το άρωμα αλλά και για να μην σαπίζουν)
Χυλοπίτες
Πέντε αυγά φρέσκα ημέρας στο κιλό το αλεύρι, δύο κουταλιές στακοβούτυρο, λίγο αλάτι, όσο γάλα (φρέσκο πρόβειο ή κατσίκας ημέρας) σηκώσει για να γίνει ζύμη προς το σκληρό που ν’ ανοίγεται στη μηχανή. Ανοίγομε τις λωρίδες τις τοποθετούμε σε τραπεζομάντηλα να στεγνώσουν χωρίς να ξεραθούν. Τις κόβομε περίπου μια παλάμη τις περνάμε στη μηχανή όπου θέλουμε στο ψιλό ή στο χονδρό και μετά απλώνομε τη χυλοπίτα σε σκιερό μέρος που να αερίζεται καλά, να ξεραθεί μια – δυό μέρες. Την φυλάμε αεροστεγώς κλεισμένη. Θυμάμαι τότε που η μαμά μου την έκοβε με το μαχαίρι. Ψιλή ψιλή σαν σπιρτόξυλο. Τότε όσο πιο ψιλή, τόσο πιο καλή. Χονδρή την έκοβαν φρέσκια όταν είχαν κουρασθεί για να τελειώνουν και την έψηναν αμέσως με το γάλα και ζάχαρη και από πάνω κανέλα. Πολύ νόστιμη κι έτσι.
Γιαούρτι σπιτικό
4 λίτρα γάλα φρέσκο πρόβειο ή αγελαδινό να μην έχει υποστεί παστερίωση, 1 κεσεδάκι γιαούρτι ζωντανό, χωρίς παστερίωση. Αν το γάλα είναι πρόβειο, πρόβειο και το γιαούρτι, αν είναι αγελαδινό, αγελαδινό και το γιαούρτι.
Βράζομε το γάλα μέχρι να φουσκώσει. Το κατεβάζομε, αφήνομε να κρυώσει λίγο ανακατεύοντάς το. Βουτάμε το δάχτυλό μας στο γάλα, μετράμε έως το δέκα και αν αντέξομε τη ζέστη του γάλακτος τότε η θερμοκρασία είναι η κατάλληλη. Σουρόνομε το γάλα σε λεπτή σίτα. Ρίχνομε το γάλα σε καθαρή κατσαρόλα αφαιρώντας δύο φλυτζάντες γάλα. Το ανακατεύομε με το γιαούρτι και το ρίχνομε στο υπόλοιπο γάλα ανακατεύοντας καλά.
Σκεπάζομε την κατσαρόλα με χονδρή πετσέτα και αφήνομε περίπου δέκα ώρες. Καλό είναι να ξεκινάμε την διαδικασία το βράδυ ώστε το πρωί να έχει πήξει το γιαούρτι. Ση συνέχεια βρέχομε ένα τουλπάνι, το στρώνομε σ’ ένα σουρωτό που το έχομε βάλει σε λεκάνη για να μαζέψει τον ορό. Ρίχνομε το γιαούρτι στο τουλπάνι και το σφίγγομε καλά σηκώνοντάς το ψηλά. Το αφήνομε στο ψυγείο για άλλες 5 ώρες να στραγγίξει καλά και το χρησιμοποιούμε. Γίνεται πολύ ωραίο.