ΣπΠριν ένα χρόνο περίπου μια γνωστή μου, καλή κοπέλλα κατά τ’ άλλα, αλλά δεν τα πάει και πολύ καλά με την κουζίνα. Θεωρεί το μαγείρεμα «αστικό κατάλοιπο» μου ‘πε ειρωνικά: «Τι γράφεις συνταγές; Τo internet είναι γεμάτο».
Εγώ πειράχτηκα και της απάντησα: «Η κάθε γυναίκα και άνδρας είτε ο κάθε σεφ, γράφει τις δικές του συνταγές. Και γώ, τις δικές μου τις μαζεύω περίπου 40 χρόνια. Είναι ένα μείγμα Κρητικής κουζίνας και Μικρασιάτικης»
Συνέχισα να γράφω συνταγές και σας ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σας που τις περισσότερες τις έχω μαγειρέψει. Είναι δοκιμασμένες, όπως λέω αστειευόμενη είναι «από σπίτι» όχι του δρόμου
Όμως και μέσα στο internet στο youtube έχω βρει υπέροχες συνταγές από γυναίκες απλές και άνδρες από άλλες περιοχές της Ελλάδας. Και από σέφ. Προτιμώ όμως τις συνταγές τις παραδοσιακές που φτιάχνουν οι καθημερινοί άνθρωποι. Έχω μάθει πολλά περισσότερα πράγματα. Για παράδειγμα στην πάνω Ελλάδα φτιάχνουν φοβερές πίτες. Και μεις φτιάχνομε πίτες αλλά η ειδικότητά μας είναι τα καλτσούνια και οι ατομικές πίτες όπως οι Σφακιανές πίτες οι μαραθόπιτες κ.λπ.
Απ΄ τις γυναίκες – που μέσα στον αποκλεισμό του κορωνοϊού, είναι σα νάμαστε παρέα και ν’ ανταλλάσομε συνταγές – από τις γυναίκες λοιπόν της Πάνω Ελλάδας έμαθα πολύ εύκολα να φτιάχνω σφολιάτα, έμαθα τα μυστικά επιτυχίας της και τις συνταγές για διάφορες πίτες. Αλλά και εδώ στις Σφακιανές πίτες έμαθα τι πρέπει να κάνεις για να μην σκάει η πίτα και βγαίνει έξω η μυζήθρα. Πολύ μαλακό ζυμάρι με σκληρό αλεύρι και πολύ στεγνή μυζήθρα. Βέβαια εδώ στα Χανιά η μυζήθρα είναι η μυζήθρα και ο αθότυρος είναι ο αθότυρος. Γιατί στην υπόλοιπη Κρήτη η μυζήθρα μας λέγεται ξινομυζήθρα και ο αθότυρός μας λέγεται γλυκειά μυζήθρα. Και στην υπόλοιπη Κρήτη με την γλυκειά μυζήθρα δηλαδή με τον αθότυρο φτιάχνουν τα λυχναράκια. Γλυκά, με ζυμάρι σχεδόν όπως τα κουλουράκια και με γέμιση αθότυρο με ζάχαρη αυγό κανέλλα. Εμείς στα Χανιά τα λυχναράκια τα φτιάχναμε παλιά, αλλά όχι γλυκά όπως στην υπόλοιπη Κρήτη. Το ζυμάρι απλό, όπως των καλτσουνιών με γέμιση σκέτη μαλάκα και στον φούρνο. Επίσης τα γλυκά λυχναράκια έχω δει στο youtube τα φτιάχνουν και σε άλλα νησιά του Αιγαίου.
Σήμερα θα σας γράψω πως θα φτιάξετε ωραίες αλατσολιές. Φτιάχνω ωραίες τσακιστές ελιές, ωραίες ξυδολιές και νερατζολιές αλλά δύο φορές που προσπάθησα με την δική μας Χανιώτικη μέθοδο να φτιάξω αλατσολιές δεν μου πέτυχαν. Είτε τους έβαλα πολύ αλάτι και ήταν πολύ αλμυρές, είτε τις «στέγνωσα» πολύ και έγιναν σαν πετσιά.
Φέτος όμως, ας είναι καλά η Ελίζα από την Κύπρο τις έφτιαξα όπως μας έδειξε εκείνη στο youtube και μου ‘γιναν τέλειες.
Σας γράφω την συνταγή, άλλωστε προλαβαίνετε ακόμα τις ελιές που πρέπει να είναι μαύρες και ώριμες:
Αλατσολιές (Ελίζα, Κύπρος)
Πλένομε πολύ καλά τις ελιές μαύρες ώριμες. Όλα τα είδη μαζί. Και τσουνάτες και γαϊδουρολιές και ό,τι έχομε μαζί ανακατεμένες. Τις απλώνομε έξω για δύο μέρες. Τις ξαναπλένομε. Μετράμε 10 μέρη ελιές ένα μέρος αλάτι. Βάζομε σε μεγάλο βάζο (ανάλογα με την ποσότητα) αλάτι, δηλαδή ξεκινάμε με αλάτι και μετά ελιές και μετά αλάτι(και οι ελιές βέβαια και το αλάτι είναι μετρημένα δέκα, ένα όπως προείπαμε)
Συνεχίζομε έτσι μέχρι να τελειώσουν οι ελιές που τις σκεπάζομε με αλάτι. Το κλείνομε το βάζο. Το αφήνομε σε δροσερό μέρος επτά μέρες ακίνητο.
Μετά τις επτά μέρες το τσουροβολάμε συνέχεια (3-4 φορές ημερησίως επί δύο μήνες. Και είναι έτοιμες.