Στη Βουλή έφερε με Αναφορά του προς τον Υπουργό Οικονομικών, ο βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ κ.Μανόλης Στρατάκης, τις προτάσεις του Συλλόγου Παραδοσιακών Αποσταγματοποιών Τσικουδιάς νομού Ηρακλείου σχετικά με θέματα του κλάδου τους.
Όπως αναφέρεται σε σχετική επιστολή του Συλλόγου, μετά από συζητήσεις με τα μέλη και διαβουλεύσεις με καταρτισμένους ειδικούς επιστήμονες, οινολόγους χημικούς ερευνητές εμπειροτέχνες, εκφράζουμε την αγωνία που υπάρχει για τη δεινή οικονομική κατάσταση του αγρότη-αμπελουργού. Το υπάρχον καθεστώς για τους παραδοσιακούς αποσταγματοποιούς να μείνει ως έχει και να υπάρξουν βελτιώσεις σε ορισμένα σημεία όπου κρίνεται αυτό δίκαιο και αποτελεσματικό.
Πρέπει να βρεθεί ο καλύτερος και ο πιο δίκαιος τρόπος να παραμείνει η παραγωγή και η διάθεση πώλησης της παραδοσιακής τσικουδιάς και του τσίπουρου στον παραγωγό και αμπελουργό αγρότη για να μπορεί να επιβιώσει. Διάφορα σχέδια και προσχέδια που προτάθηκαν από τις υπηρεσίες του Υπ.Οικονομικών για να πουλά υποχρεωτικά ο παραδοσιακός παραγωγός στις βιομηχανίες ποτοποιών και μάλιστα σε 5 ημέρες χωρίς να ενδιαφέρει κανέναν πώς και πόσο θα πληρωθεί. Αυτό, όμως, θα δημιουργούσε καρτέλ στην αγορά και αυτό θα ήταν αντίθετο στους νόμους της αγοράς, άδικο και παράνομο. Πρέπει να βρεθεί ένας δίκαιος τρόπος να μπορούν οι διήμεροι να πουλούν στους ποτοποιούς αλλά κατόπιν συμφωνίας και των δύο μερών στην τομή και τον τρόπο πληρωμής και όχι με βάση της λογικής του προσχεδίου, που είχε συνταχθεί εκθέτοντας την κυβέρνηση.
Σήμερα λόγω του κόστους έχει γίνει απαγορευτική η σταφιδοποίηση. Εκτός του υψηλού κόστους, είναι και το ρίσκο λόγω των καιρικών συνθηκών και είναι κρίμα να χαθεί και η παραγωγή της σταφίδας, η οποία αποτελούσε οικονομικό στήριγμα και ανάπτυξη του αμπελουργού επί χρόνια.
Να σταματήσει η εμμονή του νόμου, όπως αναφέρει, να αποστάζονται μόνο τα επιμελώς στιμμένα. Γιατί έτσι επιβαρύνεται η ποιότητα του αποστάγματος, όπως λένε έμπειροι χημικοί και είναι και εξακριβωμένο.
Αλλά και δεν αποδίδεται η ποσότητα που φορολογείται. Επίσης, απαγορεύουν να προστεθεί ένας αναδευτήρας επικαλούμενοι την παράδοση. Ο συγκεκριμένος αναδευτήρας που ανακατεύει τα στέμφυλλα ενώ βράζουν και έτσι έχει αποδειχθεί και στην πράξη ότι η βελτίωση του αποστάγματος είναι σημαντική. Με αυτή την διαδικασία θα αποφεύγεται το τσούκνωμα το οποίο προσδίδει δυσάρεστες οσμές και αλλοιώνει τη γεύση. Ενώ και όταν ταυτόχρονα αποστάζονται ανεξέλεγκτα και ανεμπόδιστα διάφορες ύλες από ανθρώπους που δεν είναι καν αγρότες αμπελουργοί, οι οποίοι έχουν κατασκευαστεί ανενόχλητοι και παράνομα, και με την ανοχή των υπηρεσιών, άμβυκες μεγάλης χωρητικότητας, αποστάζοντας χωρίς περιορισμούς όλο τον χρόνο και τροφοδωτόντας την αγορά με μεγάλες ποσότητες αποστάγματα αμφίβολης ποιότητας εκτοπίζοντας τους νόμιμους δικαιούχους. Και όμως παραμένουν ατιμώρητοι και χωρίς να πληρώνουν κανένα φόρο και δίχως να έχουν κάποια επιβάρυνση. Και οι παρανομίες αυτών γίνονται σήμερα σημαία να επικαλούνται σε βάρος των νόμιμων δικαιούχων, των παραδοσιακών αποσταγματοποιών.
Ο Σύλλογος Παραδοσιακών Αποσταγματοποιών επιμένει ότι παράγει ένα διαφορετικό απόσταγμα. Κάνει διαφορετική οινοποίηση και απόσταξη, αποστάζοντας όλη τη μάζα των στεμφύλλων αφήνοντάς τα να ζυμωθούν όλα μαζί αφαιρώντας μόνο τα κοτσάνια, εμπλουτίζοντας έτσι από τον φλοιό της ρώγας με όλες τις γεύσεις και τα αρώματα που βρίσκονται, όπως είναι γνωστό, στο φλοιό κάθε φρούτου.
Καταβάλλεται κάθε προσπάθεια βελτίωσης της ποιότητας από τον Σύλλογο, καλώντας για τρίτη φορά τον διδάκτωρ καθηγητή Οινολογίας του ΑΠΘ κ.Σουφλερό, ο οποίος είναι ειδικευμένος στις αποστάξεις στη Γαλλία, ενημερώνοντας και καθοδηγώντας τα μέλη του Συλλόγου για τη βελτίωση της ποιότητας, καθώς επίσης και τον καθηγητή κ.Δημ.Λυδάκη, χημικό του ΤΕΙ Κρήτης.
Είμαστε στη διάθεσή σας καλόπιστα και πρόθυμα να βοηθήσουμε. Έχουμε εμπειρίες. Εμείς παράγουμε, εμείς μοχθούμε και πονάμε τον μόχθο και των ιδρώτα μας. Ζητάμε και θέλουμε να προστατευθούν όλα τα παραδοσιακά αγνά ποτά όπως και τα ήθηκαι τα έθιμά μας. Ζητάμε για μία ακόμη φορά να βρεθεί τρόπος χονδρικής τυποποίησης για την προστασία του προϊόντος και του καταναλωτή.
Λόγω της κρίσης που υπάρχει στον τομέα της αμπελουργίας πολλά αμπέλια μένουν ατρύγητα και πρέπει να δοθεί το δικαίωμα στον αμπελουργό να μπορεί να οδηγεί μέρος του προϊόντος στην απόσταξη, σταματώντας τους ποσοτικούς περιορισμούς. Μπορούμε να συζητήσουμε αλλαγές, καινοτομίες και τρόπους πρακτικούς και εφαρμόσιμους για την επεύθυνη και ομαλή διάθεση.
Είναι ακατανόητο να εισάγουμε αλκοόλη από το Πακιστάν για να φτιάχνουμε το ελληνικό ποτό ούζο όπως και άλλα ποτε. Όπως, επίσης, είναι ακατανόητο να εισάγεται, είτε νόμιμα, είτε παράνομα, αλκοόλη και τσικουδιά από την Βουλγαρία, τα Σκόπια ή την Τουρκία. Και όλα αυτά τη στιγμή που τα αμπέλια μένουν ατρύγητα μη καλύπτοντας ούτε τα έξοδα της συγκομιδής, με συνέπεια την εξαθλίωση και καταστροφή των χιλιάδων αμπελουργών με την απώλεια του εισοδήματός τους, των οποίων η δύσκολη οικονομική κατάσταση είναι γνωστή σε όλους.
Έτσι, χάνονται κατ’ επέκταση και σημαντικά έσοδα από την απώλεια φόρου για το κράτος.
Ζητάμε, λοιπόν, να ληφθεί υπόψη η πραγματικότητα, η οποία είναι ο μικρός κλήρος στην Κρήτη, ο πολυτεμαχισμός και το ανώμαλο της μορφολογίας του εδάφους το οποίο κάνει επίμονη και δαπανηρή την καλλιέργεια του αμπελιού.
Επισημαίνουμε για πολλοστή φορά ότι δεν υπάρχουν έλεγχοι ως προς τη σωστή κατεύθυνση. Γίνονται έλεγχοι με λανθασμένο τρόπο και επιλεκτικά και αρκετές φορές βασιζόμενοι σε κομματικά κριτήρια.
Αν δεν αλλάξουν αυτά, πάλι μετά από χρόνια στο ίδιο σημείο θα βρισκόμαστε. Οι μη δικαιούχοι παράνομοι με ανοχές κάποιων, θα κατακλύζουν την αγορά με κακής ποιότητας απόσταγμα και οι δικαιούχοι θα είναι απλοί θεατές από μακριά.
Το δικαίωμα που δόθηκε στον αμπελουργό και το απαραίτητο εργαλείο, όπως είναι ο άμβυκας, δεν προστατεύθηκε από τις υπηρεσίες του κράτους και δυστυχώς το επωφελήθηκαν αυτοί που δεν το διακιούνται. Για τον αμπελουργό, όμως, δεν πρέπει να μπουν παράλογοι φραγμοί και εμπόδια αλλά να βρεθούν λύσεις γιατί το καζάνι (ο άμβυκας) είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για αυτόν γιατί σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, που συμβαίνουν συχνά, το καζάνι δίνει σωτήριες λύσεις. Γιατί τα σταφύλια που μειονεκτούν εμφανισιακά και είναι μη εμπορεύσιμα, δεν υστερούν σε διατροφικές αξίες, άρωμα και γεύση, επομένως αντί να μείνουν ατρύγητα και να σαπίζουν, μπορούν να αποστάζονται και να αξιοποιούνται με αυτό τον τρόπο. Έτσι είχε εκτιμηθεί και από τον εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο το 1929, όπου αντίξοες καιρικές συνθήκες κατέστρεψαν την παραγωγή κατά την περίοδο της συγκομιδής και τότε δόθηκαν οι περισσότερες άδειες για την κατασκευή αμβύκων. Επίσης, έγινε κρατική συγκέντρωση της τσικουδιάς. Και αυτή η χρονιά έχει μείνει στην ιστορία και ο αγροτικός κόσμος πάντα θα την θυμάται γιατί παρά τη θεομηνία που κατέστρεψε την παραγωγή τους, κατέληξε να έχουν μια καλή χρονιά.
“…Εμείς θέλουμε να παράγουμε αλλά και να μπορούμε να επιβιώνουμε. Όταν εμείς δεν θα παράγουμε, άλλοι που τα θέλουν όλα δεν θα έχουν τη σημερινή πολυτέλεια να διαλέγουν τα σταφύλια, όπως κάνουν σήμερα και να τα πληρώνουν όπως και όσο τα πληρώνουν”, καταλήγει η επιστολή του Συλλόγου Παραδοσιακών Αποσταγματοποιών.