“…Εν τη κοιμήσει, τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε”
Γράφει ο αρχιμανδρίτης ΙΓΝΑΤΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ θεολόγος – τ. Λυκειάρχης
Σήμαναν οι κασμπάνες για τα σπερνά και τις παρακλήσεις και καταξιωθήκαμε να την εορτάσωμε στην κυριόνυμη ημέρα της εορτής Της.Χαρούμενες είναι οι καρδιές μας, Παναγία μας, γιατί, όπως ο Μονογεννής σου Υιός ανελήφθη στους ουρανούς, αλλά είναι πάντοτε ανάμεσά μας “πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος” (Ματθ.28,20), έτσι κι εσύ, “παρά τη ενδόξω Κοιμήσει σου”, δεν μας εγκαταλέιπεις: “Εν τη Κοιμήσει, τον κόσμον ου κατέλειπες Θεοτόκε”.
Αυτό είναι μια βεβαιότητα και όχι ένα απλό τροπάριο για τις όμορφες καρδιές. Καρδιές πληγωμένες, χαραγμένες με το αλέτρι του πόνου, αλλά όρθιες, με αβασίλευτα τα μάτια, της ψυχής και του σώματος στραμένα σε Σένα Παναγία μας. Σε νοιώθουν κοντά τους, και μάλιστα πιο κοντά όσο οι φίλοι και αγαπημένοι, οι “αδελφοί” και κοντινοί που έφυγαν από κοντά τους και απέστρεψαν, τα κόποτε γελαστά, πρόσωπά τους απ’ αυτούς.
Είναι η μοίρα του Υιού σου και όσων πιστά τον ακολούθησαν (Ιωάνν. 15,20).
Η Παναγία δεν εγκαταλέιπει όσους καταφεύγουν σ’ αυτήν και μάλιστα κανείς απ’ αυτούς δεν έφυγε ταπεινομένος ή περιφρονημένος, ούτε και χωρίς την προσήκουσα αποζημίωση: “Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως”.
Ελάτε μετά σε μας και δείτε πόσοι και πόσοι αρνούμαστε τους άλλους. Αποστρέφομε το πρόσωπό μας από τους άλλους και μάλιστα από εκείνους που είχαμε εισπράξει αγάπη, ελπίδα, κουράγιο και την όποια βοήθεια. Που στάθηκαν κοντά μας με ταπείνωση, υπομονή, ανεξικακία και πολλή φιλανθρωπία…
Με το να μη μας εγκαταλέιπει η Παναγία αισθανόμαστε δίπλα μας ένα φύλακα, μια σιγουριά, ένα στήριγμα και συμψάλλομε με τον θείον υμνωδόν “οι ελπίδα και στήριγμα και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε πανύμνητε…”
Μπορεί να αποκτούμε φίλους και συνοδοιπόρους στη ζωή, μα ξαφνικά και αναίτια με το πρώτο κέλευσμα του διαβόλου φεύγουν από κοντά μας. Και το ξέρει η Παναγία αυτό. Και το βλέπει και ακούει τους στεναγμούς της καρδιάς. Και λυπάται για τους αποστάτες καια ρνητές και αποστρέφει το πρόσωπό της απ’ αυτούς. Το αποστρέφει αποκλειστικά και μόνο από βδελυγμία και αγανάκτηση.
Αλήθεια αυτό το συνειδητοποίησαν όσοι αποστρέφουν το πρόσωπό τους από τους συνανθρώπους τους; Συνειδητοποίησαν ότι αυτούς που εκείνοι αποστρέφονται τους αγκαλιάζει η Παναγία, ενώ οι ίδιοι εισπράττουν τη δίκαιη αποστροφή τους; Εκείνη, η οποία εγέννησε την αγάπη-Χριστόν αγκαλιάζει τους ανθρώπους της αγάπης.
Το ξέρω ότι ζούμε σε μια πιρασμική εποχή που ο ιός της “παγκοσμιοποίησης” έχει προσβάλει τους πάντας. Έχει αλλοιώσει τους πάντας. Έχει αποκοιμήσει τους πάντας. Έχει ισοπεδώσει τα πάντα. Βλέπει κανείς ανθρώπους που κάποτε υπεράσπιζαν πίστη, πατρίδα, οικογένεια, ιδανικά. Που είχαν κάποια ευαισθησία, κάποια ανθρωπιά, σήμερα να έχουν ριζικά αλλάξει. Προπύργια πίστεως να γκρεμίζονται, και οι φρουροί τους και οι φύλακές τους να παραδίδονται αμαχητί στη “νέα τάξη πραγμάτων” γενόμενοι όργανα, ίσως χωρίς να το ξέρουν, του σατανά.
Έτσι τους βλέπομε να αποστρέφουν το πρόσωπό τους σε όποιον δεν είναι “ιδικός” τους.Και δε φτάνει μόνον αυτό, αλλά και τον πολεμούν. Κατά τα άλλα τα έχουν καλά με την Παναγία! Κατά τα άλλα θα πάνε στα (μεγάλα) πανηγύρια της. Ίσως και να νήστεψαν το 15νθήμερο! Καλύτερα να νήστευαν τις κακίες και τα πάθη τους. Την γλώσσα και την νοσηρή φαντασία τους.Μια φαντασία που βλέπει “αμαρτία”, στην αγιότητα και “αγιότητα” στην αμαρτία! Μέν υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός για τον άνθρωπο από την αρρωστημένη φαντασία του. Για τους περισσότερους απ’ αυτούς είναι δευτέρα φύσις, ένα τρομερός και αχόρταγος δυνάστης. Αν δεν προλάβεις, και προλαβαίνεις μόνο όταν έχεις ταπείνωση, θα σε δυναστεύει αυτό το τέρας μέχρι τέλους της ζωής σου. Και το κακό είναι ότι δεν καταστράφηκες μόνο εσύ, και καλά να πάθεις, αλλά τόσοι και τόσοι άλλοι εξ αιτίας σου, που επί τέλους δεν σου έφταιξαν σε τίποτε…
Αγαπητοί μου: Ας αποστρέψομε το πρόσωπό μας, από κάθε κακό, από κάθε φαντασία δαιμονική, και ας το στρέψομε προς την Παναγία. Έχει πολλά να μας πει… Έχει πολλά να μας δώσει. Ας πάμε κοντά της με πολλή ταπείνωση και αληθινή μετάνοια.