Δεκαπενταύγουστος, μια από τις σημαντικότερες γιορτές, γιορτάζεται κάθε χρόνο με ιδιαίτερη λαμπρότητα, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Παράλληλα, ο κάθε τόπος έχει το δικό της ιερό λατρευτικό χώρο που γιορτάζει την Παναγία.
Η Κρήτη, το νησί με τα πολλά ιστορικά «στολίδια» ανά νομό, γιορτάζει τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου με μοναδική θρησκευτική κατάνυξη αλλά και αρκετά, σχεδόν ξεχασμένα, έθιμα. Ένας από τους τόπους που βρίσκονται στο επίκεντρο στις 15 Αυγούστου, που αντέχει στο χρόνο και αποτελεί ιερό, λατρευτικό τόπο για όλη την Κρήτη, είναι το Προσκύνημα της Παναγίας του Χάρακα, στο Μπαλί.
Το κάποτε ερημικό και δυσπρόσιτο προσκύνημα της Παναγίας στον Χάρακα, στο Μπαλί του Δήμου Μυλοποτάμου, αποτελεί σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ζωντανά προσκυνήματα της Κρήτης. Κάθε χρόνο το Δεκαπενταύγουστο, κατακλύζεται από κόσμο που επιθυμεί να βρεθεί στο κατανυκτικό περιβάλλον με τη μοναδική ατμόσφαιρα, να συμμετέχει με ευλάβεια στις ιερές ακολουθίες και να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας της Χαρακιανής, ελπίζοντας στο θαύμα και στη λύτρωση.
Την περίοδο αυτή, λοιπόν, στην Παναγιά τη Χαρακιανή τηρείται, με ιδιαίτερη ευλάβεια, το έθιμο των Δεκαπενταριστών.
Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου προσκυνητές, γνωστοί ως Δεκαπενταριστές, εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, μόνοι ή μαζί με την οικογένειά τους, για να δεκαπενταρίσουν σε κάποιο μοναστήρι της Παναγίας ή σε κάποιο ιερό προσκύνημα.
Παλαιότερα, το έθιμο των Δεκαπενταριστών ήταν το πιο χαρακτηριστικό του Δεκαπεντάυγουστου, που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς στην Κρήτη αλλά και σε άλλες περιοχές. Σήμερα, παρόλο που το έθιμο τείνει να εξαφανιστεί το προσκύνημα της Παναγίας της Χαρακιανής είναι ένας από τους ελάχιστους χώρους που εξακολουθεί να κατακλύζεται τον Δεκαπενταύγουστο από Δεκαπενταριστές.
Σύμφωνα με το έθιμο δεκάδες πιστοί τάζονται στην Παναγία τη Χαρακιανή και κάτω από τις χαρουπιές που υπάρχουν στο χώρο, φτιάχνουν αυτοσχέδιες καλύβες στον χώρο, στις οποίες παραμένουν όλες τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου, κάνοντας ασκητική ζωή και νηστεία προς τιμήν της Παναγίας. Κατά το έθιμο, όπως αυτό περνά από γενιά σε γενιά ανά τους αιώνες, οι πιστοί και σήμερα παρά τον σύγχρονο τρόπο ζωής, τη βιοπάλη και τις έγνοιες τους, συρρέουν μόνοι ή με τις οικογένειές τους, αφιερώνουν δεκαπέντε μέρες στην ύπαιθρο όπου τους παρέχεται από το Μοναστήρι νερό και ρεύμα για τη νύχτα, κάνουν νηστεία και μετέχουν στις λειτουργίες που τελούνται στην Παναγία του Χάρακα.
Φωτογραφίες: kritipoliskaihoria.gr