Αγαπητοί μου αδελφοί,
«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν. Και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον» (πασχαλινός ύμνος).
Ο αναστάσιμος αυτός ύμνος προσδιορίζει με ακρίβεια και συντομία τι είναι η μεγάλη Εορτή της Λαμπρής και της Αναστάσεως, την οποία γιορτάζουμε σήμερα. Η νέκρωση του θανάτου, το γκρέμισμα του Άδου, η αρχή και το ξεκίνημα της αιωνίου ζωής, το σκίρτημα και η χαρά μας για τον Αίτιον, τον Χριστόν, ο οποίος αναστήθηκε και είναι το Πάσχα μας. Σήμερον ο θάνατος και ο Άδης ξεπερνούνται, η αιώνια ζωή αρχίζει και εμείς σκιρτούμε για τον αναστημένο Χριστόν, ο οποίος είναι ο αίτιος όλων αυτών των θαυμαστών και των μεγάλων ευεργεσιών για το ανθρώπινο γένος, τον κάθε άνθρωπον, τον καθένα από μας.
Αυτή είναι η Λαμπρή, το Πάσχα μας. Η εορτή των εορτών, του Γένους μας. Η εορτή μας. Σ’ αυτήν τη μεγάλη, αιώνια γιορτή μας θα κάνωμε μικρήν αναφορά και λόγον αναστάσιμο προς όλους εσάς.
Αγαπητοί μου αδελφοί, νικημένος και γκερεμισμένος από τον αναστημένο Χριστό μας είναι ο θάνατος και ο Άδης, αιώνες τώρα. Παρά ταύτα ο προστάτης του Άδη, ο πονηρός, δεν παύει να εκτοξεύει εναντίον μας τα τις απειλές του. Τρομοκρατεί και απειλεί όλους τους ανθρώπους, ιδιαιτέρως εις τη σημερινή εποχή μας. Χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται τα σημερινά επιστημονικά και τεχνολογικά δεδομένα. Τα αδιέξοδα και τα δύσκολα προβλήματα του σημερινού κόσμου. Επιδιώκει με αυτά να εντυπωσιάσει, να κάνει τα κατορθώματά του. Στρέφει τα σφάλματά μας εναντίον μας. Το μολυσμένο περιβάλλον του πλανήτη μας, τον αέρα που αναπνέουμε, τη γη που καλλιεργούμε, το νερό που πίνουμε. Τα λάθη μας, την απληστία, τη δίψα μας για αναγνώριση και δόξα, τη μεγαλομανία μας για θαυμαστά και μεγάλα, εντυπωσιακά, δήθεν, κατορθώματα. Τον υπερκαταναλωτισμό μας. Την ιδέα μας να γίνομε θεοί, να ξεπεράσωμε το Θεό. Τις κατασκευασμένες, όχι τις πραγματικές ανάγκες μας. Τη λαιμαργία μας. Την εξάντληση των φυσικών πόρων, των δώρων του Θεού, που είναι μόνον για όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Έτσι εφθάσαμε και στα πρόσφατα γνωστά πρωτόγνωρα, τραγικά γεγονότα της Φουκουσίμα της Ιαπωνίας και της απειλής των ανίατων σημερινών ασθενειών, του καρκίνου και πολλών άλλων σημερινών κακών.
Αγαπητοί μου αδελφοί, μέσα σ’ αυτήν τη χαώδη σύγχυση των καιρών μας, τις απειλές και το σκοτάδι, τη θλίψη και την κατάθλιψη, την απελπισία και την αβεβαιότητα, τη μελαγχολία και τα αδιέξοδα της εποχής μας, προβάλλει και ανατέλλει πάλιν «ο Ήλιος της δικαιοσύνης», το φως και η χαρά της Αναστάσεως, ο Χριστός. Η δύναμη, η ελπίδα, η διέξοδος και η βεβαιότητα της νέας ζωής, της αιώνιας. Η μοναδική διέξοδος, στενή και άγνωστη εις τους πολλούς, περιφρονημένη, αλλά αληθινή, βιωμένη. Χρησιμοποιημένη και αξιοποιημένη από πλήθος ανθρώπων, όλων των εποχών, των Αγίων, της ανθρωπότητας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, οι οποίοι μαζί με τον Χριστόν, το Θεάνθρωπο Λυτρωτή και Σωτήρα ενίκησαν εις τη ζωή και την εποχή των το θάνατο, μα πιο πολύ και κυρίως εβίωσαν, έζησαν, ζουν και βιώνουν την άλλη ζωή, την αιώνια. Τη χαίρονται εκείνοι, εμείς δε όλοι, μαζί με εκείνους, με τα πρόσωπα και τις εορτές των, συνεορτάζουμε, ζούμε και χαιρόμαστε. Ξεπερνούμε, όσοι θέλομεν, μαζί των το βιολογικό και φυσικό θάνατο και έχομεν από τώρα την ελπίδα και τη χαρά της αιωνίου βιοτής, της αιώνιας ζωής («να ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος».
Χωρίς τον πόνο, τη λύπη, το στεναγμόν, τις σύγχρονες λαίλαπες και μάστιγες.
Αγαπητοί μου αδελφοί, έχομεν όλοι μας σήμερα ανάγκη από την αλήθεια και μόνον από αυτήν. Χρειαζόμαστε και αναζητούμε αληθινές λύσεις εις τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε. Η αληθινή αντιμετώπιση στην απειλή του θανάτου και των πολλών σημερινών βασάνων μας είναι μόνον η Ανάσταση του αναστημένου Χριστού μας. Δεν έχομεν άλλη λύση, ούτε διέξοδο από τα αδιέξοδα των ημερών μας.
Σας καλούμε, σας προσκαλούμεν όλους να ξεκινήσουμε και εμείς όλοι, όσοι διψούμε για ζωή αληθινή και αιώνια, να πάρομεν αυτόν το δρόμο της Αναστάσεως της Εκκλησίας, του Γένους μας. Να σηκωθούμε, να βεβαιωθούμε, να γελάσομεν, να ανταλλάξομεν τη λύπη με τη χαρά, την απελπισία με την ελπίδα, τη σύγχυση με την ξαστεριά, το θάνατο με τη ζωή.
Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όλοι μας σήμερον. Αυτό είναι το Πάσχα, η Λαμπρή μας. Αυτό χρειάζεται και ο τόπος μας και όλος ο κόσμος, όλοι οι άνθρωποί του, στην πόλη και τα χωριά, τα σπίτια και τα καταστήματα, τα εργαστήρια και τις εργασίες μας. Να μη μείνωμεν στην κατήφεια των τελευταίων ειδικά ημερών της πολυποίκιλης κρίσεως, των απειλών του θανάτου, αλλά να προχωρήσομεν εις την αναστημένη ζωή μας τη λαμπριάτικη, την αιώνια, την ατελείωτη ζωή.
Με πατρικές ευχές και πολλήν εν Κυρίω αγάπην.
Ο Κρήτης Ειρηναίος».